مزامیر 50

1 مزمور آساف. یهوه، خدای خدایان، سخن می‌گوید؛ او همهٔ مردم را از مشرق تا مغرب نزد خود فرا می‌خواند.

A Melody of Asaph. El, Elohim, Yahweh, hath spoken, and culled the earth, From the rising of the sun, unto the going in thereof:

2 نور جلال خدا از کوه صهیون، که مظهر زیبایی و بزرگی اوست، می‌تابد.

Out of Zion the perfection of beauty, God, hath shone forth.

3 خدای ما خواهد آمد و سکوت نخواهد کرد. شعله‌های آتش در پیشاپیش او و گردباد در اطراف اوست.

Let our God come, and let him not keep silence! A fire—before him, shall devour, And, around him, hath it become exceeding tempestuous:

4 او آسمان و زمین را به گواهی می‌طلبد تا بر قوم خود داوری کند.

He calleth, Unto the heavens above, And unto the earth, That he may judge his people.

5 خداوند می‌فرماید: «قوم خاص مرا که با قربانیهای خود با من عهد بسته‌اند که نسبت به من وفادار بمانند، نزد من جمع کنید.»

Gather yourselves unto me—ye my men of lovingkindness, Who have solemnised my covenant over sacrifice.

6 آسمانها گواهند که خدا، خود داور است و با عدالت داوری می‌کند.

Now have the heavens declared his righteousness, Because, God, is, about to judge. (Selah)

7 «ای قوم من، ای اسرائیل، به سخنان من گوش دهید، زیرا من خدای شما هستم! من خود بر ضد شما شهادت می‌دهم.

Hear, O my people, and I will speak, O Israel, and I will adjure thee, God, thine own God, I am: —

8 دربارهٔ قربانی‌هایتان شما را سرزنش نمی‌کنم، زیرا قربانی‌های سوختنی خود را پیوسته به من تقدیم می‌کنید.

Not, for thy sacrifices, will I reprove thee, Nor for thine ascending-offerings, before me continually:

9 من محتاج گوساله‌ای از طویلۀ تو نیستم و نه بزی از آغُلت،

I will not take out of thy house—a bullock, Nor out of thy folds—he-goats;

10 زیرا همهٔ حیواناتی که در جنگل و کوه هستند از آن منند.

For, mine, is every wild-beast of the forest, The cattle on the mountains, in their thousands;

11 همهٔ پرندگانی که بر کوهها پرواز می‌کنند و تمام حیواناتی که در صحراها می‌چرند، به من تعلق دارند.

I know every bird of the mountains, And, the moving things of the plain, are with me:

12 اگر گرسنه هم می‌بودم از تو خوراک نمی‌خواستم، زیرا که جهان و هر چه که در آن است از آن من است.

If I were hungry, I would not tell thee, For, mine, is the world, and the fulness thereof.

13 مگر من گوشت گاوها را می‌خورم و یا خون بزها را می‌نوشم؟

Will I eat the flesh of mighty oxen? Or, the blood of he-goats, will I drink?

14 «قربانی واقعی که باید تقدیم کنید این است که خدای متعال را شکر نمایید و نذرهایی را که کرده‌اید ادا کنید.

Sacrifice to God a thankoffering, And pay to the Most High thy vows;

15 هنگامی که در مشکلات هستید مرا بخوانید؛ من شما را نجات خواهم داد و شما مرا ستایش خواهید کرد.»

Call upon me, then, in the day of distress, I will deliver thee, that thou mayest glorify me.

16 اما خدا به شریران چنین می‌گوید: «شما چه حق دارید که فرایض مرا بر زبان بیاورید و دربارهٔ عهد من سخن بگویید؟

But, to the lawless one, God saith, What hast, thou, to do, to recount my statutes? Or that thou hast taken up my covenant upon thy mouth?

17 زیرا شما از اصلاح شدن نفرت دارید و کلام مرا پشت گوش می‌اندازید.

Seeing that, thou, hast hated correction, And hast cast my words behind thee;

18 وقتی دزد را می‌بینید که دزدی می‌کند با وی همدست می‌شوید و با زناکاران معاشرت می‌کنید.

If thou sawest a thief, then didst thou run with him, —And, with adulterers, hath been thy chosen life;

19 سخنان شما با خباثت و نیرنگ آمیخته است.

Thy mouth, hast thou thrust into wickedness, And, thy tongue, kept weaving deceit;

20 هر جا می‌نشینید از برادرتان بد می‌گویید و غیبت می‌کنید.

Thou wouldst sit down—Against thine own brother, wouldst thou speak, Against thine own mother’s son, wouldst thou expose a fault: —

21 این کارها را کردید و من چیزی نگفتم. فکر کردید من هم مانند شما هستم! اما اینک من شما را برای تمام این کارها تنبیه می‌کنم.

These things, hast thou done, and I have kept silence, Thou thoughtest that I should really be like thyself, I will convict thee, yea I will set [thine offences] in order before thine eyes.

22 «ای کسانی که مرا فراموش کرده‌اید، به من گوش دهید و گرنه شما را هلاک خواهم کرد و فریادرسی نخواهید داشت.

Understand this, I pray you, ye forgetters of GOD, Lest I tear in pieces, and there be none to deliver: —

23 قربانی شایستهٔ من آنست که از من سپاسگزار باشید و مرا ستایش کنید. هر که چنین کند راه نجات را به او نشان خواهم داد.»

He that sacrificeth a thankoffering, will glorify me, —And will prepare a way by which I may show him the salvation of God.