مزامیر 50

1 مزمور آساف. یهوه، خدای خدایان، سخن می‌گوید؛ او همهٔ مردم را از مشرق تا مغرب نزد خود فرا می‌خواند.

THE mighty God, even the Lord, hath spoken, and called the earth from the rising of the sun unto the going down thereof.

2 نور جلال خدا از کوه صهیون، که مظهر زیبایی و بزرگی اوست، می‌تابد.

Out of Zion, the perfection of beauty, God hath shined.

3 خدای ما خواهد آمد و سکوت نخواهد کرد. شعله‌های آتش در پیشاپیش او و گردباد در اطراف اوست.

Our God shall come, and shall not keep silence: a fire shall devour before him, and it shall be very tempestuous round about him.

4 او آسمان و زمین را به گواهی می‌طلبد تا بر قوم خود داوری کند.

He shall call to the heavens from above, and to the earth, that he may judge his people.

5 خداوند می‌فرماید: «قوم خاص مرا که با قربانیهای خود با من عهد بسته‌اند که نسبت به من وفادار بمانند، نزد من جمع کنید.»

Gather my saints together unto me; those that have made a covenant with me by sacrifice.

6 آسمانها گواهند که خدا، خود داور است و با عدالت داوری می‌کند.

And the heavens shall declare his righteousness: for God is judge himself. (Selah)

7 «ای قوم من، ای اسرائیل، به سخنان من گوش دهید، زیرا من خدای شما هستم! من خود بر ضد شما شهادت می‌دهم.

Hear, O my people, and I will speak; O Israel, and I will testify against thee: I am God, even thy God.

8 دربارهٔ قربانی‌هایتان شما را سرزنش نمی‌کنم، زیرا قربانی‌های سوختنی خود را پیوسته به من تقدیم می‌کنید.

I will not reprove thee for thy sacrifices or thy burnt offerings, to have been continually before me.

9 من محتاج گوساله‌ای از طویلۀ تو نیستم و نه بزی از آغُلت،

I will take no bullock out of thy house, nor he goats out of thy folds.

10 زیرا همهٔ حیواناتی که در جنگل و کوه هستند از آن منند.

For every beast of the forest is mine, and the cattle upon a thousand hills.

11 همهٔ پرندگانی که بر کوهها پرواز می‌کنند و تمام حیواناتی که در صحراها می‌چرند، به من تعلق دارند.

I know all the fowls of the mountains: and the wild beasts of the field are mine.

12 اگر گرسنه هم می‌بودم از تو خوراک نمی‌خواستم، زیرا که جهان و هر چه که در آن است از آن من است.

If I were hungry, I would not tell thee: for the world is mine, and the fulness thereof.

13 مگر من گوشت گاوها را می‌خورم و یا خون بزها را می‌نوشم؟

Will I eat the flesh of bulls, or drink the blood of goats?

14 «قربانی واقعی که باید تقدیم کنید این است که خدای متعال را شکر نمایید و نذرهایی را که کرده‌اید ادا کنید.

Offer unto God thanksgiving; and pay thy vows unto the most High:

15 هنگامی که در مشکلات هستید مرا بخوانید؛ من شما را نجات خواهم داد و شما مرا ستایش خواهید کرد.»

And call upon me in the day of trouble: I will deliver thee, and thou shalt glorify me.

16 اما خدا به شریران چنین می‌گوید: «شما چه حق دارید که فرایض مرا بر زبان بیاورید و دربارهٔ عهد من سخن بگویید؟

But unto the wicked God saith, What hast thou to do to declare my statutes, or that thou shouldest take my covenant in thy mouth?

17 زیرا شما از اصلاح شدن نفرت دارید و کلام مرا پشت گوش می‌اندازید.

Seeing thou hatest instruction, and castest my words behind thee.

18 وقتی دزد را می‌بینید که دزدی می‌کند با وی همدست می‌شوید و با زناکاران معاشرت می‌کنید.

When thou sawest a thief, then thou consentedst with him, and hast been partaker with adulterers.

19 سخنان شما با خباثت و نیرنگ آمیخته است.

Thou givest thy mouth to evil, and thy tongue frameth deceit.

20 هر جا می‌نشینید از برادرتان بد می‌گویید و غیبت می‌کنید.

Thou sittest and speakest against thy brother; thou slanderest thine own mother’s son.

21 این کارها را کردید و من چیزی نگفتم. فکر کردید من هم مانند شما هستم! اما اینک من شما را برای تمام این کارها تنبیه می‌کنم.

These things hast thou done, and I kept silence; thou thoughtest that I was altogether such an one as thyself: but I will reprove thee, and set them in order before thine eyes.

22 «ای کسانی که مرا فراموش کرده‌اید، به من گوش دهید و گرنه شما را هلاک خواهم کرد و فریادرسی نخواهید داشت.

Now consider this, ye that forget God, lest I tear you in pieces, and there be none to deliver.

23 قربانی شایستهٔ من آنست که از من سپاسگزار باشید و مرا ستایش کنید. هر که چنین کند راه نجات را به او نشان خواهم داد.»

Whoso offereth praise glorifieth me: and to him that ordereth his conversation aright will I shew the salvation of God.