مزامیر 38

1 مزمور داوود. از خدا می‌خواهد او را به یاد آورد. ای خداوند، هنگامی که غضبناک و خشمگین هستی مرا تنبیه نکن.

Ein Psalm Davids. Zum Gedächtnis. HERR, strafe mich nicht in deinem Zorn, züchtige mich nicht in deinem Grimm;

2 تیرهای تو در بدنم فرو رفته و از ضرب دست تو به خاک افتاده‌ام.

denn deine Pfeile haben mich getroffen, und deine Hand liegt schwer auf mir.

3 در اثر خشم تو جای سالمی در بدنم نمانده؛ به سبب گناهم استخوانهایم در هم کوبیده شده‌اند.

Es ist nichts Unversehrtes an meinem Fleisch vor deinem Zorn, kein Friede in meinen Gebeinen wegen meiner Sünde.

4 تقصیراتم از سرم گذشته‌اند و همچون باری گران بر من سنگینی می‌کنند.

Denn meine Schulden gehen über mein Haupt; wie eine schwere Last sind sie mir zu schwer geworden.

5 به سبب حماقتم، زخمهایم متعفن و چرکین شده‌اند.

Meine Wunden stinken und eitern von meiner Torheit.

6 به خود می‌پیچم و به کلی خمیده شده‌ام. تمام روز می‌نالم و به این سو و آن سو می‌روم.

Ich bin tief gebeugt und niedergedrückt; ich gehe traurig einher den ganzen Tag;

7 از شدت تب می‌سوزم و جای سالمی در بدنم نمانده است.

denn meine Lenden sind ganz entzündet, und es ist nichts Gesundes an meinem Fleisch.

8 تاب تحمل خود را از دست داده‌ام و به کلی از پای افتاده‌ام؛ غم، دلم را گرفته و از شدت درد می‌نالم.

Ich bin ganz kraftlos und zermalmt; ich heule vor Unruhe meines Herzens.

9 خداوندا، تمام آرزوهایم را می‌دانی؛ آه و نالهٔ من از تو پوشیده نیست.

O Herr, mein ganzes Verlangen sei dir vorgelegt, und mein Seufzen sei dir nicht verborgen!

10 قلب من به شدت می‌تپد، قوتم از بین رفته و چشمانم کم نور شده است.

Mein Herz pocht heftig, meine Kraft hat mich verlassen, und das Licht meiner Augen ist nicht bei mir.

11 دوستان و رفقایم به سبب این بلایی که بر من عارض شده، از من فاصله می‌گیرند و همسایگانم از من دوری می‌کنند.

Meine Lieben und Freunde treten beiseite wegen meiner Plage, und meine Nächsten stehen von ferne;

12 آنانی که قصد جانم را دارند، برایم دام می‌گذارند و کسانی که در صدد آزارم هستند، به مرگ تهدیدم می‌کنند و تمام روز علیه من نقشه می‌کشند.

die aber, welche mir nach dem Leben trachten, legen mir Schlingen, und die mein Unglück suchen, besprechen meinen Untergang und ersinnen Lügen den ganzen Tag.

13 من همچون شخص کری هستم که نمی‌تواند بشنود، مانند شخص لالی هستم که نمی‌تواند سخن بگوید.

Ich aber bin wie ein Tauber und höre nichts, und wie ein Stummer, der seinen Mund nicht auftut.

14 مثل کسی هستم که به سبب کری قادر نیست پاسخ دهد.

Und ich bin wie einer, der nichts hört, und in dessen Mund kein Widerspruch ist.

15 ای خداوند، امیدوارم و یقین دارم که تو به من پاسخ خواهی داد.

Denn auf dich, HERR, hoffe ich; du wirst antworten, Herr, mein Gott!

16 نگذار دشمنانم به ناکامی من بخندند و وقتی می‌افتم خود را برتر از من بدانند.

Denn wenn ich redete, wie würden sie sich über mich freuen! Wenn mein Fuß ins Wanken geriete, wie würden sie frohlocken über mich!

17 نزدیک است از پای درآیم؛ این درد، دائم مرا عذاب می‌دهد.

Denn ich bin nahe daran zu fallen, und mein Schmerz ist immerdar vor mir.

18 من به گناهانم اعتراف می‌کنم و از کردار خود غمگین و پشیمانم.

Denn ich bekenne meine Schuld und bin bekümmert wegen meiner Sünde.

19 دشمنانم سالم و نیرومند هستند؛ کسانی که از من نفرت دارند بسیارند.

Aber die mich grundlos befeinden, sind mächtig, und derer, die mich unter falschem Vorwand hassen, sind viele.

20 آنها خوبی مرا با بدی پاسخ می‌دهند؛ با من مخالفت می‌ورزند زیرا من کوشش می‌کنم کار نیک انجام دهم.

Die mir Gutes mit Bösem vergelten, sind mir feind, weil ich dem Guten nachjage.

21 خداوندا، مرا تنها نگذار؛ ای خدای من، از من دور نباش.

Verlaß mich nicht, o HERR! Mein Gott, sei nicht fern von mir!

22 ای خداوند، تو نجا‌ت‌دهندۀ من هستی، به کمکم بشتاب!

Eile mir zu helfen, o Herr, mein Heil!