مزامیر 56
| برای رهبر سرایندگان: در مایۀ «کبوتر بر درختان بلوط دوردست». غزل داوود دربارۀ زمانی که فلسطینیان او را در جَت گرفتار کردند. ای خدا، بر من رحم فرما، زیرا مورد هجوم دشمنان قرار گرفته‌ام و مخالفانم هر روز عرصه را بر من تنگ‌تر می‌کنند. | 1 |
For the Chief Musician; set to Jonath elem rehokim. [A Psalm] of David: Michtam: when the Philistines took him in Gath. Be merciful unto me, O God; for man would swallow me up: all the day long he fighting oppresseth me.
| تمام روز دشمنانم بر من یورش می‌آورند. مخالفانم که با من می‌جنگند بسیارند. | 2 |
Mine enemies would swallow me up all the day long: for they be many that fight proudly against me.
| هنگامی که بترسم، ای خداوند، بر تو توکل خواهم کرد. | 3 |
What time I am afraid, I will put my trust in thee.
| وعده‌های خداوند را می‌ستایم و بر او توکل دارم، پس نخواهم ترسید، انسان فانی به من چه می‌تواند کرد؟ | 4 |
In God I will praise his word: in God have I put my trust, I will not be afraid; what can flesh do unto me?
| دشمنانم تمام روز در فکر آزار من هستند و یک دم مرا راحت نمی‌گذارند. | 5 |
All the day long they wrest my words: all their thoughts are against me for evil.
| آنها با هم جمع شده در کمین می‌نشینند و تمام حرکات مرا زیر نظر گرفته، قصد جانم را می‌کنند. | 6 |
They gather themselves together, they hide themselves, they mark my steps, even as they have waited for my soul.
| خدایا، نگذار آنها با این همه شرارت، جان به در برند. با خشم خود آنها را سرنگون کن. | 7 |
Shall they escape by iniquity? in anger cast down the peoples, O God.
| تو از پریشانی من آگاهی؛ حساب اشکهایم را داری و آن را در دفترت ثبت کرده‌ای. | 8 |
Thou tellest my wanderings: put thou my tears into thy bottle; are they not in thy book?
| روزی که تو را به کمک بخوانم، دشمنانم شکست خورده، خواهند گریخت. یقین دارم که خداوند پشتیبان من است. | 9 |
Then shall mine enemies turn back in the day that I call: this I know, that God is for me.
| وعده‌های خداوند را می‌ستایم و بر او توکل دارم، | 10 |
In God will I praise [his] word: in the LORD will I praise [his] word.
| پس نخواهم ترسید. انسان به من چه می‌تواند کرد؟ | 11 |
In God have I put my trust, I will not be afraid; what can man do unto me?
| خدایا، نذرهای خود را ادا خواهم کرد و قربانیهای تشکر را به درگاه تو تقدیم خواهم نمود، | 12 |
Thy vows are upon me, O God: I will render thank offerings unto thee.
| زیرا تو مرا از پرتگاه مرگ رهانیدی و نگذاشتی پایم بلغزد و نابود شوم تا بتوانم اکنون در نور حیاتی که در حضور توست راه روم. | 13 |
For thou hast delivered my soul from death: [hast thou] not [delivered] my feet from falling? that I may walk before God in the light of the living.
