مزامیر 49

1 برای رهبر سرایندگان. مزمور پسران قورَح. ای همهٔ قومهای روی زمین این را بشنوید! ای تمام مردم جهان گوش فرا دهید!

“For the leader of the music. A psalm of the sons of Korah.” Hear this, all ye nations; Give ear, all ye inhabitants of the world;

2 ای عوام و خواص، ای ثروتمندان و فقیران، همگی

Both high and low, rich and poor alike!

3 به سخنان حکیمانهٔ من گوش دهید.

My mouth shall speak wisdom, And the meditation of my mind shall be understanding.

4 می‌خواهم با مثلی معمای زندگی را بیان کنم؛ می‌خواهم با نوای بربط این مشکل را بگشایم.

I will incline mine ear to a poem; I will utter my song upon the harp.

5 چرا باید در روزهای مصیبت ترسان باشم؟ چرا ترسان باشم که دشمنان تبهکار دور مرا بگیرند

Why should I fear in the days of adversity, When the iniquity of my adversaries encompasseth me;

6 و آنانی که اعتمادشان بر ثروتشان است و به فراوانی مال خود فخر می‌کنند مرا محاصره نمایند؟

They who trust in their riches, And glory in the greatness of their wealth?

7 هیچ‌کس نمی‌تواند بهای جان خود را به خدا بپردازد و آن را نجات دهد.

No one can redeem his brother from death, Nor give a ransom for him to God,

8 زیرا فدیهٔ جان انسان بسیار گرانبهاست و کسی قادر به پرداخت آن نیست.

That he should live to eternity, And not see the pit.

9 هیچ‌کس نمی‌تواند مانع مرگ انسان شود و به او زندگی جاوید عطا کند.

Too costly is the redemption of his life, And he giveth it up for ever.

10 زیرا می‌بینیم که چگونه هر انسانی، خواه دانا خواه نادان، می‌میرد و آنچه را اندوخته است برای دیگران برجای می‌نهد.

For he seeth that wise men die, As well as the foolish and the ignorant; They perish alike, And leave their wealth to others.

11 آنان املاک و زمینهای خود را به نام خود نامگذاری می‌کنند و گمان می‌برند که خانه‌هایشان دائمی است و تا ابد باقی می‌ماند.

They imagine that their houses will endure for ever, And their dwelling-places from generation to generation: Men celebrate their names on the earth.

12 غافل از اینکه هیچ انسانی تا به ابد در شکوه خود باقی نمی‌ماند بلکه همچون حیوان جان می‌سپارد.

Yet man, who is in honor, abideth not; He is like the beasts that perish.

13 این است سرنوشت افرادی که به خود توکل می‌کنند و سرنوشت کسانی که از ایشان پیروی می‌نمایند.

Such is the way which is their confidence! And they who come after them approve their maxims. (Pause)

14 آنها گوسفندانی هستند که به سوی هلاکت پیش می‌روند زیرا مرگ، آنها را شبانی می‌کند. صبحگاهان، شروران مغلوب نیکان می‌شوند و دور از خانه‌های خود، اجسادشان در عالم مردگان می‌پوسد. (Sheol h7585)

Like sheep they are cast into the underworld; Death shall feed upon them; And the upright shall soon trample upon them. Their form shall be consumed in the underworld, And they shall no more have a dwelling-place. (Sheol h7585)

15 اما خداوند جان مرا از عالم مردگان نجات داده، خواهد رهانید. (Sheol h7585)

But God will redeem my life from the underworld; Yea, he will take me under his care. (Pause) (Sheol h7585)

16 نگران نشو وقتی کسی ثروتمند می‌شود و بر شکوه خانه‌اش افزوده می‌گردد!

Be not thou afraid, when one becometh rich; When the glory of his house is increased!

17 زیرا هنگامی که بمیرد چیزی را از آنچه دارد با خود نخواهد برد و ثروتش به دنبال او به قبر نخواهد رفت.

For, when he dieth, he will carry nothing away; His glory will not descend after him.

18 هر چند او در زندگی خوشبخت باشد و مردم او را برای موفقیتش بستایند،

Though in his life he thought himself happy, —Though men praised thee, while thou wast in prosperity, —

19 اما او سرانجام به جایی که اجدادش رفته‌اند خواهد شتافت و در ظلمت ابدی ساکن خواهد شد.

Yet shalt thou go to the dwelling-place of thy fathers, Who never more shall see the light!

20 آری، انسان با وجود تمام فرّ و شکوهش، سرانجام مانند حیوان می‌میرد.

The man who is in honor, but without understanding, Is like the beasts that perish.