مزامیر 63

1 مزمور داوود دربارۀ زمانی که در بیابان یهودا به سر می‌برد. ای خدا، تو خدای من هستی؛ سحرگاهان تو را می‌جویم. جان من مشتاق توست؛ تمام وجودم همچون زمینی خشک و بی‌آب، تشنهٔ توست.

A psalm of David, when he was in the Judean desert. God, you are my God, I eagerly look for you. I am thirsty for you; all that I am longs for you in this dry, weary, waterless land.

2 تو را در خانۀ مقدّست دیده‌ام و قدرت و جلال تو را مشاهده کرده‌ام.

I see you in the Temple; I watch your power and glory.

3 محبت تو برایم شیرینتر از زندگی است، پس لبهای من تو را ستایش خواهد کرد،

Your trustworthy love is better than life itself; I will praise you.

4 و تا زنده‌ام تو را سپاس خواهم گفت و دست دعا به سوی تو دراز خواهم کرد.

I will thank you as long as I live; I lift up my hands as I celebrate your wonderful character.

5 جان من سیر خواهد شد و با شادی خداوند را ستایش خواهد کرد.

You satisfy me more than the richest food; I will praise you with joyful songs.

6 شب هنگام در بستر خود به تو می‌اندیشم.

I think of you all night long as I lie on my bed meditating about you.

7 تو همیشه مددکار من بوده‌ای، پس در زیر بالهای تو شادی خواهم کرد.

For you are the one who helps me; I sing happily from under your wings.

8 همیشه در تو پناه خواهم گرفت و تو با دست پرقدرتت از من حمایت خواهی نمود.

I hold on to you; your strong arms lift me up.

9 اما آنانی که قصد جان مرا دارند هلاک شده، به زیر زمین فرو خواهند رفت؛

Those who are trying to destroy me will go down into the grave.

10 در جنگ به دم شمشیر خواهند افتاد و طعمهٔ گرگها خواهند شد.

They will be killed by the sword; they will become food for jackals.

11 اما من در خدا شادی خواهم کرد و همهٔ کسانی که بر خدا اعتماد نموده‌اند او را ستایش خواهند کرد، اما دهان دروغگویان بسته خواهد شد.

But the king will be happy for what God has done. All who follow God will praise him, but those who tell lies will be silenced.