مزامیر 49

1 برای رهبر سرایندگان. مزمور پسران قورَح. ای همهٔ قومهای روی زمین این را بشنوید! ای تمام مردم جهان گوش فرا دهید!

For the Chief Musician. A Psalm by the sons of Korah. Hear this, all you peoples. Listen, all you inhabitants of the world,

2 ای عوام و خواص، ای ثروتمندان و فقیران، همگی

both low and high, rich and poor together.

3 به سخنان حکیمانهٔ من گوش دهید.

My mouth will speak words of wisdom. My heart will utter understanding.

4 می‌خواهم با مثلی معمای زندگی را بیان کنم؛ می‌خواهم با نوای بربط این مشکل را بگشایم.

I will incline my ear to a proverb. I will solve my riddle on the harp.

5 چرا باید در روزهای مصیبت ترسان باشم؟ چرا ترسان باشم که دشمنان تبهکار دور مرا بگیرند

Why should I fear in the days of evil, when iniquity at my heels surrounds me?

6 و آنانی که اعتمادشان بر ثروتشان است و به فراوانی مال خود فخر می‌کنند مرا محاصره نمایند؟

Those who trust in their wealth, and boast in the multitude of their riches—

7 هیچ‌کس نمی‌تواند بهای جان خود را به خدا بپردازد و آن را نجات دهد.

none of them can by any means redeem his brother, nor give God a ransom for him.

8 زیرا فدیهٔ جان انسان بسیار گرانبهاست و کسی قادر به پرداخت آن نیست.

For the redemption of their life is costly, no payment is ever enough,

9 هیچ‌کس نمی‌تواند مانع مرگ انسان شود و به او زندگی جاوید عطا کند.

that he should live on forever, that he should not see corruption.

10 زیرا می‌بینیم که چگونه هر انسانی، خواه دانا خواه نادان، می‌میرد و آنچه را اندوخته است برای دیگران برجای می‌نهد.

For he sees that wise men die; likewise the fool and the senseless perish, and leave their wealth to others.

11 آنان املاک و زمینهای خود را به نام خود نامگذاری می‌کنند و گمان می‌برند که خانه‌هایشان دائمی است و تا ابد باقی می‌ماند.

Their inward thought is that their houses will endure forever, and their dwelling places to all generations. They name their lands after themselves.

12 غافل از اینکه هیچ انسانی تا به ابد در شکوه خود باقی نمی‌ماند بلکه همچون حیوان جان می‌سپارد.

But man, despite his riches, doesn’t endure. He is like the animals that perish.

13 این است سرنوشت افرادی که به خود توکل می‌کنند و سرنوشت کسانی که از ایشان پیروی می‌نمایند.

This is the destiny of those who are foolish, and of those who approve their sayings. (Selah)

14 آنها گوسفندانی هستند که به سوی هلاکت پیش می‌روند زیرا مرگ، آنها را شبانی می‌کند. صبحگاهان، شروران مغلوب نیکان می‌شوند و دور از خانه‌های خود، اجسادشان در عالم مردگان می‌پوسد. (Sheol h7585)

They are appointed as a flock for Sheol. Death shall be their shepherd. The upright shall have dominion over them in the morning. Their beauty shall decay in Sheol, far from their mansion. (Sheol h7585)

15 اما خداوند جان مرا از عالم مردگان نجات داده، خواهد رهانید. (Sheol h7585)

But God will redeem my soul from the power of Sheol, for he will receive me. (Selah) (Sheol h7585)

16 نگران نشو وقتی کسی ثروتمند می‌شود و بر شکوه خانه‌اش افزوده می‌گردد!

Don’t be afraid when a man is made rich, when the glory of his house is increased;

17 زیرا هنگامی که بمیرد چیزی را از آنچه دارد با خود نخواهد برد و ثروتش به دنبال او به قبر نخواهد رفت.

for when he dies he will carry nothing away. His glory won’t descend after him.

18 هر چند او در زندگی خوشبخت باشد و مردم او را برای موفقیتش بستایند،

Though while he lived he blessed his soul— and men praise you when you do well for yourself—

19 اما او سرانجام به جایی که اجدادش رفته‌اند خواهد شتافت و در ظلمت ابدی ساکن خواهد شد.

he shall go to the generation of his fathers. They shall never see the light.

20 آری، انسان با وجود تمام فرّ و شکوهش، سرانجام مانند حیوان می‌میرد.

A man who has riches without understanding, is like the animals that perish.