< مزامیر 6 >

برای رهبر سرایندگان: مزمور داوود، با همراهی سازهای زهی، در مایۀ شِمینیت. ای خداوند، مرا در شدت خشم خود توبیخ و تنبیه نکن. 1
Til songmeisteren, med strengleik, etter Sjeminit; ein salme av David. Herre, refs meg ikkje i din vreide og tukta meg ikkje i din harm!
ای خداوند، به من رحم کن زیرا پژمرده شده‌ام. خداوندا، مرا شفا ده، زیرا دردْ وجودم را فرا گرفته 2
Ver meg nådig, Herre, for eg er burtvisna! Læk meg, Herre, for mine bein er skjelvande.
و بسیار پریشانم. تا به کی ای خداوند، تا به کی؟ 3
Og mi sjæl er storleg skjelvrædd. Og du, Herre, kor lenge?
ای خداوند، بیا و مرا برهان؛ به خاطر محبت خود، مرا نجات ده. 4
Vend deg um att, Herre, fri ut mi sjæl, frels meg for di miskunn skuld!
زیرا مردگان نمی‌توانند تو را به یاد آورند. کیست که در قبر تو را ستایش کند؟ (Sheol h7585) 5
For i dauden er det ikkje minne um deg; kven vil prisa deg i helheimen? (Sheol h7585)
از نالیدن خسته شده‌ام. هر شب بسترم را غرق اشک می‌سازم. 6
Eg er trøytt av mine sukkar; eg bløyter mi seng kvar natt, med mine tåror væter eg mitt lægje.
از آزار دشمنانم آنقدر گریه کرده‌ام که چشمانم تار شده‌اند. 7
Mitt auga er upptært av hugverk; det er gamalt vorte for alle deira skuld som trengjer meg.
ای همهٔ بدکاران، از من دور شوید؛ زیرا خداوند صدای گریهٔ مرا شنیده است. 8
Vik ifrå meg, alle de som gjer urett! For Herren hev høyrt mitt gråtmål.
او به فریاد من خواهد رسید و دعایم را اجابت خواهد کرد. 9
Herren hev høyrt mi audmjuke påkalling, Herren, tek imot mi bøn.
آنگاه همهٔ دشمنانم ناگهان عاجز و درمانده شده، با سرافکندگی دور خواهند شد. 10
Alle mine fiendar skal verta skjemde og storleg forfærde; dei skal venda attende, verta skjemde i ein augneblink.

< مزامیر 6 >