مزامیر 50

1 مزمور آساف. یهوه، خدای خدایان، سخن می‌گوید؛ او همهٔ مردم را از مشرق تا مغرب نزد خود فرا می‌خواند.

Асафов псалом. Господ Бог Иеова е говорил и призовал земята От изгряването на слънцето до захождането му.

2 نور جلال خدا از کوه صهیون، که مظهر زیبایی و بزرگی اوست، می‌تابد.

От Сион, съвършенството на красотата, Бог е възсиял.

3 خدای ما خواهد آمد و سکوت نخواهد کرد. شعله‌های آتش در پیشاپیش او و گردباد در اطراف اوست.

Нашият Бог ще дойде и няма да мълчи; Ще има пред Него огън поглъщащ, И около Него силна буря.

4 او آسمان و زمین را به گواهی می‌طلبد تا بر قوم خود داوری کند.

Ще призове небесата отгоре, И земята, за да съди людете Си, казвайки:

5 خداوند می‌فرماید: «قوم خاص مرا که با قربانیهای خود با من عهد بسته‌اند که نسبت به من وفادار بمانند، نزد من جمع کنید.»

Съберете Ми Моите светии, Които направиха с Мене завет с жертви.

6 آسمانها گواهند که خدا، خود داور است و با عدالت داوری می‌کند.

И небесата ще известят правдата Му, Защото сам Бог е съдия. (Села)

7 «ای قوم من، ای اسرائیل، به سخنان من گوش دهید، زیرا من خدای شما هستم! من خود بر ضد شما شهادت می‌دهم.

Слушайте, люде Мои, и ще говоря, - Израилю, и ще заявя пред тебе: Бог, твоят Бог съм Аз.

8 دربارهٔ قربانی‌هایتان شما را سرزنش نمی‌کنم، زیرا قربانی‌های سوختنی خود را پیوسته به من تقدیم می‌کنید.

Не ще да те изоблича поради жертвите ти, Нито поради твоите всеизгаряния, които са винаги пред Мене,

9 من محتاج گوساله‌ای از طویلۀ تو نیستم و نه بزی از آغُلت،

Не ща да приема юнец от къщата ти, Нито козли от стадата ти;

10 زیرا همهٔ حیواناتی که در جنگل و کوه هستند از آن منند.

Защото Мои са всичките горски зверове, И добитъкът, който е по хиляди хълмове.

11 همهٔ پرندگانی که بر کوهها پرواز می‌کنند و تمام حیواناتی که در صحراها می‌چرند، به من تعلق دارند.

Познавам всичките планински птици, И полските зверове са в ума Ми.

12 اگر گرسنه هم می‌بودم از تو خوراک نمی‌خواستم، زیرا که جهان و هر چه که در آن است از آن من است.

Ако огладнеех, не щях да кажа на тебе; Защото Моя е вселената и всичко що има в нея.

13 مگر من گوشت گاوها را می‌خورم و یا خون بزها را می‌نوشم؟

Ще ям ли Аз месо от юнци? Ще пия ли кръв от козли?

14 «قربانی واقعی که باید تقدیم کنید این است که خدای متعال را شکر نمایید و نذرهایی را که کرده‌اید ادا کنید.

Принеси Богу жертва на хваление, И изпълни на Всевишния обреците си;

15 هنگامی که در مشکلات هستید مرا بخوانید؛ من شما را نجات خواهم داد و شما مرا ستایش خواهید کرد.»

И призови Ме в ден на напаст; И Аз ще те избавя; и ти ще Ме прославиш.

16 اما خدا به شریران چنین می‌گوید: «شما چه حق دارید که فرایض مرا بر زبان بیاورید و دربارهٔ عهد من سخن بگویید؟

Но на нечестивия казва Бог: Що правиш ти та разгласяваш Моите повеления, И разказваш завета Ми с устата си,

17 زیرا شما از اصلاح شدن نفرت دارید و کلام مرا پشت گوش می‌اندازید.

Тъй като сам ти мразиш поука, И хвърляш зад себе си Моите думи?

18 وقتی دزد را می‌بینید که دزدی می‌کند با وی همدست می‌شوید و با زناکاران معاشرت می‌کنید.

Ако видиш крадец, тичаш с него, И с прелюбодейците участвуваш.

19 سخنان شما با خباثت و نیرنگ آمیخته است.

Предаваш устата си на зло. И езикът ти устройва коварство.

20 هر جا می‌نشینید از برادرتان بد می‌گویید و غیبت می‌کنید.

Като седиш, говориш против брата си; Разсяваш клетвата против сина на майка си.

21 این کارها را کردید و من چیزی نگفتم. فکر کردید من هم مانند شما هستم! اما اینک من شما را برای تمام این کارها تنبیه می‌کنم.

Понеже си сторил това, и Аз премълчах, Ти си помислил, че съм съвсем подобен на тебе; Но Аз ще те изоблича, и ще изредя всичко това пред очите ти.

22 «ای کسانی که مرا فراموش کرده‌اید، به من گوش دهید و گرنه شما را هلاک خواهم کرد و فریادرسی نخواهید داشت.

Разсъдете, прочее, за това, вие, които забравяте Бога, Да не би да ви разкъсам, без да се намери кой да ви избави.

23 قربانی شایستهٔ من آنست که از من سپاسگزار باشید و مرا ستایش کنید. هر که چنین کند راه نجات را به او نشان خواهم داد.»

Който принася жертва на хвала, той Ме прославя; И на онзи, който оправя пътя си, ще покажа Божието спасение.