مزامیر 50

1 مزمور آساف. یهوه، خدای خدایان، سخن می‌گوید؛ او همهٔ مردم را از مشرق تا مغرب نزد خود فرا می‌خواند.

Ein Psalm Asafs. / El Elohim Jahwe: Er redet / Und ruft der Erde d vom Aufgang der Sonne bis zum Niedergang.

2 نور جلال خدا از کوه صهیون، که مظهر زیبایی و بزرگی اوست، می‌تابد.

Aus Zion, der Schönheit Krone, / Strahlt Elohim hervor.

3 خدای ما خواهد آمد و سکوت نخواهد کرد. شعله‌های آتش در پیشاپیش او و گردباد در اطراف اوست.

Unser Gott, er kommt und schweiget nicht. / Verzehrend Feuer geht vor ihm her, / Rings um ihn stürmt es gewaltig.

4 او آسمان و زمین را به گواهی می‌طلبد تا بر قوم خود داوری کند.

Er ruft die Himmel droben herbei. / Und die Erde, sein Volk zu richten:

5 خداوند می‌فرماید: «قوم خاص مرا که با قربانیهای خود با من عهد بسته‌اند که نسبت به من وفادار بمانند، نزد من جمع کنید.»

"Versammelt mir die Frommen, / Die den Bund mit mir im Opfer geschlossen!"

6 آسمانها گواهند که خدا، خود داور است و با عدالت داوری می‌کند.

Die Himmel künden seine Gerechtigkeit; / Denn Elohim — er ist's, der richtet! (Sela)

7 «ای قوم من، ای اسرائیل، به سخنان من گوش دهید، زیرا من خدای شما هستم! من خود بر ضد شما شهادت می‌دهم.

"Höre, mein Volk, o laß mich reden! / Israel, laß mich dich warnen! / Elohim, dein Gott, bin ich.

8 دربارهٔ قربانی‌هایتان شما را سرزنش نمی‌کنم، زیرا قربانی‌های سوختنی خود را پیوسته به من تقدیم می‌کنید.

Nicht deiner Schlachtopfer wegen rüge ich dich — / Sind doch deine Brandopfer immer vor mir.

9 من محتاج گوساله‌ای از طویلۀ تو نیستم و نه بزی از آغُلت،

Nicht brauche ich Stiere aus deinem Hause / Noch Böcke aus deinen Hürden.

10 زیرا همهٔ حیواناتی که در جنگل و کوه هستند از آن منند.

Denn mein ist alles Wild des Waldes, / Das viele Getier auf den Bergen.

11 همهٔ پرندگانی که بر کوهها پرواز می‌کنند و تمام حیواناتی که در صحراها می‌چرند، به من تعلق دارند.

Ich kenne jeden Vogel der Berge, / Und was auf den Feldern sich regt, ist mein.

12 اگر گرسنه هم می‌بودم از تو خوراک نمی‌خواستم، زیرا که جهان و هر چه که در آن است از آن من است.

Sollte mich hungern, dir sagte ich's nicht. / Denn mein ist der Erdkreis und was ihn erfüllt.

13 مگر من گوشت گاوها را می‌خورم و یا خون بزها را می‌نوشم؟

Esse ich etwa der Stiere Fleisch / Und trink ich der Böcke Blut?

14 «قربانی واقعی که باید تقدیم کنید این است که خدای متعال را شکر نمایید و نذرهایی را که کرده‌اید ادا کنید.

Opfere Elohim Dank / Und bezahle dem Höchsten deine Gelübde!

15 هنگامی که در مشکلات هستید مرا بخوانید؛ من شما را نجات خواهم داد و شما مرا ستایش خواهید کرد.»

"Rufe mich an am Tage der Not: / Dann will ich dich retten, daß du mich ehrest."

16 اما خدا به شریران چنین می‌گوید: «شما چه حق دارید که فرایض مرا بر زبان بیاورید و دربارهٔ عهد من سخن بگویید؟

Aber zum Frevler spricht Elohim: / Wie? du zählst meine Satzungen auf / Und redest von meinem Bund?

17 زیرا شما از اصلاح شدن نفرت دارید و کلام مرا پشت گوش می‌اندازید.

Das wagst du und hasset doch Zucht / Und wirfst meine Worte hinter dich?

18 وقتی دزد را می‌بینید که دزدی می‌کند با وی همدست می‌شوید و با زناکاران معاشرت می‌کنید.

Siehst du einen Dieb, so gesellst du dich ihm, / Und mit Ehebrechern gehest du um.

19 سخنان شما با خباثت و نیرنگ آمیخته است.

Du lässest deinen Mund zum Bösen los, / Und deine Zunge spinnet Trug.

20 هر جا می‌نشینید از برادرتان بد می‌گویید و غیبت می‌کنید.

Mit andern verleumdest du deinen Bruder, / Deiner Mutter Sohn hängst du Schande an.

21 این کارها را کردید و من چیزی نگفتم. فکر کردید من هم مانند شما هستم! اما اینک من شما را برای تمام این کارها تنبیه می‌کنم.

Das hast du getan, und ich schwieg dazu. / Da dachtest du denn: ich wäre wie du. / Aber ich will dich zur Rechenschaft ziehn, / Dir's unter die Augen stellen."

22 «ای کسانی که مرا فراموش کرده‌اید، به من گوش دهید و گرنه شما را هلاک خواهم کرد و فریادرسی نخواهید داشت.

Merkt das wohl, die ihr Gottes vergeßt; / Sonst werd ich zerreißen, und niemand rettet.

23 قربانی شایستهٔ من آنست که از من سپاسگزار باشید و مرا ستایش کنید. هر که چنین کند راه نجات را به او نشان خواهم داد.»

Wer Dank opfert, der ehret mich recht, / Und er bahnet den Weg, / Auf dem ich ihm zeige das Heil Elohims.