< مزامیر 65 >

برای رهبر سرایندگان. مزمور داوود. سرود. ای خدا، شایسته است که تو را در صهیون ستایش کنیم و آنچه را که نذر کرده‌ایم ادا نماییم، 1
In finem, Psalmus David, Canticum Hieremiæ, et Ezechielis populo transmigrationis, cum inciperent exire. Te decet hymnus Deus in Sion: et tibi reddetur votum in Ierusalem.
زیرا تو خدایی هستی که دعا می‌شنوی! همهٔ مردم به سبب گناهانشان نزد تو خواهند آمد. 2
Exaudi orationem meam: ad te omnis caro veniet.
گناهان ما بر ما سنگینی می‌کنند، اما تو آنها را خواهی بخشید. 3
Verba iniquorum prævaluerunt super nos: et impietatibus nostris tu propitiaberis.
خوشا به حال کسی که تو او را برگزیده‌ای تا بیاید و در خیمهٔ مقدّس تو ساکن شود! ما از همهٔ نیکویی‌های خانهٔ مقدّس تو برخوردار خواهیم شد. 4
Beatus, quem elegisti, et assumpsisti: inhabitabit in atriis tuis. Replebimur in bonis domus tuæ: sanctum est templum tuum,
ای خدایی که رهانندهٔ ما هستی، تو با کارهای عادلانه و شگفت‌انگیز خود پاسخ ما را می‌دهی. تو امید و پشتیبان همهٔ مردم در سراسر جهان هستی. 5
mirabile in æquitate. Exaudi nos Deus salutaris noster, spes omnium finium terræ, et in mari longe.
کوهها را در جای خود محکم ساختی و قدرت مهیب خود را نشان دادی. 6
Præparans montes in virtute tua, accinctus potentia:
همان‌گونه که تلاطم دریا و غرش امواج را آرام می‌سازی، شورش مردم را نیز خاموش می‌کنی. 7
qui conturbas profundum maris sonum fluctuum eius. Turbabuntur gentes,
ساکنان زمین از کارهای شگفت‌انگیز تو حیرانند. فریاد شادی مردم به سبب کارهای تو از یک سوی زمین تا سوی دیگر طنین‌انداز است! 8
et timebunt qui habitant terminos a signis tuis: exitus matutini et vespere delectabis.
تو زمین را سیراب می‌سازی و آن را حاصلخیز می‌گردانی. با رودخانه‌های پر از آب، زمین را برای انسان بارور می‌سازی تا از محصولاتش استفاده کند. 9
Visitasti terram et inebriasti eam: multiplicasti locupletare eam. Flumen Dei repletum est aquis, parasti cibum illorum: quoniam ita est præparatio eius.
شیارهای زمین را سیراب می‌کنی و بلندیهایش را هموار می‌سازی. باران بر زمین می‌بارانی تا نباتات برویند. 10
Rivos eius inebria, multiplica genimina eius: in stillicidiis eius lætabitur germinans.
با برکات خود زمین را می‌آرایی؛ جهان از نعمتهای تو لبریز است. 11
Benedices coronæ anni benignitatis tuæ: et campi tui replebuntur ubertate.
چراگاههای صحرا سرسبز می‌شوند و تپه‌ها شادمانه شکوفا می‌شوند. 12
Pinguescent speciosa deserti: et exultatione colles accingentur.
چمنزارها پر از گله‌های گاو و گوسفند هستند؛ وادیها لبریز از غله می‌باشند؛ همه از خوشی بانگ شادی برمی‌آورند و سرود می‌خوانند! 13
Induti sunt arietes ovium, et valles abundabunt frumento: clamabunt, etenim hymnum dicent.

< مزامیر 65 >