مزامیر 44

1 برای رهبر سرایندگان. قصیدۀ پسران قورَح. ای خدا، ما به گوشهای خود شنیده‌ایم و اجدادمان برای ما تعریف کرده‌اند که تو در گذشته چه کارهای شگفت‌انگیزی برای آنان انجام داده‌ای.

In finem. Filiis Core ad intellectum.

2 تو به دست خود قومهای بت‌پرست را از این سرزمین بیرون راندی و اجداد ما را به جای آنها مستقر نمودی. قومهای خدانشناس را از بین بردی، اما بنی‌اسرائیل را در سرزمین موعود تثبیت نمودی.

[Deus, auribus nostris audivimus, patres nostri annuntiaverunt nobis, opus quod operatus es in diebus eorum, et in diebus antiquis.

3 قوم تو به زور شمشیر این سرزمین را تسخیر نکردند و به قدرت بازوی خویش نجات نیافتند، بلکه قدرت و توانایی تو و اطمینان به حضور تو ایشان را رهانید، زیرا از ایشان خرسند بودی.

Manus tua gentes disperdidit, et plantasti eos; afflixisti populos, et expulisti eos.

4 ای خدا، تو پادشاه من هستی؛ اکنون نیز قوم خود اسرائیل را پیروز گردان.

Nec enim in gladio suo possederunt terram, et brachium eorum non salvavit eos: sed dextera tua et brachium tuum, et illuminatio vultus tui, quoniam complacuisti in eis.

5 ما با کمک تو دشمنان خود را شکست خواهیم داد و به نام تو کسانی را که بر ضد ما برخاسته‌اند، پایمال خواهیم کرد.

Tu es ipse rex meus et Deus meus, qui mandas salutes Jacob.

6 امید من به تیر و کمانم نیست، و نه به شمشیرم که مرا نجات دهد،

In te inimicos nostros ventilabimus cornu, et in nomine tuo spernemus insurgentes in nobis.

7 زیرا این تو بودی که ما را از دست دشمنان نجات دادی، و آنانی را که از ما متنفر بودند شکست دادی.

Non enim in arcu meo sperabo, et gladius meus non salvabit me:

8 برای همیشه تو را ستایش خواهیم کرد، و تا ابد از تو سپاسگزار خواهیم بود.

salvasti enim nos de affligentibus nos, et odientes nos confudisti.

9 اما اکنون تو ما را دور انداخته‌ای و رسوا ساخته‌ای؛ دیگر لشکرهای ما را در جنگ کمک نمی‌کنی.

In Deo laudabimur tota die, et in nomine tuo confitebimur in sæculum.

10 تو ما را در مقابل دشمنان شکست داده‌ای و آنها اکنون ما را غارت می‌کنند.

Nunc autem repulisti et confudisti nos, et non egredieris, Deus, in virtutibus nostris.

11 ما را همچون گوسفندان به کشتارگاه فرستاده‌ای و در میان قومهای خدانشناس پراکنده ساخته‌ای.

Avertisti nos retrorsum post inimicos nostros, et qui oderunt nos diripiebant sibi.

12 تو قوم برگزیده‌ات را ارزان فروخته‌ای و از فروش آنها سودی نبرده‌ای.

Dedisti nos tamquam oves escarum, et in gentibus dispersisti nos.

13 ما را نزد همسایگان خوار ساخته‌ای و ما مورد تمسخر و توهین اطرافیان قرار گرفته‌ایم.

Vendidisti populum tuum sine pretio, et non fuit multitudo in commutationibus eorum.

14 ما را در میان قومهای خدانشناس انگشت‌نما ساخته‌ای و آنها ما را به باد ریشخند گرفته‌اند.

Posuisti nos opprobrium vicinis nostris; subsannationem et derisum his qui sunt in circuitu nostro.

15 از تحقیر دائمی آنها گریزی نیست؛ صورتهای ما از شرم پوشیده شده است.

Posuisti nos in similitudinem gentibus; commotionem capitis in populis.

16 از هر سو دشنامهای مخالفان به گوش ما می‌رسد و در برابر خود دشمنان انتقامجو را می‌بینیم.

Tota die verecundia mea contra me est, et confusio faciei meæ cooperuit me:

17 این همه بر ما واقع شده است، ولی تو را فراموش نکرده‌ایم و پیمانی را که با ما بسته‌ای نشکسته‌ایم.

a voce exprobrantis et obloquentis, a facie inimici et persequentis.

18 نسبت به تو دلسرد نشده‌ایم و از راه تو منحرف نگشته‌ایم.

Hæc omnia venerunt super nos; nec obliti sumus te, et inique non egimus in testamento tuo.

19 با وجود این، تو ما را در میان حیوانات وحشی رها نموده‌ای و با مرگ روبرو ساخته‌ای.

Et non recessit retro cor nostrum; et declinasti semitas nostras a via tua:

20 اگر ما نام خدای خود را فراموش می‌کردیم و دستهای خود را به سوی بتها دراز می‌کردیم،

quoniam humiliasti nos in loco afflictionis, et cooperuit nos umbra mortis.

21 آیا خدا که اسرار دل هر کس را می‌داند، این را نمی‌دانست؟

Si obliti sumus nomen Dei nostri, et si expandimus manus nostras ad deum alienum,

22 تو می‌دانی که ما به خاطر تو هر روز با مرگ روبرو می‌شویم و با ما همچون گوسفندانی که باید قربانی شوند رفتار می‌کنند.

nonne Deus requiret ista? ipse enim novit abscondita cordis. Quoniam propter te mortificamur tota die; æstimati sumus sicut oves occisionis.

23 ای خداوند، بیدار شو! چرا خوابیده‌ای؟ بیدار شو و ما را تا ابد دور نیانداز!

Exsurge; quare obdormis, Domine? exsurge, et ne repellas in finem.

24 چرا روی خود را از ما برمی‌گردانی و ذلت و خواری ما را نادیده می‌گیری؟

Quare faciem tuam avertis? oblivisceris inopiæ nostræ et tribulationis nostræ?

25 اینک به خاک افتاده و مغلوب شده‌ایم.

Quoniam humiliata est in pulvere anima nostra; conglutinatus est in terra venter noster.

26 برخیز و به کمک ما بشتاب و ما را نجات ده زیرا تو سراسر، رحمت و محبتی!

Exsurge, Domine, adjuva nos, et redime nos propter nomen tuum.]