مزامیر 56
| برای رهبر سرایندگان: در مایۀ «کبوتر بر درختان بلوط دوردست». غزل داوود دربارۀ زمانی که فلسطینیان او را در جَت گرفتار کردند. ای خدا، بر من رحم فرما، زیرا مورد هجوم دشمنان قرار گرفته‌ام و مخالفانم هر روز عرصه را بر من تنگ‌تر می‌کنند. | 1 |
For the end, concerning the people that were removed from the sanctuary, by David for a memorial, when the Philistines caught him in Geth. Have mercy upon me, O God; for man has trodden me down; all the day long he warring has afflicted me.
| تمام روز دشمنانم بر من یورش می‌آورند. مخالفانم که با من می‌جنگند بسیارند. | 2 |
Mine enemies have trodden me down all the day from the dawning of the day; for there are many warring against me.
| هنگامی که بترسم، ای خداوند، بر تو توکل خواهم کرد. | 3 |
They shall be afraid, but I will trust in you.
| وعده‌های خداوند را می‌ستایم و بر او توکل دارم، پس نخواهم ترسید، انسان فانی به من چه می‌تواند کرد؟ | 4 |
In God I will praise my words; all the day have I hoped in God; I will not fear what flesh shall do to me.
| دشمنانم تمام روز در فکر آزار من هستند و یک دم مرا راحت نمی‌گذارند. | 5 |
All the day long they have abominated my words; all their devices [are] against me for evil.
| آنها با هم جمع شده در کمین می‌نشینند و تمام حرکات مرا زیر نظر گرفته، قصد جانم را می‌کنند. | 6 |
They will dwell near and hide [themselves]; they will watch my steps, accordingly as I have waited patiently in my soul.
| خدایا، نگذار آنها با این همه شرارت، جان به در برند. با خشم خود آنها را سرنگون کن. | 7 |
You will on no account save them; you will bring down the people in wrath.
| تو از پریشانی من آگاهی؛ حساب اشکهایم را داری و آن را در دفترت ثبت کرده‌ای. | 8 |
O God, I have declared my life to you; you has set my tears before you, even according to your promise.
| روزی که تو را به کمک بخوانم، دشمنانم شکست خورده، خواهند گریخت. یقین دارم که خداوند پشتیبان من است. | 9 |
Mine enemies shall be turned back, in the day wherein I shall call upon you; behold, I know that you are my God.
| وعده‌های خداوند را می‌ستایم و بر او توکل دارم، | 10 |
In God, will I praise [his] word; in the Lord will I praise [his] saying.
| پس نخواهم ترسید. انسان به من چه می‌تواند کرد؟ | 11 |
I have hoped in God; I will not be afraid of what man shall do to me.
| خدایا، نذرهای خود را ادا خواهم کرد و قربانیهای تشکر را به درگاه تو تقدیم خواهم نمود، | 12 |
The vows of your praise, O God, which I will pay, are upon me.
| زیرا تو مرا از پرتگاه مرگ رهانیدی و نگذاشتی پایم بلغزد و نابود شوم تا بتوانم اکنون در نور حیاتی که در حضور توست راه روم. | 13 |
For you have delivered my soul from death, and my feet from sliding, that I should be well-pleasing before God in the land of the living.
