مزامیر 50

1 مزمور آساف. یهوه، خدای خدایان، سخن می‌گوید؛ او همهٔ مردم را از مشرق تا مغرب نزد خود فرا می‌خواند.

“A psalm of Assaph.” The God of gods, the Lord, speaketh, and calleth the earth, from the rising of the sun unto his setting.

2 نور جلال خدا از کوه صهیون، که مظهر زیبایی و بزرگی اوست، می‌تابد.

Out of Zion, the perfection of beauty, God shineth forth.

3 خدای ما خواهد آمد و سکوت نخواهد کرد. شعله‌های آتش در پیشاپیش او و گردباد در اطراف اوست.

Our God is coming, and will not keep silence: a fire devoureth before him, and round him there rageth a mighty storm.

4 او آسمان و زمین را به گواهی می‌طلبد تا بر قوم خود داوری کند.

He will call to the heavens above, and to the earth, to judge his people.

5 خداوند می‌فرماید: «قوم خاص مرا که با قربانیهای خود با من عهد بسته‌اند که نسبت به من وفادار بمانند، نزد من جمع کنید.»

“Gather together unto me my pious servants, who make a covenant with me by sacrifice.”

6 آسمانها گواهند که خدا، خود داور است و با عدالت داوری می‌کند.

And the heavens tell of his righteousness; for God is judge himself. (Selah)

7 «ای قوم من، ای اسرائیل، به سخنان من گوش دهید، زیرا من خدای شما هستم! من خود بر ضد شما شهادت می‌دهم.

“Hear, O my people, and I will speak; O Israel, and I will testify against thee: God, thy God, am I.

8 دربارهٔ قربانی‌هایتان شما را سرزنش نمی‌کنم، زیرا قربانی‌های سوختنی خود را پیوسته به من تقدیم می‌کنید.

Not because of thy sacrifices will I reprove thee; and thy burnt-offerings are continually before me.

9 من محتاج گوساله‌ای از طویلۀ تو نیستم و نه بزی از آغُلت،

I will not take a bullock out of thy house, nor he-goats out of thy folds.

10 زیرا همهٔ حیواناتی که در جنگل و کوه هستند از آن منند.

For mine are all the beasts of the forest, the cattle upon a thousand mountains.

11 همهٔ پرندگانی که بر کوهها پرواز می‌کنند و تمام حیواناتی که در صحراها می‌چرند، به من تعلق دارند.

I know all the fowls of the mountains: whatever moveth on the fields is with me.

12 اگر گرسنه هم می‌بودم از تو خوراک نمی‌خواستم، زیرا که جهان و هر چه که در آن است از آن من است.

If I were hungry, I would not say it to thee; for mine is the world, and what filleth it.

13 مگر من گوشت گاوها را می‌خورم و یا خون بزها را می‌نوشم؟

Do I eat the flesh of fatted bulls, or drink the blood of he-goats?

14 «قربانی واقعی که باید تقدیم کنید این است که خدای متعال را شکر نمایید و نذرهایی را که کرده‌اید ادا کنید.

Offer unto God thanksgiving; and pay unto the Most High thy vows;

15 هنگامی که در مشکلات هستید مرا بخوانید؛ من شما را نجات خواهم داد و شما مرا ستایش خواهید کرد.»

And call on me on the day of distress: I will deliver thee, — and so wilt thou glorify me.”

16 اما خدا به شریران چنین می‌گوید: «شما چه حق دارید که فرایض مرا بر زبان بیاورید و دربارهٔ عهد من سخن بگویید؟

But unto the wicked God saith, “What hast thou to do to relate my statutes, and why bearest thou my covenant upon thy mouth?

17 زیرا شما از اصلاح شدن نفرت دارید و کلام مرا پشت گوش می‌اندازید.

And yet thou hatest instruction, and castest my words behind thee.

18 وقتی دزد را می‌بینید که دزدی می‌کند با وی همدست می‌شوید و با زناکاران معاشرت می‌کنید.

When thou seest a thief, then art thou pleased with him, and with adulterers hast thou thy portion.

19 سخنان شما با خباثت و نیرنگ آمیخته است.

Thou lettest loose thy mouth with evil, and thy tongue frameth deceit.

20 هر جا می‌نشینید از برادرتان بد می‌گویید و غیبت می‌کنید.

Thou sittest and speakest against thy brother; against thy own mother's son thou utterest slander.

21 این کارها را کردید و من چیزی نگفتم. فکر کردید من هم مانند شما هستم! اما اینک من شما را برای تمام این کارها تنبیه می‌کنم.

These things hast thou done, and I kept silence: thou didst ween that I am like thyself; [but] I will reprove thee, and set it in order before thy eyes.”

22 «ای کسانی که مرا فراموش کرده‌اید، به من گوش دهید و گرنه شما را هلاک خواهم کرد و فریادرسی نخواهید داشت.

Do but reflect on this, ye that forget God, lest I tear [you] in pieces, with none to deliver.

23 قربانی شایستهٔ من آنست که از من سپاسگزار باشید و مرا ستایش کنید. هر که چنین کند راه نجات را به او نشان خواهم داد.»

Whoso offereth thanksgiving glorifieth me: and to him that ordereth his course aright, will I show the salvation of God.