< مزامیر 44 >

برای رهبر سرایندگان. قصیدۀ پسران قورَح. ای خدا، ما به گوشهای خود شنیده‌ایم و اجدادمان برای ما تعریف کرده‌اند که تو در گذشته چه کارهای شگفت‌انگیزی برای آنان انجام داده‌ای. 1
TO THE OVERSEER. AN INSTRUCTION OF THE SONS OF KORAH. O God, we have heard with our ears, Our fathers have recounted to us, The work You worked in their days, In the days of old.
تو به دست خود قومهای بت‌پرست را از این سرزمین بیرون راندی و اجداد ما را به جای آنها مستقر نمودی. قومهای خدانشناس را از بین بردی، اما بنی‌اسرائیل را در سرزمین موعود تثبیت نمودی. 2
You, [with] Your hand, have dispossessed nations. And You plant them. You afflict peoples, and send them away.
قوم تو به زور شمشیر این سرزمین را تسخیر نکردند و به قدرت بازوی خویش نجات نیافتند، بلکه قدرت و توانایی تو و اطمینان به حضور تو ایشان را رهانید، زیرا از ایشان خرسند بودی. 3
For they did not possess the land by their sword, And their arm did not give salvation to them, But Your right hand, and Your arm, And the light of Your countenance, Because You had accepted them.
ای خدا، تو پادشاه من هستی؛ اکنون نیز قوم خود اسرائیل را پیروز گردان. 4
You [are] He, my King, O God, Command the deliverances of Jacob.
ما با کمک تو دشمنان خود را شکست خواهیم داد و به نام تو کسانی را که بر ضد ما برخاسته‌اند، پایمال خواهیم کرد. 5
By You we push our adversaries, By Your Name we tread down our withstanders,
امید من به تیر و کمانم نیست، و نه به شمشیرم که مرا نجات دهد، 6
For I do not trust in my bow, And my sword does not save me.
زیرا این تو بودی که ما را از دست دشمنان نجات دادی، و آنانی را که از ما متنفر بودند شکست دادی. 7
For You have saved us from our adversaries, And You have put to shame those hating us.
برای همیشه تو را ستایش خواهیم کرد، و تا ابد از تو سپاسگزار خواهیم بود. 8
In God we have boasted all the day, And we thank Your Name for all time. (Selah)
اما اکنون تو ما را دور انداخته‌ای و رسوا ساخته‌ای؛ دیگر لشکرهای ما را در جنگ کمک نمی‌کنی. 9
In anger You have cast off and cause us to blush, And do not go forth with our hosts.
تو ما را در مقابل دشمنان شکست داده‌ای و آنها اکنون ما را غارت می‌کنند. 10
You cause us to turn backward from an adversary, And those hating us, Have spoiled for themselves.
ما را همچون گوسفندان به کشتارگاه فرستاده‌ای و در میان قومهای خدانشناس پراکنده ساخته‌ای. 11
You make us food like sheep, And You have scattered us among nations.
تو قوم برگزیده‌ات را ارزان فروخته‌ای و از فروش آنها سودی نبرده‌ای. 12
You sell Your people—without wealth, And have not become great by their price.
ما را نزد همسایگان خوار ساخته‌ای و ما مورد تمسخر و توهین اطرافیان قرار گرفته‌ایم. 13
You make us a reproach to our neighbors, A scorn and a reproach to our surrounders.
ما را در میان قومهای خدانشناس انگشت‌نما ساخته‌ای و آنها ما را به باد ریشخند گرفته‌اند. 14
You make us an allegory among nations, A shaking of the head among peoples.
از تحقیر دائمی آنها گریزی نیست؛ صورتهای ما از شرم پوشیده شده است. 15
All the day my confusion [is] before me, And the shame of my face has covered me.
از هر سو دشنامهای مخالفان به گوش ما می‌رسد و در برابر خود دشمنان انتقامجو را می‌بینیم. 16
Because of the voice of a reproacher and reviler, Because of an enemy and a self-avenger.
این همه بر ما واقع شده است، ولی تو را فراموش نکرده‌ایم و پیمانی را که با ما بسته‌ای نشکسته‌ایم. 17
All this met us, and we did not forget You, Nor have we dealt falsely in Your covenant.
نسبت به تو دلسرد نشده‌ایم و از راه تو منحرف نگشته‌ایم. 18
We do not turn our heart backward, Nor turn aside our step from Your path.
با وجود این، تو ما را در میان حیوانات وحشی رها نموده‌ای و با مرگ روبرو ساخته‌ای. 19
But You have struck us in a place of dragons, And cover us over with death-shade.
اگر ما نام خدای خود را فراموش می‌کردیم و دستهای خود را به سوی بتها دراز می‌کردیم، 20
If we have forgotten the Name of our God, And spread our hands to a strange God,
آیا خدا که اسرار دل هر کس را می‌داند، این را نمی‌دانست؟ 21
Does God not search this out? For He knows the secrets of the heart.
تو می‌دانی که ما به خاطر تو هر روز با مرگ روبرو می‌شویم و با ما همچون گوسفندانی که باید قربانی شوند رفتار می‌کنند. 22
Surely, for Your sake we have been slain all the day, Reckoned as sheep of the slaughter.
ای خداوند، بیدار شو! چرا خوابیده‌ای؟ بیدار شو و ما را تا ابد دور نیانداز! 23
Stir up—why do You sleep, O Lord? Awake, do not cast us off forever.
چرا روی خود را از ما برمی‌گردانی و ذلت و خواری ما را نادیده می‌گیری؟ 24
Why do You hide Your face? You forget our afflictions and our oppression,
اینک به خاک افتاده و مغلوب شده‌ایم. 25
For our soul has bowed to the dust, Our belly has cleaved to the earth.
برخیز و به کمک ما بشتاب و ما را نجات ده زیرا تو سراسر، رحمت و محبتی! 26
Arise, a help to us, And ransom us for your kindness’ sake.

< مزامیر 44 >