مزامیر 50

1 مزمور آساف. یهوه، خدای خدایان، سخن می‌گوید؛ او همهٔ مردم را از مشرق تا مغرب نزد خود فرا می‌خواند.

A PSALM OF ASAPH. The God of gods—YHWH—has spoken, And He calls to the earth From the rising of the sun to its going in.

2 نور جلال خدا از کوه صهیون، که مظهر زیبایی و بزرگی اوست، می‌تابد.

From Zion, the perfection of beauty, God shone.

3 خدای ما خواهد آمد و سکوت نخواهد کرد. شعله‌های آتش در پیشاپیش او و گردباد در اطراف اوست.

Our God comes, and is not silent, Fire devours before Him, And around Him it has been very tempestuous.

4 او آسمان و زمین را به گواهی می‌طلبد تا بر قوم خود داوری کند.

He calls to the heavens from above, And to the earth, to judge His people.

5 خداوند می‌فرماید: «قوم خاص مرا که با قربانیهای خود با من عهد بسته‌اند که نسبت به من وفادار بمانند، نزد من جمع کنید.»

Gather My saints to Me, Making covenant with Me over a sacrifice.

6 آسمانها گواهند که خدا، خود داور است و با عدالت داوری می‌کند.

And the heavens declare His righteousness, For God Himself is judging. (Selah)

7 «ای قوم من، ای اسرائیل، به سخنان من گوش دهید، زیرا من خدای شما هستم! من خود بر ضد شما شهادت می‌دهم.

Hear, O My people, and I speak, O Israel, and I testify against you, God—I [am] your God.

8 دربارهٔ قربانی‌هایتان شما را سرزنش نمی‌کنم، زیرا قربانی‌های سوختنی خود را پیوسته به من تقدیم می‌کنید.

I do not reprove you for your sacrifices, Indeed, your burnt-offerings [Are] continually before Me.

9 من محتاج گوساله‌ای از طویلۀ تو نیستم و نه بزی از آغُلت،

I do not take a bullock from your house, [Or] male goats from your folds.

10 زیرا همهٔ حیواناتی که در جنگل و کوه هستند از آن منند.

For every beast of the forest [is] Mine, The livestock on the hills of oxen.

11 همهٔ پرندگانی که بر کوهها پرواز می‌کنند و تمام حیواناتی که در صحراها می‌چرند، به من تعلق دارند.

I have known every bird of the mountains, And the wild beast of the field [is] with Me.

12 اگر گرسنه هم می‌بودم از تو خوراک نمی‌خواستم، زیرا که جهان و هر چه که در آن است از آن من است.

If I am hungry I do not tell [it] to you, For the world and its fullness [is] Mine.

13 مگر من گوشت گاوها را می‌خورم و یا خون بزها را می‌نوشم؟

Do I eat the flesh of bulls, And drink the blood of male goats?

14 «قربانی واقعی که باید تقدیم کنید این است که خدای متعال را شکر نمایید و نذرهایی را که کرده‌اید ادا کنید.

Sacrifice to God confession, And complete your vows to the Most High.

15 هنگامی که در مشکلات هستید مرا بخوانید؛ من شما را نجات خواهم داد و شما مرا ستایش خواهید کرد.»

And call Me in a day of adversity, I deliver you, and you honor Me.

16 اما خدا به شریران چنین می‌گوید: «شما چه حق دارید که فرایض مرا بر زبان بیاورید و دربارهٔ عهد من سخن بگویید؟

And to the wicked God has said: What to you—to recount My statutes? That you lift up My covenant on your mouth?

17 زیرا شما از اصلاح شدن نفرت دارید و کلام مرا پشت گوش می‌اندازید.

Indeed, you have hated instruction, And cast My words behind you.

18 وقتی دزد را می‌بینید که دزدی می‌کند با وی همدست می‌شوید و با زناکاران معاشرت می‌کنید.

If you have seen a thief, Then you are pleased with him, And your portion [is] with adulterers.

19 سخنان شما با خباثت و نیرنگ آمیخته است.

You have sent forth your mouth with evil, And your tongue joins deceit together,

20 هر جا می‌نشینید از برادرتان بد می‌گویید و غیبت می‌کنید.

You sit, you speak against your brother, You give slander against a son of your mother.

21 این کارها را کردید و من چیزی نگفتم. فکر کردید من هم مانند شما هستم! اما اینک من شما را برای تمام این کارها تنبیه می‌کنم.

These you did, and I kept silent, You have thought that I am like you, I reprove you, and set in array before your eyes.

22 «ای کسانی که مرا فراموش کرده‌اید، به من گوش دهید و گرنه شما را هلاک خواهم کرد و فریادرسی نخواهید داشت.

Now understand this, You who are forgetting God, Lest I tear, and there is no deliverer.

23 قربانی شایستهٔ من آنست که از من سپاسگزار باشید و مرا ستایش کنید. هر که چنین کند راه نجات را به او نشان خواهم داد.»

He who is sacrificing praise honors Me, As for him who makes a way, I cause him to look on the salvation of God!