< مزامیر 44 >

برای رهبر سرایندگان. قصیدۀ پسران قورَح. ای خدا، ما به گوشهای خود شنیده‌ایم و اجدادمان برای ما تعریف کرده‌اند که تو در گذشته چه کارهای شگفت‌انگیزی برای آنان انجام داده‌ای. 1
Unto the end. To the sons of Korah, toward understanding. We have heard, O God, with our own ears. Our fathers have announced to us the work that you wrought in their days and in the days of antiquity.
تو به دست خود قومهای بت‌پرست را از این سرزمین بیرون راندی و اجداد ما را به جای آنها مستقر نمودی. قومهای خدانشناس را از بین بردی، اما بنی‌اسرائیل را در سرزمین موعود تثبیت نمودی. 2
Your hand dispersed the Gentiles, and you transplanted them. You afflicted a people, and you expelled them.
قوم تو به زور شمشیر این سرزمین را تسخیر نکردند و به قدرت بازوی خویش نجات نیافتند، بلکه قدرت و توانایی تو و اطمینان به حضور تو ایشان را رهانید، زیرا از ایشان خرسند بودی. 3
For they did not take possession of the land by their sword, and their own arm did not save them. But your right hand and your arm, and the light of your countenance did so, because you were pleased with them.
ای خدا، تو پادشاه من هستی؛ اکنون نیز قوم خود اسرائیل را پیروز گردان. 4
You yourself are my king and my God, who commands the salvation of Jacob.
ما با کمک تو دشمنان خود را شکست خواهیم داد و به نام تو کسانی را که بر ضد ما برخاسته‌اند، پایمال خواهیم کرد. 5
With you, we will brandish a horn before our enemies; and in your name, we will spurn those rising up against us.
امید من به تیر و کمانم نیست، و نه به شمشیرم که مرا نجات دهد، 6
For I will not hope in my bow, and my sword will not save me.
زیرا این تو بودی که ما را از دست دشمنان نجات دادی، و آنانی را که از ما متنفر بودند شکست دادی. 7
For you have saved us from those who afflict us, and you have bewildered those who hate us.
برای همیشه تو را ستایش خواهیم کرد، و تا ابد از تو سپاسگزار خواهیم بود. 8
In God, we will give praise all day long; and in your name, we will confess forever.
اما اکنون تو ما را دور انداخته‌ای و رسوا ساخته‌ای؛ دیگر لشکرهای ما را در جنگ کمک نمی‌کنی. 9
But now, you have rejected and bewildered us, and you will not go forth with our armies, O God.
تو ما را در مقابل دشمنان شکست داده‌ای و آنها اکنون ما را غارت می‌کنند. 10
You have turned our back to our enemies, and those who hated us have plundered for themselves.
ما را همچون گوسفندان به کشتارگاه فرستاده‌ای و در میان قومهای خدانشناس پراکنده ساخته‌ای. 11
You have given us over like sheep for food. You have scattered us among the Gentiles.
تو قوم برگزیده‌ات را ارزان فروخته‌ای و از فروش آنها سودی نبرده‌ای. 12
You have sold your people without a price, and no great number was exchanged for them.
ما را نزد همسایگان خوار ساخته‌ای و ما مورد تمسخر و توهین اطرافیان قرار گرفته‌ایم. 13
You have set us as a disgrace to our neighbors, a scoff and a derision to those who are around us.
ما را در میان قومهای خدانشناس انگشت‌نما ساخته‌ای و آنها ما را به باد ریشخند گرفته‌اند. 14
You have set us as a parable among the Gentiles, a shaking of the head among the peoples.
از تحقیر دائمی آنها گریزی نیست؛ صورتهای ما از شرم پوشیده شده است. 15
All day long my shame is before me, and the confusion of my face has covered me,
از هر سو دشنامهای مخالفان به گوش ما می‌رسد و در برابر خود دشمنان انتقامجو را می‌بینیم. 16
before the voice of the reproacher and the commentator, before the face of the adversary and the pursuer.
این همه بر ما واقع شده است، ولی تو را فراموش نکرده‌ایم و پیمانی را که با ما بسته‌ای نشکسته‌ایم. 17
All these things have come upon us, yet we have not forgotten you, and we have not acted unjustly in your covenant.
نسبت به تو دلسرد نشده‌ایم و از راه تو منحرف نگشته‌ایم. 18
And our heart has not turned back. And you have not diverted our steps from your way.
با وجود این، تو ما را در میان حیوانات وحشی رها نموده‌ای و با مرگ روبرو ساخته‌ای. 19
For you humbled us in a place of affliction, and the shadow of death has covered us.
اگر ما نام خدای خود را فراموش می‌کردیم و دستهای خود را به سوی بتها دراز می‌کردیم، 20
If we have forgotten the name of our God, and if we have extended our hands to a foreign god,
آیا خدا که اسرار دل هر کس را می‌داند، این را نمی‌دانست؟ 21
will not God find this out? For he knows the secrets of the heart.
تو می‌دانی که ما به خاطر تو هر روز با مرگ روبرو می‌شویم و با ما همچون گوسفندانی که باید قربانی شوند رفتار می‌کنند. 22
For, because of you, we are being killed all day long. We are considered as sheep for the slaughter.
ای خداوند، بیدار شو! چرا خوابیده‌ای؟ بیدار شو و ما را تا ابد دور نیانداز! 23
Rise up. Why do you fall asleep, O Lord? Rise up, and do not reject us in the end.
چرا روی خود را از ما برمی‌گردانی و ذلت و خواری ما را نادیده می‌گیری؟ 24
Why do you turn your face away, and why do you forget our needfulness and our tribulation?
اینک به خاک افتاده و مغلوب شده‌ایم. 25
For our soul has been humbled into the dust. Our belly has been bound to the earth.
برخیز و به کمک ما بشتاب و ما را نجات ده زیرا تو سراسر، رحمت و محبتی! 26
Rise up, O Lord. Help us and redeem us, because of your name.

< مزامیر 44 >