مزامیر 50

1 مزمور آساف. یهوه، خدای خدایان، سخن می‌گوید؛ او همهٔ مردم را از مشرق تا مغرب نزد خود فرا می‌خواند.

Asaph kah Tingtoenglung Pathen, BOEIPA Pathen loh a thui tih, khocuk lamkah khotlak duela, diklai a tuentah.

2 نور جلال خدا از کوه صهیون، که مظهر زیبایی و بزرگی اوست، می‌تابد.

Pathen kah a sakthen a soepnah loh Zion lamkah ha sae.

3 خدای ما خواهد آمد و سکوت نخواهد کرد. شعله‌های آتش در پیشاپیش او و گردباد در اطراف اوست.

Mamih kah Pathen te halo tih omlip pawh. A hmai ah hmai loh a hlawp tih a taengvai ah boehoeng khohli.

4 او آسمان و زمین را به گواهی می‌طلبد تا بر قوم خود داوری کند.

A pilnam te laitloek ham a sosang kah vaan rhoek neh diklai te a tuentah.

5 خداوند می‌فرماید: «قوم خاص مرا که با قربانیهای خود با من عهد بسته‌اند که نسبت به من وفادار بمانند، نزد من جمع کنید.»

Hmueih neh ka paipi aka saii, ka hlangcim rhoek kai taengla tingtun uh lah.

6 آسمانها گواهند که خدا، خود داور است و با عدالت داوری می‌کند.

Pathen amah loh lai a tloek dongah a duengnah te vaan rhoek long khaw a thui uh. (Selah)

7 «ای قوم من، ای اسرائیل، به سخنان من گوش دهید، زیرا من خدای شما هستم! من خود بر ضد شما شهادت می‌دهم.

Ka pilnam aw ya van lah. Israel taengah ka voek vetih Pathen kamah, nangmih kah Pathen loh nangmih taengah ka laipai ni.

8 دربارهٔ قربانی‌هایتان شما را سرزنش نمی‌کنم، زیرا قربانی‌های سوختنی خود را پیوسته به من تقدیم می‌کنید.

Nang kah hmueih neh na hmueihhlutnah dongah nang kan tluung moenih. Ka hmai ah om taitu ngawn.

9 من محتاج گوساله‌ای از طویلۀ تو نیستم و نه بزی از آغُلت،

Na im kah vaitotal khaw, na vongtung kah kikong khaw ka doe moenih.

10 زیرا همهٔ حیواناتی که در جنگل و کوه هستند از آن منند.

Duup kah mulhing boeih neh tlang thawngkhat kah rhamsa boeih ke kamah koe ni.

11 همهٔ پرندگانی که بر کوهها پرواز می‌کنند و تمام حیواناتی که در صحراها می‌چرند، به من تعلق دارند.

Tlang kah vaa boeih te ka ming tih kohong kah satlung khaw kamah taengah om coeng.

12 اگر گرسنه هم می‌بودم از تو خوراک نمی‌خواستم، زیرا که جهان و هر چه که در آن است از آن من است.

Lunglai neh a khuikah boeih te kamah taengah om tih ka lamlum cakhaw nang taengah ka thui mahpawh.

13 مگر من گوشت گاوها را می‌خورم و یا خون بزها را می‌نوشم؟

Vaito lueng saa te ka caak vetih kikong thii te ka ok aya?

14 «قربانی واقعی که باید تقدیم کنید این است که خدای متعال را شکر نمایید و نذرهایی را که کرده‌اید ادا کنید.

Uemonah te Pathen taengah nawn lamtah na olcaeng te Khohni taengah thuung lah.

15 هنگامی که در مشکلات هستید مرا بخوانید؛ من شما را نجات خواهم داد و شما مرا ستایش خواهید کرد.»

Te dongah citcai tue vaengah kai n'khue lah. Nang kan pumcum vetih kai nan thangpom ni.

16 اما خدا به شریران چنین می‌گوید: «شما چه حق دارید که فرایض مرا بر زبان بیاورید و دربارهٔ عهد من سخن بگویید؟

Tedae Pathen loh halang te, “Ka oltlueh aka tae ham neh na ka dongah ka paipi aka khuen nang te bahamlae?

17 زیرا شما از اصلاح شدن نفرت دارید و کلام مرا پشت گوش می‌اندازید.

Thuituennah na hmuhuet tih ka ol he na hnukla na voeih.

18 وقتی دزد را می‌بینید که دزدی می‌کند با وی همدست می‌شوید و با زناکاران معاشرت می‌کنید.

Hlanghuen na hmuh vaengah, anih taeng neh na hamsum dongkah, samphaih rhoek taengah na ngaingaih.

19 سخنان شما با خباثت و نیرنگ آمیخته است.

Boethae ham na ka na hnonah tih na lai kah thailatnah neh na sun.

20 هر جا می‌نشینید از برادرتان بد می‌گویید و غیبت می‌کنید.

Na pacaboeina taengah na ngol tih na cal van dae na manu ca te boekoekthingka na paek.

21 این کارها را کردید و من چیزی نگفتم. فکر کردید من هم مانند شما هستم! اما اینک من شما را برای تمام این کارها تنبیه می‌کنم.

Hekah he na saii vaengah ka omlip hatah namah bangla om khaw om ni tila na poek. Nang te kan tluung vetih na mikhmuh ah kan yan ni.

22 «ای کسانی که مرا فراموش کرده‌اید، به من گوش دهید و گرنه شما را هلاک خواهم کرد و فریادرسی نخواهید داشت.

He he Pathen aka hnilh rhoek loh yakming uh laeh. Kam poel vetih aka huul om pawt ve.

23 قربانی شایستهٔ من آنست که از من سپاسگزار باشید و مرا ستایش کنید. هر که چنین کند راه نجات را به او نشان خواهم داد.»

Uemonah aka nawn loh kai n'thangpom tih longpuei a rhoek a bah dongah Pathen kah daemnah te anih ka tueng ni,” a ti.