< مزامیر 38 >
مزمور داوود. از خدا میخواهد او را به یاد آورد. ای خداوند، هنگامی که غضبناک و خشمگین هستی مرا تنبیه نکن. | 1 |
Psalmus David, in recordationem sabbati. Domine ne in furore tuo arguas me, neque in ira tua corripias me.
تیرهای تو در بدنم فرو رفته و از ضرب دست تو به خاک افتادهام. | 2 |
Quoniam sagittae tuae infixae sunt mihi: et confirmasti super me manum tuam.
در اثر خشم تو جای سالمی در بدنم نمانده؛ به سبب گناهم استخوانهایم در هم کوبیده شدهاند. | 3 |
Non est sanitas in carne mea a facie irae tuae: non est pax ossibus meis a facie peccatorum meorum.
تقصیراتم از سرم گذشتهاند و همچون باری گران بر من سنگینی میکنند. | 4 |
Quoniam iniquitates meae supergressae sunt caput meum: et sicut onus grave gravatae sunt super me.
به سبب حماقتم، زخمهایم متعفن و چرکین شدهاند. | 5 |
Putruerunt et corruptae sunt cicatrices meae, a facie insipientiae meae.
به خود میپیچم و به کلی خمیده شدهام. تمام روز مینالم و به این سو و آن سو میروم. | 6 |
Miser factus sum, et curvatus sum usque in finem: tota die contristatus ingrediebar.
از شدت تب میسوزم و جای سالمی در بدنم نمانده است. | 7 |
Quoniam lumbi mei impleti sunt illusionibus: et non est sanitas in carne mea.
تاب تحمل خود را از دست دادهام و به کلی از پای افتادهام؛ غم، دلم را گرفته و از شدت درد مینالم. | 8 |
Afflictus sum, et humiliatus sum nimis: rugiebam a gemitu cordis mei.
خداوندا، تمام آرزوهایم را میدانی؛ آه و نالهٔ من از تو پوشیده نیست. | 9 |
Domine, ante te omne desiderium meum: et gemitus meus a te non est absconditus.
قلب من به شدت میتپد، قوتم از بین رفته و چشمانم کم نور شده است. | 10 |
Cor meum conturbatum est, dereliquit me virtus mea: et lumen oculorum meorum, et ipsum non est mecum.
دوستان و رفقایم به سبب این بلایی که بر من عارض شده، از من فاصله میگیرند و همسایگانم از من دوری میکنند. | 11 |
Amici mei et proximi mei adversum me appropinquaverunt, et steterunt. Et qui iuxta me erant, de longe steterunt: et vim faciebant qui quaerebant animam meam.
آنانی که قصد جانم را دارند، برایم دام میگذارند و کسانی که در صدد آزارم هستند، به مرگ تهدیدم میکنند و تمام روز علیه من نقشه میکشند. | 12 |
Et qui inquirebant mala mihi, locuti sunt vanitates: et dolos tota die meditabantur.
من همچون شخص کری هستم که نمیتواند بشنود، مانند شخص لالی هستم که نمیتواند سخن بگوید. | 13 |
Ego autem tamquam surdus non audiebam: et sicut mutus non aperiens os suum.
مثل کسی هستم که به سبب کری قادر نیست پاسخ دهد. | 14 |
Et factus sum sicut homo non audiens: et non habens in ore suo redargutiones.
ای خداوند، امیدوارم و یقین دارم که تو به من پاسخ خواهی داد. | 15 |
Quoniam in te Domine speravi: tu exaudies me Domine Deus meus.
نگذار دشمنانم به ناکامی من بخندند و وقتی میافتم خود را برتر از من بدانند. | 16 |
Quia dixi: Nequando supergaudeant mihi inimici mei: et dum commoventur pedes mei, super me magna locuti sunt.
نزدیک است از پای درآیم؛ این درد، دائم مرا عذاب میدهد. | 17 |
Quoniam ego in flagella paratus sum: et dolor meus in conspectu meo semper.
من به گناهانم اعتراف میکنم و از کردار خود غمگین و پشیمانم. | 18 |
Quoniam iniquitatem meam annunciabo: et cogitabo pro peccato meo.
دشمنانم سالم و نیرومند هستند؛ کسانی که از من نفرت دارند بسیارند. | 19 |
Inimici autem mei vivunt, et confirmati sunt super me: et multiplicati sunt qui oderunt me inique.
آنها خوبی مرا با بدی پاسخ میدهند؛ با من مخالفت میورزند زیرا من کوشش میکنم کار نیک انجام دهم. | 20 |
Qui retribuunt mala pro bonis, detrahebant mihi: quoniam sequebar bonitatem.
خداوندا، مرا تنها نگذار؛ ای خدای من، از من دور نباش. | 21 |
Ne derelinquas me Domine Deus meus: ne discesseris a me.
ای خداوند، تو نجاتدهندۀ من هستی، به کمکم بشتاب! | 22 |
Intende in adiutorium meum, Domine Deus salutis meae.