مزامیر 64

1 برای رهبر سرایندگان. مزمور داوود. ای خدا، به ناله‌های شِکوه‌آمیز من گوش فرا ده و جانم را از دست دشمنان حفظ فرما.

Unto the end, a psalm for David. Hear, O God, my prayer, when I make supplication to thee: deliver my soul from the fear of the enemy.

2 در مقابل توطئهٔ شریران که فتنه بر پا می‌کنند، از من محافظت کن.

Thou hast protected me from the assembly of the malignant; from the multitude of the workers of iniquity.

3 آنها زبان خود را همچون شمشیر، تیز کرده‌اند و به جای تیر و کمان با سخنان تلخ مجهز شده‌اند

For they have whetted their tongues like a sword; they have bent their bow a bitter thing,

4 تا از کمینگاههای خود ناگهان به انسان بی‌گناه شبیخون زنند.

To shoot in secret the undefiled.

5 آنها یکدیگر را در انجام دادن نقشه‌های شرورانهٔ خود تشویق می‌کنند. دربارهٔ اینکه کجا دامهای خود را کار بگذارند با هم مشورت می‌نمایند، و می‌گویند: «هیچ‌کس نمی‌تواند اینها را ببیند.»

They will shoot at him on a sudden, and will not fear: they are resolute in wickedness. They have talked of hiding snares; they have said: Who shall see them?

6 آنها نقشهٔ شوم طرح می‌کنند و می‌گویند: «نقشهٔ ما نقصی ندارد!» فکر و دل انسان چقدر حیله‌گر است!

They have searched after iniquities: they have failed in their search. Man shall come to a deep heart:

7 اما خدا این بدکاران را هدف تیرهایش قرار خواهد داد و آنها در یک چشم به هم زدن نقش زمین خواهند شد.

And God shall be exalted. The arrows of children are their wounds:

8 آری، آنها طعمهٔ سخنان زشت خود خواهند شد. کسانی که آنها را بینند با تمسخر سر خود را تکان خواهند داد.

And their tongues against them are made weak. All that saw them were troubled;

9 ایشان خواهند ترسید و دربارهٔ کارهای خدا تفکر خواهند نمود و آنها را برای دیگران تعریف خواهند کرد.

And every man was afraid. And they declared the works of God: and understood his doings.

10 عادلان در خداوند شادی کنند و بر او توکل نمایند؛ همهٔ پاکدلان او را ستایش کنند!

The just shall rejoice in the Lord, and shall hope in him: and all the upright in heart shall be praised.