مزامیر 50

1 مزمور آساف. یهوه، خدای خدایان، سخن می‌گوید؛ او همهٔ مردم را از مشرق تا مغرب نزد خود فرا می‌خواند.

[A Psalm by Asaph.] The Mighty One, God, Jehovah, speaks, and summons the earth from the rising of the sun to its setting.

2 نور جلال خدا از کوه صهیون، که مظهر زیبایی و بزرگی اوست، می‌تابد.

Out of Zion, the perfection of beauty, God shines forth.

3 خدای ما خواهد آمد و سکوت نخواهد کرد. شعله‌های آتش در پیشاپیش او و گردباد در اطراف اوست.

Our God comes, and does not keep silent. A fire devours before him. It is very stormy around him.

4 او آسمان و زمین را به گواهی می‌طلبد تا بر قوم خود داوری کند.

He calls to the heavens above, to the earth, that he may judge his people:

5 خداوند می‌فرماید: «قوم خاص مرا که با قربانیهای خود با من عهد بسته‌اند که نسبت به من وفادار بمانند، نزد من جمع کنید.»

"Gather my faithful ones together to me, those who have made a covenant with me by sacrifice."

6 آسمانها گواهند که خدا، خود داور است و با عدالت داوری می‌کند.

The heavens shall declare his righteousness, for God himself is judge. (Selah)

7 «ای قوم من، ای اسرائیل، به سخنان من گوش دهید، زیرا من خدای شما هستم! من خود بر ضد شما شهادت می‌دهم.

"Hear, my people, and I will speak; Israel, and I will testify against you. I am God, your God.

8 دربارهٔ قربانی‌هایتان شما را سرزنش نمی‌کنم، زیرا قربانی‌های سوختنی خود را پیوسته به من تقدیم می‌کنید.

I do not rebuke you for your sacrifices. Your burnt offerings are continually before me.

9 من محتاج گوساله‌ای از طویلۀ تو نیستم و نه بزی از آغُلت،

I have no need for a bull from your stall, nor male goats from your pens.

10 زیرا همهٔ حیواناتی که در جنگل و کوه هستند از آن منند.

For every animal of the forest is mine, and the livestock on a thousand hills.

11 همهٔ پرندگانی که بر کوهها پرواز می‌کنند و تمام حیواناتی که در صحراها می‌چرند، به من تعلق دارند.

I know all the birds of the mountains. The wild animals of the field are mine.

12 اگر گرسنه هم می‌بودم از تو خوراک نمی‌خواستم، زیرا که جهان و هر چه که در آن است از آن من است.

If I were hungry, I would not tell you, for the world is mine, and all that is in it.

13 مگر من گوشت گاوها را می‌خورم و یا خون بزها را می‌نوشم؟

Will I eat the flesh of bulls, or drink the blood of goats?

14 «قربانی واقعی که باید تقدیم کنید این است که خدای متعال را شکر نمایید و نذرهایی را که کرده‌اید ادا کنید.

Offer to God the sacrifice of thanksgiving. Pay your vows to the Most High.

15 هنگامی که در مشکلات هستید مرا بخوانید؛ من شما را نجات خواهم داد و شما مرا ستایش خواهید کرد.»

Call on me in the day of trouble. I will deliver you, and you will honor me."

16 اما خدا به شریران چنین می‌گوید: «شما چه حق دارید که فرایض مرا بر زبان بیاورید و دربارهٔ عهد من سخن بگویید؟

But to the wicked God says, "What right do you have to declare my statutes, that you have taken my covenant on your lips,

17 زیرا شما از اصلاح شدن نفرت دارید و کلام مرا پشت گوش می‌اندازید.

seeing you hate instruction, and throw my words behind you?

18 وقتی دزد را می‌بینید که دزدی می‌کند با وی همدست می‌شوید و با زناکاران معاشرت می‌کنید.

When you saw a thief, you consented with him, and have participated with adulterers.

19 سخنان شما با خباثت و نیرنگ آمیخته است.

"You give your mouth to evil. Your tongue frames deceit.

20 هر جا می‌نشینید از برادرتان بد می‌گویید و غیبت می‌کنید.

You sit and speak against your brother. You slander your own mother's son.

21 این کارها را کردید و من چیزی نگفتم. فکر کردید من هم مانند شما هستم! اما اینک من شما را برای تمام این کارها تنبیه می‌کنم.

You have done these things, and I kept silent. You thought that I was just like you. I will rebuke you, and accuse you in front of your eyes.

22 «ای کسانی که مرا فراموش کرده‌اید، به من گوش دهید و گرنه شما را هلاک خواهم کرد و فریادرسی نخواهید داشت.

"Now consider this, you who forget God, lest I tear you into pieces, and there be none to deliver.

23 قربانی شایستهٔ من آنست که از من سپاسگزار باشید و مرا ستایش کنید. هر که چنین کند راه نجات را به او نشان خواهم داد.»

Whoever offers the sacrifice of thanksgiving glorifies me; and to him who orders his conduct I will show the salvation of God."