< مزامیر 56 >

برای رهبر سرایندگان: در مایۀ «کبوتر بر درختان بلوط دوردست». غزل داوود دربارۀ زمانی که فلسطینیان او را در جَت گرفتار کردند. ای خدا، بر من رحم فرما، زیرا مورد هجوم دشمنان قرار گرفته‌ام و مخالفانم هر روز عرصه را بر من تنگ‌تر می‌کنند. 1
To the chief Musician upon Jonath-elem-rechokim, Michtam of David, when the Philistines took him in Gath. Be merciful unto me, O God: for man would swallow me up; he fighting daily oppresseth me.
تمام روز دشمنانم بر من یورش می‌آورند. مخالفانم که با من می‌جنگند بسیارند. 2
Mine enemies would daily swallow [me] up: for [they be] many that fight against me, O thou most High.
هنگامی که بترسم، ای خداوند، بر تو توکل خواهم کرد. 3
What time I am afraid, I will trust in thee.
وعده‌های خداوند را می‌ستایم و بر او توکل دارم، پس نخواهم ترسید، انسان فانی به من چه می‌تواند کرد؟ 4
In God I will praise his word, in God I have put my trust; I will not fear what flesh can do unto me.
دشمنانم تمام روز در فکر آزار من هستند و یک دم مرا راحت نمی‌گذارند. 5
Every day they wrest my words: all their thoughts [are] against me for evil.
آنها با هم جمع شده در کمین می‌نشینند و تمام حرکات مرا زیر نظر گرفته، قصد جانم را می‌کنند. 6
They gather themselves together, they hide themselves, they mark my steps, when they wait for my soul.
خدایا، نگذار آنها با این همه شرارت، جان به در برند. با خشم خود آنها را سرنگون کن. 7
Shall they escape by iniquity? in [thine] anger cast down the people, O God.
تو از پریشانی من آگاهی؛ حساب اشکهایم را داری و آن را در دفترت ثبت کرده‌ای. 8
Thou tellest my wanderings: put thou my tears into thy bottle: [are they] not in thy book?
روزی که تو را به کمک بخوانم، دشمنانم شکست خورده، خواهند گریخت. یقین دارم که خداوند پشتیبان من است. 9
When I cry [unto thee], then shall mine enemies turn back: this I know; for God [is] for me.
وعده‌های خداوند را می‌ستایم و بر او توکل دارم، 10
In God will I praise [his] word: in the LORD will I praise [his] word.
پس نخواهم ترسید. انسان به من چه می‌تواند کرد؟ 11
In God have I put my trust: I will not be afraid what man can do unto me.
خدایا، نذرهای خود را ادا خواهم کرد و قربانیهای تشکر را به درگاه تو تقدیم خواهم نمود، 12
Thy vows [are] upon me, O God: I will render praises unto thee.
زیرا تو مرا از پرتگاه مرگ رهانیدی و نگذاشتی پایم بلغزد و نابود شوم تا بتوانم اکنون در نور حیاتی که در حضور توست راه روم. 13
For thou hast delivered my soul from death: [wilt] not [thou deliver] my feet from falling, that I may walk before God in the light of the living?

< مزامیر 56 >