< مزامیر 38 >

مزمور داوود. از خدا می‌خواهد او را به یاد آورد. ای خداوند، هنگامی که غضبناک و خشمگین هستی مرا تنبیه نکن. 1
Psalmus David, in recordationem sabbati. Domine ne in furore tuo arguas me, neque in ira tua corripias me.
تیرهای تو در بدنم فرو رفته و از ضرب دست تو به خاک افتاده‌ام. 2
Quoniam sagittae tuae infixae sunt mihi: et confirmasti super me manum tuam.
در اثر خشم تو جای سالمی در بدنم نمانده؛ به سبب گناهم استخوانهایم در هم کوبیده شده‌اند. 3
Non est sanitas in carne mea a facie irae tuae: non est pax ossibus meis a facie peccatorum meorum.
تقصیراتم از سرم گذشته‌اند و همچون باری گران بر من سنگینی می‌کنند. 4
Quoniam iniquitates meae supergressae sunt caput meum: et sicut onus grave gravatae sunt super me.
به سبب حماقتم، زخمهایم متعفن و چرکین شده‌اند. 5
Putruerunt et corruptae sunt cicatrices meae, a facie insipientiae meae.
به خود می‌پیچم و به کلی خمیده شده‌ام. تمام روز می‌نالم و به این سو و آن سو می‌روم. 6
Miser factus sum, et curvatus sum usque in finem: tota die contristatus ingrediebar.
از شدت تب می‌سوزم و جای سالمی در بدنم نمانده است. 7
Quoniam lumbi mei impleti sunt illusionibus: et non est sanitas in carne mea.
تاب تحمل خود را از دست داده‌ام و به کلی از پای افتاده‌ام؛ غم، دلم را گرفته و از شدت درد می‌نالم. 8
Afflictus sum, et humiliatus sum nimis: rugiebam a gemitu cordis mei.
خداوندا، تمام آرزوهایم را می‌دانی؛ آه و نالهٔ من از تو پوشیده نیست. 9
Domine, ante te omne desiderium meum: et gemitus meus a te non est absconditus.
قلب من به شدت می‌تپد، قوتم از بین رفته و چشمانم کم نور شده است. 10
Cor meum conturbatum est, dereliquit me virtus mea: et lumen oculorum meorum, et ipsum non est mecum.
دوستان و رفقایم به سبب این بلایی که بر من عارض شده، از من فاصله می‌گیرند و همسایگانم از من دوری می‌کنند. 11
Amici mei et proximi mei adversum me appropinquaverunt, et steterunt. Et qui iuxta me erant, de longe steterunt: et vim faciebant qui quaerebant animam meam.
آنانی که قصد جانم را دارند، برایم دام می‌گذارند و کسانی که در صدد آزارم هستند، به مرگ تهدیدم می‌کنند و تمام روز علیه من نقشه می‌کشند. 12
Et qui inquirebant mala mihi, locuti sunt vanitates: et dolos tota die meditabantur.
من همچون شخص کری هستم که نمی‌تواند بشنود، مانند شخص لالی هستم که نمی‌تواند سخن بگوید. 13
Ego autem tamquam surdus non audiebam: et sicut mutus non aperiens os suum.
مثل کسی هستم که به سبب کری قادر نیست پاسخ دهد. 14
Et factus sum sicut homo non audiens: et non habens in ore suo redargutiones.
ای خداوند، امیدوارم و یقین دارم که تو به من پاسخ خواهی داد. 15
Quoniam in te Domine speravi: tu exaudies me Domine Deus meus.
نگذار دشمنانم به ناکامی من بخندند و وقتی می‌افتم خود را برتر از من بدانند. 16
Quia dixi: Nequando supergaudeant mihi inimici mei: et dum commoventur pedes mei, super me magna locuti sunt.
نزدیک است از پای درآیم؛ این درد، دائم مرا عذاب می‌دهد. 17
Quoniam ego in flagella paratus sum: et dolor meus in conspectu meo semper.
من به گناهانم اعتراف می‌کنم و از کردار خود غمگین و پشیمانم. 18
Quoniam iniquitatem meam annunciabo: et cogitabo pro peccato meo.
دشمنانم سالم و نیرومند هستند؛ کسانی که از من نفرت دارند بسیارند. 19
Inimici autem mei vivunt, et confirmati sunt super me: et multiplicati sunt qui oderunt me inique.
آنها خوبی مرا با بدی پاسخ می‌دهند؛ با من مخالفت می‌ورزند زیرا من کوشش می‌کنم کار نیک انجام دهم. 20
Qui retribuunt mala pro bonis, detrahebant mihi: quoniam sequebar bonitatem.
خداوندا، مرا تنها نگذار؛ ای خدای من، از من دور نباش. 21
Ne derelinquas me Domine Deus meus: ne discesseris a me.
ای خداوند، تو نجا‌ت‌دهندۀ من هستی، به کمکم بشتاب! 22
Intende in adiutorium meum, Domine Deus salutis meae.

< مزامیر 38 >