< مزامیر 6 >

برای رهبر سرایندگان: مزمور داوود، با همراهی سازهای زهی، در مایۀ شِمینیت. ای خداوند، مرا در شدت خشم خود توبیخ و تنبیه نکن. 1
Til Sangmesteren. Med Strengespil. Efter den ottende. En Salme af David. HERRE, revs mig ej i din Vrede, tugt mig ej i din Harme,
ای خداوند، به من رحم کن زیرا پژمرده شده‌ام. خداوندا، مرا شفا ده، زیرا دردْ وجودم را فرا گرفته 2
vær mig naadig, HERRE, jeg sygner hen, mine Ledemod skælver, læg mig, HERRE!
و بسیار پریشانم. تا به کی ای خداوند، تا به کی؟ 3
Saare skælver min Sjæl; o HERRE, hvor længe endnu?
ای خداوند، بیا و مرا برهان؛ به خاطر محبت خود، مرا نجات ده. 4
Vend tilbage, HERRE, og frels min Sjæl, hjælp mig dog for din Miskundheds Skyld!
زیرا مردگان نمی‌توانند تو را به یاد آورند. کیست که در قبر تو را ستایش کند؟ (Sheol h7585) 5
Thi i Døden kommes du ikke i Hu, i Dødsriget hvo vil takke dig der? (Sheol h7585)
از نالیدن خسته شده‌ام. هر شب بسترم را غرق اشک می‌سازم. 6
Jeg er saa træt af at sukke; jeg væder hver Nat mit Leje, bader med Taarer min Seng;
از آزار دشمنانم آنقدر گریه کرده‌ام که چشمانم تار شده‌اند. 7
mit Øje hentæres af Sorg, sløves for alle mine Fjenders Skyld.
ای همهٔ بدکاران، از من دور شوید؛ زیرا خداوند صدای گریهٔ مرا شنیده است. 8
Vig fra mig, alle I Udaadsmænd, thi HERREN har hørt min Graad,
او به فریاد من خواهد رسید و دعایم را اجابت خواهد کرد. 9
HERREN har hørt min Tryglen, min Bøn tager HERREN imod.
آنگاه همهٔ دشمنانم ناگهان عاجز و درمانده شده، با سرافکندگی دور خواهند شد. 10
Beskæmmes skal alle mine Fjender og saare forfærdes, brat skal de vige med Skam.

< مزامیر 6 >