مزامیر 65

1 برای رهبر سرایندگان. مزمور داوود. سرود. ای خدا، شایسته است که تو را در صهیون ستایش کنیم و آنچه را که نذر کرده‌ایم ادا نماییم،

For the leader. A psalm of David. A song. It is seemly to praise you, O God, in Zion, and to you shall the vow be performed in Jerusalem.

2 زیرا تو خدایی هستی که دعا می‌شنوی! همهٔ مردم به سبب گناهانشان نزد تو خواهند آمد.

O you who hear prayer, unto you shall all flesh come.

3 گناهان ما بر ما سنگینی می‌کنند، اما تو آنها را خواهی بخشید.

Our sins are too mighty for us, our transgressions you only can cover them.

4 خوشا به حال کسی که تو او را برگزیده‌ای تا بیاید و در خیمهٔ مقدّس تو ساکن شود! ما از همهٔ نیکویی‌های خانهٔ مقدّس تو برخوردار خواهیم شد.

Happy the person who you choose to live beside you in your courts. O may we be filled with the joys of your house, of your holy temple.

5 ای خدایی که رهانندهٔ ما هستی، تو با کارهای عادلانه و شگفت‌انگیز خود پاسخ ما را می‌دهی. تو امید و پشتیبان همهٔ مردم در سراسر جهان هستی.

In dread deeds you loyally answer us, O God of our salvation, whom all ends of the earth put their trust in, and islands far away.

6 کوهها را در جای خود محکم ساختی و قدرت مهیب خود را نشان دادی.

By your strength you establish the hills, you are armed with might;

7 همان‌گونه که تلاطم دریا و غرش امواج را آرام می‌سازی، شورش مردم را نیز خاموش می‌کنی.

you still the roaring of seas, and the turmoil of nations,

8 ساکنان زمین از کارهای شگفت‌انگیز تو حیرانند. فریاد شادی مردم به سبب کارهای تو از یک سوی زمین تا سوی دیگر طنین‌انداز است!

so that those who live at earth’s bounds are awed at your signs: the lands of the sunrise and sunset you make to ring with joy.

9 تو زمین را سیراب می‌سازی و آن را حاصلخیز می‌گردانی. با رودخانه‌های پر از آب، زمین را برای انسان بارور می‌سازی تا از محصولاتش استفاده کند.

You visit and water the earth; you greatly enrich her with the river of God, which is full of water. You prepare the corn thereof,

10 شیارهای زمین را سیراب می‌کنی و بلندیهایش را هموار می‌سازی. باران بر زمین می‌بارانی تا نباتات برویند.

watering her furrows, settling her ridges; you make her soft with showers, and bless what grows thereon.

11 با برکات خود زمین را می‌آرایی؛ جهان از نعمتهای تو لبریز است.

You crown the year with your goodness, your chariot tracks drip with fatness.

12 چراگاههای صحرا سرسبز می‌شوند و تپه‌ها شادمانه شکوفا می‌شوند.

The desert pastures are lush, the hills greened with joy.

13 چمنزارها پر از گله‌های گاو و گوسفند هستند؛ وادیها لبریز از غله می‌باشند؛ همه از خوشی بانگ شادی برمی‌آورند و سرود می‌خوانند!

The meadows are clothed with flocks, the valleys are covered with corn; they shout to each other and sing.