مزامیر 63

1 مزمور داوود دربارۀ زمانی که در بیابان یهودا به سر می‌برد. ای خدا، تو خدای من هستی؛ سحرگاهان تو را می‌جویم. جان من مشتاق توست؛ تمام وجودم همچون زمینی خشک و بی‌آب، تشنهٔ توست.

Psalmus David, Cum esset in deserto Idumaeae. Deus Deus meus ad te de luce vigilo. Sitivit in te anima mea, quam multipliciter tibi caro mea.

2 تو را در خانۀ مقدّست دیده‌ام و قدرت و جلال تو را مشاهده کرده‌ام.

In terra deserta, et invia, et inaquosa: sic in sancto apparui tibi, ut viderem virtutem tuam, et gloriam tuam.

3 محبت تو برایم شیرینتر از زندگی است، پس لبهای من تو را ستایش خواهد کرد،

Quoniam melior est misericordia tua super vitas: labia mea laudabunt te.

4 و تا زنده‌ام تو را سپاس خواهم گفت و دست دعا به سوی تو دراز خواهم کرد.

Sic benedicam te in vita mea: et in nomine tuo levabo manus meas.

5 جان من سیر خواهد شد و با شادی خداوند را ستایش خواهد کرد.

Sicut adipe et pinguedine repleatur anima mea: et labiis exultationis laudabit os meum.

6 شب هنگام در بستر خود به تو می‌اندیشم.

Sic memor fui tui super stratum meum, in matutinis meditabor in te:

7 تو همیشه مددکار من بوده‌ای، پس در زیر بالهای تو شادی خواهم کرد.

quia fuisti adiutor meus. Et in velamento alarum tuarum exultabo,

8 همیشه در تو پناه خواهم گرفت و تو با دست پرقدرتت از من حمایت خواهی نمود.

adhaesit anima mea post te: me suscepit dextera tua.

9 اما آنانی که قصد جان مرا دارند هلاک شده، به زیر زمین فرو خواهند رفت؛

Ipsi vero in vanum quaesierunt animam meam, introibunt in inferiora terrae:

10 در جنگ به دم شمشیر خواهند افتاد و طعمهٔ گرگها خواهند شد.

tradentur in manus gladii, partes vulpium erunt.

11 اما من در خدا شادی خواهم کرد و همهٔ کسانی که بر خدا اعتماد نموده‌اند او را ستایش خواهند کرد، اما دهان دروغگویان بسته خواهد شد.

Rex vero laetabitur in Deo, laudabuntur omnes qui iurant in eo: quia obstructum est os loquentium iniqua.