< مزامیر 56 >

برای رهبر سرایندگان: در مایۀ «کبوتر بر درختان بلوط دوردست». غزل داوود دربارۀ زمانی که فلسطینیان او را در جَت گرفتار کردند. ای خدا، بر من رحم فرما، زیرا مورد هجوم دشمنان قرار گرفته‌ام و مخالفانم هر روز عرصه را بر من تنگ‌تر می‌کنند. 1
For the Leader; upon Jonath-elem-rehokim. A Psalm of David; Michtam; when the Philistines took him in Gath. Be gracious unto me, O God, for man would swallow me up; all the day he fighting oppresseth me.
تمام روز دشمنانم بر من یورش می‌آورند. مخالفانم که با من می‌جنگند بسیارند. 2
They that lie in wait for me would swallow me up all the day; for they are many that fight against me, O Most High,
هنگامی که بترسم، ای خداوند، بر تو توکل خواهم کرد. 3
In the day that I am afraid, I will put my trust in Thee.
وعده‌های خداوند را می‌ستایم و بر او توکل دارم، پس نخواهم ترسید، انسان فانی به من چه می‌تواند کرد؟ 4
In God — I will praise His word — in God do I trust, I will not be afraid; what can flesh do unto me?
دشمنانم تمام روز در فکر آزار من هستند و یک دم مرا راحت نمی‌گذارند. 5
All the day they trouble mine affairs; all their thoughts are against me for evil.
آنها با هم جمع شده در کمین می‌نشینند و تمام حرکات مرا زیر نظر گرفته، قصد جانم را می‌کنند. 6
They gather themselves together, they hide themselves, they mark my steps; according as they have waited for my soul.
خدایا، نگذار آنها با این همه شرارت، جان به در برند. با خشم خود آنها را سرنگون کن. 7
Because of iniquity cast them out; in anger bring down the peoples, O God.
تو از پریشانی من آگاهی؛ حساب اشکهایم را داری و آن را در دفترت ثبت کرده‌ای. 8
Thou has counted my wanderings; put Thou my tears into Thy bottle; are they not in Thy book?
روزی که تو را به کمک بخوانم، دشمنانم شکست خورده، خواهند گریخت. یقین دارم که خداوند پشتیبان من است. 9
Then shall mine enemies turn back in the day that I call; this I know, that God is for me.
وعده‌های خداوند را می‌ستایم و بر او توکل دارم، 10
In God — I will praise His word — in the LORD — I will praise His word —
پس نخواهم ترسید. انسان به من چه می‌تواند کرد؟ 11
In God do I trust, I will not be afraid; what can man do unto me?
خدایا، نذرهای خود را ادا خواهم کرد و قربانیهای تشکر را به درگاه تو تقدیم خواهم نمود، 12
Thy vows are upon me, O God; I will render thank-offerings unto Thee.
زیرا تو مرا از پرتگاه مرگ رهانیدی و نگذاشتی پایم بلغزد و نابود شوم تا بتوانم اکنون در نور حیاتی که در حضور توست راه روم. 13
For thou hast delivered my soul from death; hast Thou not delivered my feet from stumbling? that I may walk before God in the light of the living.

< مزامیر 56 >