مزامیر 58

1 برای رهبر سرایندگان: در مایۀ «نابود نکن». غزل داوود. ای حاکمان، شما که دم از انصاف می‌زنید، چرا خود عادلانه قضاوت نمی‌کنید؟

ダビデがよみて「ほろぼすなかれ」といふ調にあはせて伶長にうたはしめたるミクタムのうた なんぢら黙しゐて義をのべうるか 人の子よなんぢらなほき審判をおこなふや

2 شما در فکر خود نقشه‌های پلید می‌کشید و در سرزمین خود مرتکب ظلم و جنایت می‌شوید.

否なんぢらは心のうちに惡事をおこなひ その手の強暴をこの地にはかりいだすなり

3 شریران در تمام زندگی خود منحرف هستند؛ از روز تولد لب به دروغ می‌گشایند.

あしきものは胎をはなるるより背きとほざかり生れいづるより迷ひていつはりをいふ

4 آنها زهری کشنده چون زهر مار دارند و مانند افعی کر، گوش خود را می‌بندند

5 تا آواز افسونگران را نشنوند، هر چند افسونگران با مهارت افسون کنند.

かれらの毒は蛇のどくのごとし かれらは蠱術をおこなふものの甚たくみにまじなふその聲をだにきかざる耳ふさぐ聾ひの蝮のごとし

6 خدایا، دندانهای آنها را بشکن! خداوندا، فک این مردم درنده‌خو را خرد کن!

神よかれらの口の歯ををりたまヘ ヱホバよ壮獅の牙をぬきくだきたまへ

7 بگذار آنها همچون آبی که به زمین تشنه ریخته می‌شود، نیست و نابود گردند و وقتی تیر می‌اندازند، تیرشان به هدر رود.

願くはかれらを流れゆく水のごとくに消失しめ その矢をはなつときは折れたるごとくなし給はんことを

8 بگذار همچون حلزون به گل فرو روند و محو شوند و مانند بچه‌ای که مرده به دنیا آمده، نور آفتاب را نبینند.

また融てきえゆく蝸牛のごとく婦のときならず産たる目をみぬ嬰のごとくならしめ給へ

9 باشد که آتش خشم تو، ای خداوند بر آنها افروخته شود و پیش از اینکه به خود بیایند، پیر و جوان مانند خار و خاشاک بسوزند.

なんぢらの釜いまだ荊蕀の火をうけざるさきに青をも燃たるをもともに狂風にて吹さりたまはん

10 عادلان وقتی مجازات شریران را ببینند، شادخاطر خواهند شد؛ آنها از میان جویبار خون اجساد شریران عبور خواهند کرد.

義者はかれらが讎かへさるるを見てよろこび その足をあしきものの血のなかにてあらはん

11 آنگاه مردم خواهند گفت: «براستی عادلان پاداش می‌گیرند؛ به‌یقین خدایی هست که در جهان داوری می‌کند.»

かくて人はいふべし實にただしきものに報賞あり實にさばきをほどこしたまふ神はましますなりと