< مزامیر 6 >

برای رهبر سرایندگان: مزمور داوود، با همراهی سازهای زهی، در مایۀ شِمینیت. ای خداوند، مرا در شدت خشم خود توبیخ و تنبیه نکن. 1
O Jehovah, rebuke me not in thine anger, nor chasten me in thy hot displeasure.
ای خداوند، به من رحم کن زیرا پژمرده شده‌ام. خداوندا، مرا شفا ده، زیرا دردْ وجودم را فرا گرفته 2
Have mercy upon me, O Jehovah, for I am withered away. O Jehovah, heal me, for my bones are troubled.
و بسیار پریشانم. تا به کی ای خداوند، تا به کی؟ 3
My soul also is greatly troubled. And thou, O Jehovah, how long?
ای خداوند، بیا و مرا برهان؛ به خاطر محبت خود، مرا نجات ده. 4
Return, O Jehovah, deliver my soul. Save me for thy loving kindness' sake.
زیرا مردگان نمی‌توانند تو را به یاد آورند. کیست که در قبر تو را ستایش کند؟ (Sheol h7585) 5
For in death there is no remembrance of thee. In Sheol who shall give thee thanks? (Sheol h7585)
از نالیدن خسته شده‌ام. هر شب بسترم را غرق اشک می‌سازم. 6
I am weary with my groaning. Every night I make my bed to swim. I water my couch with my tears.
از آزار دشمنانم آنقدر گریه کرده‌ام که چشمانم تار شده‌اند. 7
My eye wastes away because of grief. It grows old because of all my adversaries.
ای همهٔ بدکاران، از من دور شوید؛ زیرا خداوند صدای گریهٔ مرا شنیده است. 8
Depart from me, all ye workers of iniquity, for Jehovah has heard the voice of my weeping.
او به فریاد من خواهد رسید و دعایم را اجابت خواهد کرد. 9
Jehovah has heard my supplication. Jehovah will receive my prayer.
آنگاه همهٔ دشمنانم ناگهان عاجز و درمانده شده، با سرافکندگی دور خواهند شد. 10
All my enemies shall be put to shame and greatly troubled. They shall turn back. They shall be put to shame suddenly.

< مزامیر 6 >