مزامیر 6
| برای رهبر سرایندگان: مزمور داوود، با همراهی سازهای زهی، در مایۀ شِمینیت. ای خداوند، مرا در شدت خشم خود توبیخ و تنبیه نکن. | 1 |
| ای خداوند، به من رحم کن زیرا پژمرده شده‌ام. خداوندا، مرا شفا ده، زیرا دردْ وجودم را فرا گرفته | 2 |
| و بسیار پریشانم. تا به کی ای خداوند، تا به کی؟ | 3 |
| ای خداوند، بیا و مرا برهان؛ به خاطر محبت خود، مرا نجات ده. | 4 |
| زیرا مردگان نمی‌توانند تو را به یاد آورند. کیست که در قبر تو را ستایش کند؟ (Sheol h7585) | 5 |
| از نالیدن خسته شده‌ام. هر شب بسترم را غرق اشک می‌سازم. | 6 |
| از آزار دشمنانم آنقدر گریه کرده‌ام که چشمانم تار شده‌اند. | 7 |
| ای همهٔ بدکاران، از من دور شوید؛ زیرا خداوند صدای گریهٔ مرا شنیده است. | 8 |
| او به فریاد من خواهد رسید و دعایم را اجابت خواهد کرد. | 9 |
| آنگاه همهٔ دشمنانم ناگهان عاجز و درمانده شده، با سرافکندگی دور خواهند شد. | 10 |
