مزامیر 50

1 مزمور آساف. یهوه، خدای خدایان، سخن می‌گوید؛ او همهٔ مردم را از مشرق تا مغرب نزد خود فرا می‌خواند.

Psalam. Asafov. Bog nad bogovima, Jahve, govori i zove zemlju od izlaza sunčeva do zalaza.

2 نور جلال خدا از کوه صهیون، که مظهر زیبایی و بزرگی اوست، می‌تابد.

Sa Siona predivnog Bog zablista:

3 خدای ما خواهد آمد و سکوت نخواهد کرد. شعله‌های آتش در پیشاپیش او و گردباد در اطراف اوست.

Bog naš dolazi i ne šuti. Pred njim ide oganj što proždire, oko njega silna bjesni oluja.

4 او آسمان و زمین را به گواهی می‌طلبد تا بر قوم خود داوری کند.

On zove nebesa odozgo i zemlju da sudi narodu svojemu:

5 خداوند می‌فرماید: «قوم خاص مرا که با قربانیهای خود با من عهد بسته‌اند که نسبت به من وفادار بمانند، نزد من جمع کنید.»

“Saberite mi sve pobožnike koji žrtvom Savez sa mnom sklopiše!”

6 آسمانها گواهند که خدا، خود داور است و با عدالت داوری می‌کند.

Nebesa objavljuju pravednost njegovu: on je Bog sudac!

7 «ای قوم من، ای اسرائیل، به سخنان من گوش دهید، زیرا من خدای شما هستم! من خود بر ضد شما شهادت می‌دهم.

“Slušaj, narode moj, ja ću govoriti, o Izraele, svjedočit ću protiv tebe: ja, Bog - Bog tvoj!

8 دربارهٔ قربانی‌هایتان شما را سرزنش نمی‌کنم، زیرا قربانی‌های سوختنی خود را پیوسته به من تقدیم می‌کنید.

Ne korim te zbog žrtava tvojih - paljenice su tvoje svagda preda mnom.

9 من محتاج گوساله‌ای از طویلۀ تو نیستم و نه بزی از آغُلت،

Neću od doma tvog' uzet junca, ni jaraca iz tvojih torova:

10 زیرا همهٔ حیواناتی که در جنگل و کوه هستند از آن منند.

tÓa moje su sve životinje šumske, tisuće zvjeradi u gorama mojim.

11 همهٔ پرندگانی که بر کوهها پرواز می‌کنند و تمام حیواناتی که در صحراها می‌چرند، به من تعلق دارند.

Znam sve ptice nebeske, moje je sve što se miče u poljima.

12 اگر گرسنه هم می‌بودم از تو خوراک نمی‌خواستم، زیرا که جهان و هر چه که در آن است از آن من است.

Kad bih ogladnio, ne bih ti rekao, jer moja je zemlja i sve što je ispunja.

13 مگر من گوشت گاوها را می‌خورم و یا خون بزها را می‌نوشم؟

Zar da ja jedem meso bikova ili da pijem krv jaraca?

14 «قربانی واقعی که باید تقدیم کنید این است که خدای متعال را شکر نمایید و نذرهایی را که کرده‌اید ادا کنید.

Prinesi Bogu žrtvu zahvalnu, ispuni Višnjemu zavjete svoje!

15 هنگامی که در مشکلات هستید مرا بخوانید؛ من شما را نجات خواهم داد و شما مرا ستایش خواهید کرد.»

I zazovi me u dan tjeskobe: oslobodit ću te, a ti ćeš me slaviti.”

16 اما خدا به شریران چنین می‌گوید: «شما چه حق دارید که فرایض مرا بر زبان بیاورید و دربارهٔ عهد من سخن بگویید؟

A grešniku Bog progovara: “Što tumačiš naredbe moje, što mećeš u usta Savez moj?

17 زیرا شما از اصلاح شدن نفرت دارید و کلام مرا پشت گوش می‌اندازید.

Ti, komu stega ne prija, te riječi moje iza leđa bacaš?

18 وقتی دزد را می‌بینید که دزدی می‌کند با وی همدست می‌شوید و با زناکاران معاشرت می‌کنید.

Kad tata vidiš, s njime se bratimiš i družiš se s preljubnicima.

19 سخنان شما با خباثت و نیرنگ آمیخته است.

Svoja si usta predao pakosti, a jezik ti plete prijevare.

20 هر جا می‌نشینید از برادرتان بد می‌گویید و غیبت می‌کنید.

U društvu na brata govoriš i kaljaš sina matere svoje.

21 این کارها را کردید و من چیزی نگفتم. فکر کردید من هم مانند شما هستم! اما اینک من شما را برای تمام این کارها تنبیه می‌کنم.

Sve si to činio, a ja da šutim? Zar misliš da sam ja tebi sličan? Pokarat ću te i stavit ću ti sve to pred oči.”

22 «ای کسانی که مرا فراموش کرده‌اید، به من گوش دهید و گرنه شما را هلاک خواهم کرد و فریادرسی نخواهید داشت.

Shvatite ovo svi vi koji Boga zaboraviste, da vas ne pograbim i nitko vas spasiti neće.

23 قربانی شایستهٔ من آنست که از من سپاسگزار باشید و مرا ستایش کنید. هر که چنین کند راه نجات را به او نشان خواهم داد.»

Pravo me štuje onaj koji prinosi žrtvu zahvalnu: i onomu koji hodi stazama pravim - njemu ću pokazati spasenje svoje.