< مزامیر 6 >

برای رهبر سرایندگان: مزمور داوود، با همراهی سازهای زهی، در مایۀ شِمینیت. ای خداوند، مرا در شدت خشم خود توبیخ و تنبیه نکن. 1
Gospode! nemoj me pokarati u jarosti svojoj, niti me u gnjevu svojem nakazati.
ای خداوند، به من رحم کن زیرا پژمرده شده‌ام. خداوندا، مرا شفا ده، زیرا دردْ وجودم را فرا گرفته 2
Smiluj se na me, Gospode, jer sam iznemogao; iscijeli me, jer su kosti moje ustreptale,
و بسیار پریشانم. تا به کی ای خداوند، تا به کی؟ 3
I duša se moja vrlo uzdrhtala. A ti, Gospode, dokle æeš?
ای خداوند، بیا و مرا برهان؛ به خاطر محبت خود، مرا نجات ده. 4
Obrati se, Gospode, izbavi dušu moju, pomozi mi radi milosti svoje.
زیرا مردگان نمی‌توانند تو را به یاد آورند. کیست که در قبر تو را ستایش کند؟ (Sheol h7585) 5
Jer mrtvi ne spominju tebe; u grobu ko æe te slaviti? (Sheol h7585)
از نالیدن خسته شده‌ام. هر شب بسترم را غرق اشک می‌سازم. 6
Iznemogoh uzdišuæi; svaku noæ kvasim odar svoj, suzama svojim natapam postelju svoju.
از آزار دشمنانم آنقدر گریه کرده‌ام که چشمانم تار شده‌اند. 7
Usahnu od žalosti oko moje, postara se od množine neprijatelja mojih.
ای همهٔ بدکاران، از من دور شوید؛ زیرا خداوند صدای گریهٔ مرا شنیده است. 8
Idite od mene svi koji èinite bezakonje, jer Gospod èu plaè moj.
او به فریاد من خواهد رسید و دعایم را اجابت خواهد کرد. 9
Èu Gospod molbu moju, Gospod molitvu moju primi.
آنگاه همهٔ دشمنانم ناگهان عاجز و درمانده شده، با سرافکندگی دور خواهند شد. 10
Nek se postide i prepadnu svi neprijatelji moji, neka se povrate i postide odmah.

< مزامیر 6 >