مزامیر 44

1 برای رهبر سرایندگان. قصیدۀ پسران قورَح. ای خدا، ما به گوشهای خود شنیده‌ایم و اجدادمان برای ما تعریف کرده‌اند که تو در گذشته چه کارهای شگفت‌انگیزی برای آنان انجام داده‌ای.

Al Músico principal: de los hijos de Coré: Masquil. OH Dios, con nuestros oídos hemos oído, nuestros padres nos han contado, la obra que hiciste en sus días, en los tiempos antiguos.

2 تو به دست خود قومهای بت‌پرست را از این سرزمین بیرون راندی و اجداد ما را به جای آنها مستقر نمودی. قومهای خدانشناس را از بین بردی، اما بنی‌اسرائیل را در سرزمین موعود تثبیت نمودی.

Tú con tu mano echaste las gentes, y los plantaste á ellos; afligiste los pueblos, y los arrojaste.

3 قوم تو به زور شمشیر این سرزمین را تسخیر نکردند و به قدرت بازوی خویش نجات نیافتند، بلکه قدرت و توانایی تو و اطمینان به حضور تو ایشان را رهانید، زیرا از ایشان خرسند بودی.

Porque no se apoderaron de la tierra por su espada, ni su brazo los libró; sino tu diestra, y tu brazo, y la luz de tu rostro, porque te complaciste en ellos.

4 ای خدا، تو پادشاه من هستی؛ اکنون نیز قوم خود اسرائیل را پیروز گردان.

Tú, oh Dios, eres mi rey: manda saludes á Jacob.

5 ما با کمک تو دشمنان خود را شکست خواهیم داد و به نام تو کسانی را که بر ضد ما برخاسته‌اند، پایمال خواهیم کرد.

Por medio de ti sacudiremos á nuestros enemigos: en tu nombre atropellaremos á nuestros adversarios.

6 امید من به تیر و کمانم نیست، و نه به شمشیرم که مرا نجات دهد،

Porque no confiaré en mi arco, ni mi espada me salvará.

7 زیرا این تو بودی که ما را از دست دشمنان نجات دادی، و آنانی را که از ما متنفر بودند شکست دادی.

Pues tú nos has guardado de nuestros enemigos, y has avergonzado á los que nos aborrecían.

8 برای همیشه تو را ستایش خواهیم کرد، و تا ابد از تو سپاسگزار خواهیم بود.

En Dios nos gloriaremos todo tiempo, y para siempre loaremos tu nombre. (Selah)

9 اما اکنون تو ما را دور انداخته‌ای و رسوا ساخته‌ای؛ دیگر لشکرهای ما را در جنگ کمک نمی‌کنی.

Empero [nos] has desechado, y nos has hecho avergonzar; y no sales en nuestros ejércitos.

10 تو ما را در مقابل دشمنان شکست داده‌ای و آنها اکنون ما را غارت می‌کنند.

Nos hiciste retroceder del enemigo, y saqueáron[nos] para sí los que nos aborrecían.

11 ما را همچون گوسفندان به کشتارگاه فرستاده‌ای و در میان قومهای خدانشناس پراکنده ساخته‌ای.

Pusístenos como á ovejas para comida, y esparcístenos entre las gentes.

12 تو قوم برگزیده‌ات را ارزان فروخته‌ای و از فروش آنها سودی نبرده‌ای.

Has vendido tu pueblo de balde, y no pujaste en sus precios.

13 ما را نزد همسایگان خوار ساخته‌ای و ما مورد تمسخر و توهین اطرافیان قرار گرفته‌ایم.

Pusístenos por vergüenza á nuestros vecinos, por escarnio y por burla á los que nos rodean.

14 ما را در میان قومهای خدانشناس انگشت‌نما ساخته‌ای و آنها ما را به باد ریشخند گرفته‌اند.

Pusístenos por proverbio entre las gentes, por movimiento de cabeza en los pueblos.

15 از تحقیر دائمی آنها گریزی نیست؛ صورتهای ما از شرم پوشیده شده است.

Cada día mi vergüenza está delante de mí, y cúbreme la confusión de mi rostro,

16 از هر سو دشنامهای مخالفان به گوش ما می‌رسد و در برابر خود دشمنان انتقامجو را می‌بینیم.

Por la voz del que [me] vitupera y deshonra, por razón del enemigo y del que se venga.

17 این همه بر ما واقع شده است، ولی تو را فراموش نکرده‌ایم و پیمانی را که با ما بسته‌ای نشکسته‌ایم.

Todo esto nos ha venido, y no nos hemos olvidado de ti; y no hemos faltado á tu pacto.

18 نسبت به تو دلسرد نشده‌ایم و از راه تو منحرف نگشته‌ایم.

No se ha vuelto atrás nuestro corazón, ni tampoco se han apartado nuestros pasos de tus caminos.

19 با وجود این، تو ما را در میان حیوانات وحشی رها نموده‌ای و با مرگ روبرو ساخته‌ای.

Cuando nos quebrantaste en el lugar de los dragones, y nos cubriste con sombra de muerte,

20 اگر ما نام خدای خود را فراموش می‌کردیم و دستهای خود را به سوی بتها دراز می‌کردیم،

Si nos hubiésemos olvidado del nombre de nuestro Dios, ó alzado nuestras manos á dios ajeno,

21 آیا خدا که اسرار دل هر کس را می‌داند، این را نمی‌دانست؟

¿No demandaría Dios esto? porque él conoce los secretos del corazón.

22 تو می‌دانی که ما به خاطر تو هر روز با مرگ روبرو می‌شویم و با ما همچون گوسفندانی که باید قربانی شوند رفتار می‌کنند.

Empero por tu causa nos matan cada día; somos tenidos como ovejas para el matadero.

23 ای خداوند، بیدار شو! چرا خوابیده‌ای؟ بیدار شو و ما را تا ابد دور نیانداز!

Despierta; ¿por qué duermes, Señor? Despierta, no te alejes para siempre.

24 چرا روی خود را از ما برمی‌گردانی و ذلت و خواری ما را نادیده می‌گیری؟

¿Por qué escondes tu rostro, y te olvidas de nuestra aflicción, y de la opresión nuestra?

25 اینک به خاک افتاده و مغلوب شده‌ایم.

Porque nuestra alma está agobiada hasta el polvo: nuestro vientre está pegado con la tierra.

26 برخیز و به کمک ما بشتاب و ما را نجات ده زیرا تو سراسر، رحمت و محبتی!

Levántate para ayudarnos, y redímenos por tu misericordia.