مزامیر 44

1 برای رهبر سرایندگان. قصیدۀ پسران قورَح. ای خدا، ما به گوشهای خود شنیده‌ایم و اجدادمان برای ما تعریف کرده‌اند که تو در گذشته چه کارهای شگفت‌انگیزی برای آنان انجام داده‌ای.

For the end, a Psalm for instruction, for the sons of Core. O God, we have heard with our ears, our fathers have told us, the work which thou wroughtest in their days, in the days of old.

2 تو به دست خود قومهای بت‌پرست را از این سرزمین بیرون راندی و اجداد ما را به جای آنها مستقر نمودی. قومهای خدانشناس را از بین بردی، اما بنی‌اسرائیل را در سرزمین موعود تثبیت نمودی.

Thine hand utterly destroyed the heathen, and thou didst plant them: thou didst afflict the nations, and cast them out.

3 قوم تو به زور شمشیر این سرزمین را تسخیر نکردند و به قدرت بازوی خویش نجات نیافتند، بلکه قدرت و توانایی تو و اطمینان به حضور تو ایشان را رهانید، زیرا از ایشان خرسند بودی.

For they inherited not the land by their [own] sword, and their [own] arm did not deliver them; but thy right hand, and thine arm, and the light of thy countenance, because thou wert well pleased in them.

4 ای خدا، تو پادشاه من هستی؛ اکنون نیز قوم خود اسرائیل را پیروز گردان.

Thou art indeed my King and my God, who commandest deliverances for Jacob.

5 ما با کمک تو دشمنان خود را شکست خواهیم داد و به نام تو کسانی را که بر ضد ما برخاسته‌اند، پایمال خواهیم کرد.

In thee will we push down our enemies, and in thy name will we bring to nought them that rise up against us.

6 امید من به تیر و کمانم نیست، و نه به شمشیرم که مرا نجات دهد،

For I will not trust in my bow, and my sword shall not save me.

7 زیرا این تو بودی که ما را از دست دشمنان نجات دادی، و آنانی را که از ما متنفر بودند شکست دادی.

For thou hast saved us from them that afflicted us, and hast put to shame them that hated us.

8 برای همیشه تو را ستایش خواهیم کرد، و تا ابد از تو سپاسگزار خواهیم بود.

In God will we make our boast all the day, and to thy name will we give thanks for ever. (Pause)

9 اما اکنون تو ما را دور انداخته‌ای و رسوا ساخته‌ای؛ دیگر لشکرهای ما را در جنگ کمک نمی‌کنی.

But now thou hast cast off, and put us to shame; and thou wilt not go forth with our hosts.

10 تو ما را در مقابل دشمنان شکست داده‌ای و آنها اکنون ما را غارت می‌کنند.

Thou hast turned us back before our enemies; and they that hated us spoiled for themselves.

11 ما را همچون گوسفندان به کشتارگاه فرستاده‌ای و در میان قومهای خدانشناس پراکنده ساخته‌ای.

Thou madest us as sheep for meat; and thou scatteredst us among the nations.

12 تو قوم برگزیده‌ات را ارزان فروخته‌ای و از فروش آنها سودی نبرده‌ای.

Thou hast sold thy people without price, and there was no profit by their exchange.

13 ما را نزد همسایگان خوار ساخته‌ای و ما مورد تمسخر و توهین اطرافیان قرار گرفته‌ایم.

Thou hast made us a reproach to our neighbours, a scorn and derision them that are round about us.

14 ما را در میان قومهای خدانشناس انگشت‌نما ساخته‌ای و آنها ما را به باد ریشخند گرفته‌اند.

Thou hast made us a proverb among the Gentiles, a shaking of the head among the nations.

15 از تحقیر دائمی آنها گریزی نیست؛ صورتهای ما از شرم پوشیده شده است.

All the day my shame is before me, and the confusion of my face has covered me,

16 از هر سو دشنامهای مخالفان به گوش ما می‌رسد و در برابر خود دشمنان انتقامجو را می‌بینیم.

because of the voice of the slanderer and reviler; because of the enemy and avenger.

17 این همه بر ما واقع شده است، ولی تو را فراموش نکرده‌ایم و پیمانی را که با ما بسته‌ای نشکسته‌ایم.

All these things are come upon us: but we have not forgotten thee, neither have we dealt unrighteously in thy covenant.

18 نسبت به تو دلسرد نشده‌ایم و از راه تو منحرف نگشته‌ایم.

And our heart has not gone back; but thou hast turned aside our paths from thy way.

19 با وجود این، تو ما را در میان حیوانات وحشی رها نموده‌ای و با مرگ روبرو ساخته‌ای.

For thou hast laid us low in a place of affliction, and the shadow of death has covered us.

20 اگر ما نام خدای خود را فراموش می‌کردیم و دستهای خود را به سوی بتها دراز می‌کردیم،

If we have forgotten the name of our God, and if we have spread out our hands to a strange god; shall not God search these things out?

21 آیا خدا که اسرار دل هر کس را می‌داند، این را نمی‌دانست؟

for he knows the secrets of the heart.

22 تو می‌دانی که ما به خاطر تو هر روز با مرگ روبرو می‌شویم و با ما همچون گوسفندانی که باید قربانی شوند رفتار می‌کنند.

For, for thy sake we are killed all the day long; we are counted as sheep for slaughter.

23 ای خداوند، بیدار شو! چرا خوابیده‌ای؟ بیدار شو و ما را تا ابد دور نیانداز!

Awake, wherefore sleepest thou, O Lord? arise, and do not cast [us] off for ever.

24 چرا روی خود را از ما برمی‌گردانی و ذلت و خواری ما را نادیده می‌گیری؟

Wherefore turnest thou thy face away, [and] forgettest our poverty and our affliction?

25 اینک به خاک افتاده و مغلوب شده‌ایم.

For our soul has been brought down to the dust; our belly has cleaved to the earth.

26 برخیز و به کمک ما بشتاب و ما را نجات ده زیرا تو سراسر، رحمت و محبتی!

Arise, O Lord, help us, and redeem us for thy name's sake.