مزامیر 50

1 مزمور آساف. یهوه، خدای خدایان، سخن می‌گوید؛ او همهٔ مردم را از مشرق تا مغرب نزد خود فرا می‌خواند.

Psalmus Asaph. Deus deorum Dominus locutus est: et vocavit terram, A solis ortu usque ad occasum:

2 نور جلال خدا از کوه صهیون، که مظهر زیبایی و بزرگی اوست، می‌تابد.

ex Sion species decoris eius.

3 خدای ما خواهد آمد و سکوت نخواهد کرد. شعله‌های آتش در پیشاپیش او و گردباد در اطراف اوست.

Deus manifeste veniet: Deus noster et non silebit. Ignis in conspectu eius exardescet: et in circuitu eius tempestas valida.

4 او آسمان و زمین را به گواهی می‌طلبد تا بر قوم خود داوری کند.

Advocavit caelum desursum: et terram discernere populum suum.

5 خداوند می‌فرماید: «قوم خاص مرا که با قربانیهای خود با من عهد بسته‌اند که نسبت به من وفادار بمانند، نزد من جمع کنید.»

Congregate illi sanctos eius: qui ordinant testamentum eius super sacrificia.

6 آسمانها گواهند که خدا، خود داور است و با عدالت داوری می‌کند.

Et annunciabunt caeli iustitiam eius: quoniam Deus iudex est.

7 «ای قوم من، ای اسرائیل، به سخنان من گوش دهید، زیرا من خدای شما هستم! من خود بر ضد شما شهادت می‌دهم.

Audi populus meus, et loquar Israel, et testificabor tibi: Deus Deus tuus ego sum.

8 دربارهٔ قربانی‌هایتان شما را سرزنش نمی‌کنم، زیرا قربانی‌های سوختنی خود را پیوسته به من تقدیم می‌کنید.

Non in sacrificiis tuis arguam te: holocausta autem tua in conspectu meo sunt semper.

9 من محتاج گوساله‌ای از طویلۀ تو نیستم و نه بزی از آغُلت،

Non accipiam de domo tua vitulos: neque de gregibus tuis hircos.

10 زیرا همهٔ حیواناتی که در جنگل و کوه هستند از آن منند.

Quoniam meae sunt omnes ferae silvarum, iumenta in montibus et boves.

11 همهٔ پرندگانی که بر کوهها پرواز می‌کنند و تمام حیواناتی که در صحراها می‌چرند، به من تعلق دارند.

Cognovi omnia volatilia caeli: et pulchritudo agri mecum est.

12 اگر گرسنه هم می‌بودم از تو خوراک نمی‌خواستم، زیرا که جهان و هر چه که در آن است از آن من است.

Si esuriero, non dicam tibi: meus est enim orbis terrae, et plenitudo eius.

13 مگر من گوشت گاوها را می‌خورم و یا خون بزها را می‌نوشم؟

Numquid manducabo carnes taurorum? aut sanguinem hircorum potabo?

14 «قربانی واقعی که باید تقدیم کنید این است که خدای متعال را شکر نمایید و نذرهایی را که کرده‌اید ادا کنید.

Immola Deo sacrificium laudis: et redde Altissimo vota tua.

15 هنگامی که در مشکلات هستید مرا بخوانید؛ من شما را نجات خواهم داد و شما مرا ستایش خواهید کرد.»

Et invoca me in die tribulationis: eruam te, et honorificabis me.

16 اما خدا به شریران چنین می‌گوید: «شما چه حق دارید که فرایض مرا بر زبان بیاورید و دربارهٔ عهد من سخن بگویید؟

Peccatori autem dixit Deus: Quare tu enarras iustitias meas, et assumis testamentum meum per os tuum?

17 زیرا شما از اصلاح شدن نفرت دارید و کلام مرا پشت گوش می‌اندازید.

Tu vero odisti disciplinam: et proiecisti sermones meos retrorsum:

18 وقتی دزد را می‌بینید که دزدی می‌کند با وی همدست می‌شوید و با زناکاران معاشرت می‌کنید.

Si videbas furem, currebas cum eo: et cum adulteris portionem tuam ponebas.

19 سخنان شما با خباثت و نیرنگ آمیخته است.

Os tuum abundavit malitia: et lingua tua concinnabat dolos.

20 هر جا می‌نشینید از برادرتان بد می‌گویید و غیبت می‌کنید.

Sedens adversus fratrem tuum loquebaris, et adversus filium matris tuae ponebas scandalum:

21 این کارها را کردید و من چیزی نگفتم. فکر کردید من هم مانند شما هستم! اما اینک من شما را برای تمام این کارها تنبیه می‌کنم.

haec fecisti, et tacui. Existimasti inique quod ero tui similis: arguam te, et statuam contra faciem tuam.

22 «ای کسانی که مرا فراموش کرده‌اید، به من گوش دهید و گرنه شما را هلاک خواهم کرد و فریادرسی نخواهید داشت.

Intelligite haec qui obliviscimini Deum: nequando rapiat, et non sit qui eripiat.

23 قربانی شایستهٔ من آنست که از من سپاسگزار باشید و مرا ستایش کنید. هر که چنین کند راه نجات را به او نشان خواهم داد.»

Sacrificium laudis honorificabit me: et illic iter, quo ostendam illi salutare Dei.