< مزامیر 6 >

برای رهبر سرایندگان: مزمور داوود، با همراهی سازهای زهی، در مایۀ شِمینیت. ای خداوند، مرا در شدت خشم خود توبیخ و تنبیه نکن. 1
[For the Chief Musician; on stringed instruments, upon the eight-stringed lyre. A Psalm by David.] LORD, do not rebuke me in your anger, neither discipline me in your wrath.
ای خداوند، به من رحم کن زیرا پژمرده شده‌ام. خداوندا، مرا شفا ده، زیرا دردْ وجودم را فرا گرفته 2
Be gracious to me, LORD, for I am frail. LORD, heal me, for my bones are trembling.
و بسیار پریشانم. تا به کی ای خداوند، تا به کی؟ 3
And my soul is greatly troubled. But you, LORD, how long?
ای خداوند، بیا و مرا برهان؛ به خاطر محبت خود، مرا نجات ده. 4
Return, LORD. Deliver my soul. Save me because of your lovingkindness.
زیرا مردگان نمی‌توانند تو را به یاد آورند. کیست که در قبر تو را ستایش کند؟ (Sheol h7585) 5
For in death there is no memory of you. In Sheol, who shall give you thanks? (Sheol h7585)
از نالیدن خسته شده‌ام. هر شب بسترم را غرق اشک می‌سازم. 6
I am weary with my groaning. Every night I drench my bed; I melt my couch with my tears.
از آزار دشمنانم آنقدر گریه کرده‌ام که چشمانم تار شده‌اند. 7
My eye wastes away because of grief. It grows old because of all my adversaries.
ای همهٔ بدکاران، از من دور شوید؛ زیرا خداوند صدای گریهٔ مرا شنیده است. 8
Depart from me, all you workers of iniquity, for the LORD has heard the sound of my weeping.
او به فریاد من خواهد رسید و دعایم را اجابت خواهد کرد. 9
The LORD has heard my plea. The LORD has accepted my prayer.
آنگاه همهٔ دشمنانم ناگهان عاجز و درمانده شده، با سرافکندگی دور خواهند شد. 10
May all my enemies be ashamed and greatly terrified. May they turn back, suddenly ashamed.

< مزامیر 6 >