مزامیر 49

1 برای رهبر سرایندگان. مزمور پسران قورَح. ای همهٔ قومهای روی زمین این را بشنوید! ای تمام مردم جهان گوش فرا دهید!

To the Chief Musician. For the Sons of Korah. A Melody. Hear ye, this all ye peoples, Give ear, all ye inhabitants of this passing world;

2 ای عوام و خواص، ای ثروتمندان و فقیران، همگی

Both sons of the low, And sons of the high, —Together both rich and needy: —

3 به سخنان حکیمانهٔ من گوش دهید.

My mouth, shall speak forth Wisdom, And the soft utterance of my heart be Understanding:

4 می‌خواهم با مثلی معمای زندگی را بیان کنم؛ می‌خواهم با نوای بربط این مشکل را بگشایم.

I will bend, to a by-word, mine ear, I will open, on the lyre, mine enigma.

5 چرا باید در روزهای مصیبت ترسان باشم؟ چرا ترسان باشم که دشمنان تبهکار دور مرا بگیرند

Wherefore should I fear in the days of calamity, Though the iniquity of them who lie in wait for me should enclose me?

6 و آنانی که اعتمادشان بر ثروتشان است و به فراوانی مال خود فخر می‌کنند مرا محاصره نمایند؟

As for them who are trusting in their wealth, —And, in the abundance of their riches, do boast themselves,

7 هیچ‌کس نمی‌تواند بهای جان خود را به خدا بپردازد و آن را نجات دهد.

A brother, can none of them, redeem, he cannot give unto God a ransom for himself:

8 زیرا فدیهٔ جان انسان بسیار گرانبهاست و کسی قادر به پرداخت آن نیست.

So costly, is the redemption of their soul, That it faileth unto times age-abiding;

9 هیچ‌کس نمی‌تواند مانع مرگ انسان شود و به او زندگی جاوید عطا کند.

That he should, yet, live on, continually, Should not see corruption.

10 زیرا می‌بینیم که چگونه هر انسانی، خواه دانا خواه نادان، می‌میرد و آنچه را اندوخته است برای دیگران برجای می‌نهد.

For it is seen that, the wise, die, Together with the dullard, and the brutish, do they perish, And leave, to others, their wealth:

11 آنان املاک و زمینهای خود را به نام خود نامگذاری می‌کنند و گمان می‌برند که خانه‌هایشان دائمی است و تا ابد باقی می‌ماند.

Their, inward thought, is that their houses are for times age-abiding, Their habitations, for generation after generation, —They give their own names unto lands!

12 غافل از اینکه هیچ انسانی تا به ابد در شکوه خود باقی نمی‌ماند بلکه همچون حیوان جان می‌سپارد.

But, a son of earth, though wealthy, cannot tarry, He hath made himself a by-word—Beasts, they resemble:

13 این است سرنوشت افرادی که به خود توکل می‌کنند و سرنوشت کسانی که از ایشان پیروی می‌نمایند.

This, their way, is a folly to them, And yet, their followers, with their mouth, approve. (Selah)

14 آنها گوسفندانی هستند که به سوی هلاکت پیش می‌روند زیرا مرگ، آنها را شبانی می‌کند. صبحگاهان، شروران مغلوب نیکان می‌شوند و دور از خانه‌های خود، اجسادشان در عالم مردگان می‌پوسد. (Sheol h7585)

Like sheep—into hades, are they driven, Death shall shepherd them, —And the upright shall have dominion over them in the morning, Even their form, is to decay, Hades, is all that remaineth of a habitation for him. (Sheol h7585)

15 اما خداوند جان مرا از عالم مردگان نجات داده، خواهد رهانید. (Sheol h7585)

But, God, will redeem my soul, out of the hand of hades, For he will take me. (Selah) (Sheol h7585)

16 نگران نشو وقتی کسی ثروتمند می‌شود و بر شکوه خانه‌اش افزوده می‌گردد!

Do not fear, When a man becometh rich, When the glory of his house increaseth;

17 زیرا هنگامی که بمیرد چیزی را از آنچه دارد با خود نخواهد برد و ثروتش به دنبال او به قبر نخواهد رفت.

For, when he dieth, he shall take, nothing, his glory shall not descend after him;

18 هر چند او در زندگی خوشبخت باشد و مردم او را برای موفقیتش بستایند،

For, though, his own self—while he lived, he used to bless, And they will praise thee, when thou doest well to thyself,

19 اما او سرانجام به جایی که اجدادش رفته‌اند خواهد شتافت و در ظلمت ابدی ساکن خواهد شد.

He shall enter as far as the circle of his fathers, Nevermore, shall they see the light.

20 آری، انسان با وجود تمام فرّ و شکوهش، سرانجام مانند حیوان می‌میرد.

A son of earth though wealthy, who discerneth not, Hath made himself a by-word, Beasts, they resemble.