مزامیر 50

1 مزمور آساف. یهوه، خدای خدایان، سخن می‌گوید؛ او همهٔ مردم را از مشرق تا مغرب نزد خود فرا می‌خواند.

A Psalm of Asaph. The mighty God, [even] the LORD, hath spoken, and called the earth from the rising to the setting of the sun.

2 نور جلال خدا از کوه صهیون، که مظهر زیبایی و بزرگی اوست، می‌تابد.

Out of Zion, the perfection of beauty, God hath shined.

3 خدای ما خواهد آمد و سکوت نخواهد کرد. شعله‌های آتش در پیشاپیش او و گردباد در اطراف اوست.

Our God shall come, and shall not keep silence: a fire shall devour before him, and it shall be very tempestuous around him.

4 او آسمان و زمین را به گواهی می‌طلبد تا بر قوم خود داوری کند.

He shall call to the heavens from above, and to the earth, that he may judge his people.

5 خداوند می‌فرماید: «قوم خاص مرا که با قربانیهای خود با من عهد بسته‌اند که نسبت به من وفادار بمانند، نزد من جمع کنید.»

Gather my saints together to me; those that have made a covenant with me by sacrifice.

6 آسمانها گواهند که خدا، خود داور است و با عدالت داوری می‌کند.

And the heavens shall declare his righteousness: for God [is] judge himself. (Selah)

7 «ای قوم من، ای اسرائیل، به سخنان من گوش دهید، زیرا من خدای شما هستم! من خود بر ضد شما شهادت می‌دهم.

Hear, O my people, and I will speak; O Israel, and I will testify against thee: I [am] God, [even] thy God.

8 دربارهٔ قربانی‌هایتان شما را سرزنش نمی‌کنم، زیرا قربانی‌های سوختنی خود را پیوسته به من تقدیم می‌کنید.

I will not reprove thee for thy sacrifices or thy burnt-offerings, [to have been] continually before me.

9 من محتاج گوساله‌ای از طویلۀ تو نیستم و نه بزی از آغُلت،

I will take no bullock out of thy house, [nor] he-goats out of thy folds.

10 زیرا همهٔ حیواناتی که در جنگل و کوه هستند از آن منند.

For every beast of the forest [is] mine, [and] the cattle upon a thousand hills.

11 همهٔ پرندگانی که بر کوهها پرواز می‌کنند و تمام حیواناتی که در صحراها می‌چرند، به من تعلق دارند.

I know all the fowls of the mountains: and the wild beasts of the field [are] mine.

12 اگر گرسنه هم می‌بودم از تو خوراک نمی‌خواستم، زیرا که جهان و هر چه که در آن است از آن من است.

If I were hungry, I would not tell thee: for the world [is] mine, and the fullness thereof.

13 مگر من گوشت گاوها را می‌خورم و یا خون بزها را می‌نوشم؟

Will I eat the flesh of bulls, or drink the blood of goats?

14 «قربانی واقعی که باید تقدیم کنید این است که خدای متعال را شکر نمایید و نذرهایی را که کرده‌اید ادا کنید.

Offer to God thanksgiving; and pay thy vows to the Most High:

15 هنگامی که در مشکلات هستید مرا بخوانید؛ من شما را نجات خواهم داد و شما مرا ستایش خواهید کرد.»

And call upon me in the day of trouble: I will deliver thee, and thou shalt glorify me.

16 اما خدا به شریران چنین می‌گوید: «شما چه حق دارید که فرایض مرا بر زبان بیاورید و دربارهٔ عهد من سخن بگویید؟

But to the wicked God saith, What hast thou to do to declare my statutes, or [that] thou shouldest take my covenant in thy mouth?

17 زیرا شما از اصلاح شدن نفرت دارید و کلام مرا پشت گوش می‌اندازید.

Seeing thou hatest instruction, and castest my words behind thee.

18 وقتی دزد را می‌بینید که دزدی می‌کند با وی همدست می‌شوید و با زناکاران معاشرت می‌کنید.

When thou sawest a thief, then thou consentedst with him, and hast been partaker with adulterers.

19 سخنان شما با خباثت و نیرنگ آمیخته است.

Thou givest thy mouth to evil, and thy tongue frameth deceit.

20 هر جا می‌نشینید از برادرتان بد می‌گویید و غیبت می‌کنید.

Thou sittest [and] speakest against thy brother; thou slanderest thy own mother's son.

21 این کارها را کردید و من چیزی نگفتم. فکر کردید من هم مانند شما هستم! اما اینک من شما را برای تمام این کارها تنبیه می‌کنم.

These [things] hast thou done, and I kept silence; thou thoughtest that I was altogether [such an one] as thyself: [but] I will reprove thee, and set [them] in order before thine eyes.

22 «ای کسانی که مرا فراموش کرده‌اید، به من گوش دهید و گرنه شما را هلاک خواهم کرد و فریادرسی نخواهید داشت.

Now consider this, ye that forget God, lest I tear [you] in pieces, and [there be] none to deliver.

23 قربانی شایستهٔ من آنست که از من سپاسگزار باشید و مرا ستایش کنید. هر که چنین کند راه نجات را به او نشان خواهم داد.»

Whoever offereth praise glorifieth me: and to him that ordereth [his] deportment [aright] will I show the salvation of God.