مزامیر 65

1 برای رهبر سرایندگان. مزمور داوود. سرود. ای خدا، شایسته است که تو را در صهیون ستایش کنیم و آنچه را که نذر کرده‌ایم ادا نماییم،

in finem psalmus David canticum; Hieremiae et Aggei de verbo peregrinationis quando incipiebant proficisci te decet hymnus Deus in Sion et tibi reddetur votum in Hierusalem

2 زیرا تو خدایی هستی که دعا می‌شنوی! همهٔ مردم به سبب گناهانشان نزد تو خواهند آمد.

exaudi orationem ad te omnis caro veniet

3 گناهان ما بر ما سنگینی می‌کنند، اما تو آنها را خواهی بخشید.

verba iniquorum praevaluerunt super nos et impietatibus nostris tu propitiaberis

4 خوشا به حال کسی که تو او را برگزیده‌ای تا بیاید و در خیمهٔ مقدّس تو ساکن شود! ما از همهٔ نیکویی‌های خانهٔ مقدّس تو برخوردار خواهیم شد.

beatus quem elegisti et adsumpsisti inhabitabit in atriis tuis replebimur in bonis domus tuae sanctum est templum tuum

5 ای خدایی که رهانندهٔ ما هستی، تو با کارهای عادلانه و شگفت‌انگیز خود پاسخ ما را می‌دهی. تو امید و پشتیبان همهٔ مردم در سراسر جهان هستی.

mirabile in aequitate exaudi nos Deus salutaris noster spes omnium finium terrae et in mari longe

6 کوهها را در جای خود محکم ساختی و قدرت مهیب خود را نشان دادی.

praeparans montes in virtute tua accinctus potentia

7 همان‌گونه که تلاطم دریا و غرش امواج را آرام می‌سازی، شورش مردم را نیز خاموش می‌کنی.

qui conturbas profundum maris sonum fluctuum eius turbabuntur gentes

8 ساکنان زمین از کارهای شگفت‌انگیز تو حیرانند. فریاد شادی مردم به سبب کارهای تو از یک سوی زمین تا سوی دیگر طنین‌انداز است!

et timebunt qui inhabitant terminos a signis tuis exitus matutini et vespere delectabis

9 تو زمین را سیراب می‌سازی و آن را حاصلخیز می‌گردانی. با رودخانه‌های پر از آب، زمین را برای انسان بارور می‌سازی تا از محصولاتش استفاده کند.

visitasti terram et inebriasti eam multiplicasti locupletare eam flumen Dei repletum est aquis parasti cibum illorum quoniam ita est praeparatio eius

10 شیارهای زمین را سیراب می‌کنی و بلندیهایش را هموار می‌سازی. باران بر زمین می‌بارانی تا نباتات برویند.

rivos eius inebria multiplica genimina eius in stillicidiis eius laetabitur germinans

11 با برکات خود زمین را می‌آرایی؛ جهان از نعمتهای تو لبریز است.

benedices coronae anni benignitatis tuae et campi tui replebuntur ubertate

12 چراگاههای صحرا سرسبز می‌شوند و تپه‌ها شادمانه شکوفا می‌شوند.

pinguescent speciosa deserti et exultatione colles accingentur

13 چمنزارها پر از گله‌های گاو و گوسفند هستند؛ وادیها لبریز از غله می‌باشند؛ همه از خوشی بانگ شادی برمی‌آورند و سرود می‌خوانند!

induti sunt arietes ovium et valles abundabunt frumento clamabunt etenim hymnum dicent