< مزامیر 6 >

برای رهبر سرایندگان: مزمور داوود، با همراهی سازهای زهی، در مایۀ شِمینیت. ای خداوند، مرا در شدت خشم خود توبیخ و تنبیه نکن. 1
To the chief Musician on Neginoth upon Sheminith, A Psalm of David. O LORD, rebuke me not in thine anger, neither chasten me in thy hot displeasure.
ای خداوند، به من رحم کن زیرا پژمرده شده‌ام. خداوندا، مرا شفا ده، زیرا دردْ وجودم را فرا گرفته 2
Have mercy upon me, O LORD; for I [am] weak: O LORD, heal me; for my bones are vexed.
و بسیار پریشانم. تا به کی ای خداوند، تا به کی؟ 3
My soul is also sore vexed: but thou, O LORD, how long?
ای خداوند، بیا و مرا برهان؛ به خاطر محبت خود، مرا نجات ده. 4
Return, O LORD, deliver my soul: oh save me for thy mercies’ sake.
زیرا مردگان نمی‌توانند تو را به یاد آورند. کیست که در قبر تو را ستایش کند؟ (Sheol h7585) 5
For in death [there is] no remembrance of thee: in the grave who shall give thee thanks? (Sheol h7585)
از نالیدن خسته شده‌ام. هر شب بسترم را غرق اشک می‌سازم. 6
I am weary with my groaning; all the night make I my bed to swim; I water my couch with my tears.
از آزار دشمنانم آنقدر گریه کرده‌ام که چشمانم تار شده‌اند. 7
Mine eye is consumed because of grief; it waxeth old because of all mine enemies.
ای همهٔ بدکاران، از من دور شوید؛ زیرا خداوند صدای گریهٔ مرا شنیده است. 8
Depart from me, all ye workers of iniquity; for the LORD hath heard the voice of my weeping.
او به فریاد من خواهد رسید و دعایم را اجابت خواهد کرد. 9
The LORD hath heard my supplication; the LORD will receive my prayer.
آنگاه همهٔ دشمنانم ناگهان عاجز و درمانده شده، با سرافکندگی دور خواهند شد. 10
Let all mine enemies be ashamed and sore vexed: let them return [and] be ashamed suddenly.

< مزامیر 6 >