< مزامیر 56 >

برای رهبر سرایندگان: در مایۀ «کبوتر بر درختان بلوط دوردست». غزل داوود دربارۀ زمانی که فلسطینیان او را در جَت گرفتار کردند. ای خدا، بر من رحم فرما، زیرا مورد هجوم دشمنان قرار گرفته‌ام و مخالفانم هر روز عرصه را بر من تنگ‌تر می‌کنند. 1
[For the Chief Musician. To the tune of "Silent Dove in Distant Lands." A poem by David, when the Philistines seized him in Gath.] Be merciful to me, God, for man wants to swallow me up. All day long, he attacks and oppresses me.
تمام روز دشمنانم بر من یورش می‌آورند. مخالفانم که با من می‌جنگند بسیارند. 2
My enemies want to swallow me up all day long, for they are many who fight proudly against me.
هنگامی که بترسم، ای خداوند، بر تو توکل خواهم کرد. 3
When I am afraid, I will put my trust in you.
وعده‌های خداوند را می‌ستایم و بر او توکل دارم، پس نخواهم ترسید، انسان فانی به من چه می‌تواند کرد؟ 4
In God, I praise his word. In God, I put my trust. I will not be afraid. What can flesh do to me?
دشمنانم تمام روز در فکر آزار من هستند و یک دم مرا راحت نمی‌گذارند. 5
All day long they twist my words. All their thoughts are against me for evil.
آنها با هم جمع شده در کمین می‌نشینند و تمام حرکات مرا زیر نظر گرفته، قصد جانم را می‌کنند. 6
They conspire and lurk, watching my steps, they are eager to take my life.
خدایا، نگذار آنها با این همه شرارت، جان به در برند. با خشم خود آنها را سرنگون کن. 7
Shall they escape by iniquity? In anger cast down the peoples, God.
تو از پریشانی من آگاهی؛ حساب اشکهایم را داری و آن را در دفترت ثبت کرده‌ای. 8
You number my wanderings. You put my tears into your bottle. Aren't they in your book?
روزی که تو را به کمک بخوانم، دشمنانم شکست خورده، خواهند گریخت. یقین دارم که خداوند پشتیبان من است. 9
Then my enemies shall turn back in the day that I call. I know this, that God is for me.
وعده‌های خداوند را می‌ستایم و بر او توکل دارم، 10
In God, I will praise his word. In Jehovah, I will praise his word.
پس نخواهم ترسید. انسان به من چه می‌تواند کرد؟ 11
I have put my trust in God. I will not be afraid. What can man do to me?
خدایا، نذرهای خود را ادا خواهم کرد و قربانیهای تشکر را به درگاه تو تقدیم خواهم نمود، 12
Your vows are on me, God. I will give thank offerings to you.
زیرا تو مرا از پرتگاه مرگ رهانیدی و نگذاشتی پایم بلغزد و نابود شوم تا بتوانم اکنون در نور حیاتی که در حضور توست راه روم. 13
For you have delivered my soul from death, and prevented my feet from falling, that I may walk before God in the light of the living.

< مزامیر 56 >