< مزامیر 56 >

برای رهبر سرایندگان: در مایۀ «کبوتر بر درختان بلوط دوردست». غزل داوود دربارۀ زمانی که فلسطینیان او را در جَت گرفتار کردند. ای خدا، بر من رحم فرما، زیرا مورد هجوم دشمنان قرار گرفته‌ام و مخالفانم هر روز عرصه را بر من تنگ‌تر می‌کنند. 1
For the chief musician; set to Jonath elem rehokim. A psalm of David. A michtam; when the Philistines took him in Gath. Be merciful to me, God, for men are attacking me! All the day long those who fight me press their assault.
تمام روز دشمنانم بر من یورش می‌آورند. مخالفانم که با من می‌جنگند بسیارند. 2
My enemies trample me all day long; for there are many who arrogantly fight against me.
هنگامی که بترسم، ای خداوند، بر تو توکل خواهم کرد. 3
When I am afraid, I will put my trust in you.
وعده‌های خداوند را می‌ستایم و بر او توکل دارم، پس نخواهم ترسید، انسان فانی به من چه می‌تواند کرد؟ 4
In God, whose word I praise— in God I have put my trust; I will not be afraid; what can mere man do to me?
دشمنانم تمام روز در فکر آزار من هستند و یک دم مرا راحت نمی‌گذارند. 5
All the day long they twist my words; all their thoughts are against me for evil.
آنها با هم جمع شده در کمین می‌نشینند و تمام حرکات مرا زیر نظر گرفته، قصد جانم را می‌کنند. 6
They gather themselves together, they hide themselves, and they mark my steps, just as they have waited for my life.
خدایا، نگذار آنها با این همه شرارت، جان به در برند. با خشم خود آنها را سرنگون کن. 7
Do not let them escape doing iniquity. Bring down the peoples in your anger, God.
تو از پریشانی من آگاهی؛ حساب اشکهایم را داری و آن را در دفترت ثبت کرده‌ای. 8
You number my wanderings and put my tears into your bottle; are they not in your book?
روزی که تو را به کمک بخوانم، دشمنانم شکست خورده، خواهند گریخت. یقین دارم که خداوند پشتیبان من است. 9
Then my enemies will turn back on the day that I call to you; this I know, that God is for me.
وعده‌های خداوند را می‌ستایم و بر او توکل دارم، 10
In God—whose word I praise, in Yahweh—whose word I praise,
پس نخواهم ترسید. انسان به من چه می‌تواند کرد؟ 11
in God I trust, I will not be afraid. What can anyone do to me?
خدایا، نذرهای خود را ادا خواهم کرد و قربانیهای تشکر را به درگاه تو تقدیم خواهم نمود، 12
The duty to fulfill my vows to you is on me, God; I will give thank offerings to you.
زیرا تو مرا از پرتگاه مرگ رهانیدی و نگذاشتی پایم بلغزد و نابود شوم تا بتوانم اکنون در نور حیاتی که در حضور توست راه روم. 13
For you have rescued my life from death; you have kept my feet from falling, so that I may walk before God in the light of the living.

< مزامیر 56 >