مزامیر 44

1 برای رهبر سرایندگان. قصیدۀ پسران قورَح. ای خدا، ما به گوشهای خود شنیده‌ایم و اجدادمان برای ما تعریف کرده‌اند که تو در گذشته چه کارهای شگفت‌انگیزی برای آنان انجام داده‌ای.

“To the chief musician, for the sons of Korach, a Maskil.” O God, with our ears have we heard, our fathers have told us, deeds which thou hadst done in their days, in times of old.

2 تو به دست خود قومهای بت‌پرست را از این سرزمین بیرون راندی و اجداد ما را به جای آنها مستقر نمودی. قومهای خدانشناس را از بین بردی، اما بنی‌اسرائیل را در سرزمین موعود تثبیت نمودی.

Thou, with thy hand, didst indeed drive out nations, and plant them; thou didst ill-treat people, and cause them to spread out.

3 قوم تو به زور شمشیر این سرزمین را تسخیر نکردند و به قدرت بازوی خویش نجات نیافتند، بلکه قدرت و توانایی تو و اطمینان به حضور تو ایشان را رهانید، زیرا از ایشان خرسند بودی.

For not by their sword did they obtain possession of the land, and their own arm brought them no victory; but thy right hand, and thy arm, and the light of thy countenance, because thou hadst given them thy favor.

4 ای خدا، تو پادشاه من هستی؛ اکنون نیز قوم خود اسرائیل را پیروز گردان.

Thou art my King, O God: ordain salvation for Jacob.

5 ما با کمک تو دشمنان خود را شکست خواهیم داد و به نام تو کسانی را که بر ضد ما برخاسته‌اند، پایمال خواهیم کرد.

Through thee will we butt down our assailants: through thy name will we tread under foot our opponents.

6 امید من به تیر و کمانم نیست، و نه به شمشیرم که مرا نجات دهد،

For not in my bow will I trust, and my sword shall not help me.

7 زیرا این تو بودی که ما را از دست دشمنان نجات دادی، و آنانی را که از ما متنفر بودند شکست دادی.

But thou helpest us against our assailants, and those that hate us thou puttest to shame.

8 برای همیشه تو را ستایش خواهیم کرد، و تا ابد از تو سپاسگزار خواهیم بود.

Of God we boast all the day, and to thy name will we give thanks for ever. (Selah)

9 اما اکنون تو ما را دور انداخته‌ای و رسوا ساخته‌ای؛ دیگر لشکرهای ما را در جنگ کمک نمی‌کنی.

But [now] thou hast cast off, and put us to the blush, and goest not forth with our armies.

10 تو ما را در مقابل دشمنان شکست داده‌ای و آنها اکنون ما را غارت می‌کنند.

Thou causest us to turn back from before our assailant: and they who hate us take spoil for themselves.

11 ما را همچون گوسفندان به کشتارگاه فرستاده‌ای و در میان قومهای خدانشناس پراکنده ساخته‌ای.

Thou givest us up like sheep for food, and among the nations hast thou dispersed us.

12 تو قوم برگزیده‌ات را ارزان فروخته‌ای و از فروش آنها سودی نبرده‌ای.

Thou sellest thy people for no value, and acquirest no gain by their price.

13 ما را نزد همسایگان خوار ساخته‌ای و ما مورد تمسخر و توهین اطرافیان قرار گرفته‌ایم.

Thou renderest us a reproach to our neighbors, a scorn and a derision to those that are round about us.

14 ما را در میان قومهای خدانشناس انگشت‌نما ساخته‌ای و آنها ما را به باد ریشخند گرفته‌اند.

Thou renderest us a by-word among the nations, a shaking of the head among the people.

15 از تحقیر دائمی آنها گریزی نیست؛ صورتهای ما از شرم پوشیده شده است.

All the day is my disgrace before me, and the shame of my face covereth me;

16 از هر سو دشنامهای مخالفان به گوش ما می‌رسد و در برابر خود دشمنان انتقامجو را می‌بینیم.

Because of the voice of him that reproacheth and blasphemeth; by reason of the enemy and him that seeketh vengeance.

17 این همه بر ما واقع شده است، ولی تو را فراموش نکرده‌ایم و پیمانی را که با ما بسته‌ای نشکسته‌ایم.

All this is come over us, yet have we not forgotten thee; nor have we dealt falsely by thy covenant;

18 نسبت به تو دلسرد نشده‌ایم و از راه تو منحرف نگشته‌ایم.

Our heart is not moved backward, nor hath our step turned aside from thy path:

19 با وجود این، تو ما را در میان حیوانات وحشی رها نموده‌ای و با مرگ روبرو ساخته‌ای.

Even when thou didst crush us in the abode of monsters, and cover us with the shadow of death.

20 اگر ما نام خدای خود را فراموش می‌کردیم و دستهای خود را به سوی بتها دراز می‌کردیم،

If we had forgotten the name of our God, or spread forth our hands to a strange God:

21 آیا خدا که اسرار دل هر کس را می‌داند، این را نمی‌دانست؟

Would not God search out this? for he knoweth the secrets of the heart.

22 تو می‌دانی که ما به خاطر تو هر روز با مرگ روبرو می‌شویم و با ما همچون گوسفندانی که باید قربانی شوند رفتار می‌کنند.

But for thy sake are we slain all the day; we are counted as flocks [destined] for slaughter.

23 ای خداوند، بیدار شو! چرا خوابیده‌ای؟ بیدار شو و ما را تا ابد دور نیانداز!

Awake, wherefore wilt thou sleep, O Lord? arise, abandon us not for ever.

24 چرا روی خود را از ما برمی‌گردانی و ذلت و خواری ما را نادیده می‌گیری؟

Wherefore wilt thou hide thy face, wilt thou forget our misery, and our oppression?

25 اینک به خاک افتاده و مغلوب شده‌ایم.

For our soul is bowed down to the dust; our body cleaveth unto the earth.

26 برخیز و به کمک ما بشتاب و ما را نجات ده زیرا تو سراسر، رحمت و محبتی!

Arise unto our help, and redeem us for the sake of thy kindness.