مزامیر 49

1 برای رهبر سرایندگان. مزمور پسران قورَح. ای همهٔ قومهای روی زمین این را بشنوید! ای تمام مردم جهان گوش فرا دهید!

В конец, сыном Кореовым, псалом. Услышите сия, вси языцы, внушите, вси живущии по вселенней,

2 ای عوام و خواص، ای ثروتمندان و فقیران، همگی

земнороднии же и сынове человечестии, вкупе богат и убог.

3 به سخنان حکیمانهٔ من گوش دهید.

Уста моя возглаголют премудрость, и поучение сердца моего разум.

4 می‌خواهم با مثلی معمای زندگی را بیان کنم؛ می‌خواهم با نوای بربط این مشکل را بگشایم.

Приклоню в притчу ухо мое, отверзу во псалтири ганание мое.

5 چرا باید در روزهای مصیبت ترسان باشم؟ چرا ترسان باشم که دشمنان تبهکار دور مرا بگیرند

Вскую боюся в день лют? Беззаконие пяты моея обыдет мя.

6 و آنانی که اعتمادشان بر ثروتشان است و به فراوانی مال خود فخر می‌کنند مرا محاصره نمایند؟

Надеющиися на силу свою и о множестве богатства своего хвалящиися:

7 هیچ‌کس نمی‌تواند بهای جان خود را به خدا بپردازد و آن را نجات دهد.

брат не избавит, избавит ли человек? Не даст Богу измены за ся,

8 زیرا فدیهٔ جان انسان بسیار گرانبهاست و کسی قادر به پرداخت آن نیست.

и цену избавления души своея: и утрудися в век,

9 هیچ‌کس نمی‌تواند مانع مرگ انسان شود و به او زندگی جاوید عطا کند.

и жив будет до конца, не узрит пагубы.

10 زیرا می‌بینیم که چگونه هر انسانی، خواه دانا خواه نادان، می‌میرد و آنچه را اندوخته است برای دیگران برجای می‌نهد.

Егда увидит премудрыя умирающыя, вкупе безумен и несмыслен погибнут, и оставят чуждим богатство свое.

11 آنان املاک و زمینهای خود را به نام خود نامگذاری می‌کنند و گمان می‌برند که خانه‌هایشان دائمی است و تا ابد باقی می‌ماند.

И гроби их жилища их во век, селения их в род и род, нарекоша имена своя на землях.

12 غافل از اینکه هیچ انسانی تا به ابد در شکوه خود باقی نمی‌ماند بلکه همچون حیوان جان می‌سپارد.

И человек в чести сый не разуме, приложися скотом несмысленным и уподобися им.

13 این است سرنوشت افرادی که به خود توکل می‌کنند و سرنوشت کسانی که از ایشان پیروی می‌نمایند.

Сей путь их соблазн им, и по сих во устех своих благоволят.

14 آنها گوسفندانی هستند که به سوی هلاکت پیش می‌روند زیرا مرگ، آنها را شبانی می‌کند. صبحگاهان، شروران مغلوب نیکان می‌شوند و دور از خانه‌های خود، اجسادشان در عالم مردگان می‌پوسد. (Sheol h7585)

Яко овцы во аде положени суть, смерть упасет я: и обладают ими правии заутра, и помощь их обетшает во аде: от славы своея изриновени быша. (Sheol h7585)

15 اما خداوند جان مرا از عالم مردگان نجات داده، خواهد رهانید. (Sheol h7585)

Обаче Бог избавит душу мою из руки адовы, егда приемлет мя. (Sheol h7585)

16 نگران نشو وقتی کسی ثروتمند می‌شود و بر شکوه خانه‌اش افزوده می‌گردد!

Не убойся, егда разбогатеет человек, или егда умножится слава дому его:

17 زیرا هنگامی که بمیرد چیزی را از آنچه دارد با خود نخواهد برد و ثروتش به دنبال او به قبر نخواهد رفت.

яко внегда умрети ему, не возмет вся, ниже снидет с ним слава его.

18 هر چند او در زندگی خوشبخت باشد و مردم او را برای موفقیتش بستایند،

Яко душа его в животе его благословится, исповестся тебе, егда благосотвориши ему.

19 اما او سرانجام به جایی که اجدادش رفته‌اند خواهد شتافت و در ظلمت ابدی ساکن خواهد شد.

Внидет даже до рода отец своих, даже до века не узрит света.

20 آری، انسان با وجود تمام فرّ و شکوهش، سرانجام مانند حیوان می‌میرد.

И человек в чести сый не разуме, приложися скотом несмысленным и уподобися им.