مزامیر 38

1 مزمور داوود. از خدا می‌خواهد او را به یاد آورد. ای خداوند، هنگامی که غضبناک و خشمگین هستی مرا تنبیه نکن.

Ein Psalm Davids, um in Erinnerung zu bringen. Jahwe, nicht in deinem Zorne strafe mich und nicht in deinem Grimme züchtige mich!

2 تیرهای تو در بدنم فرو رفته و از ضرب دست تو به خاک افتاده‌ام.

Denn deine Pfeile haben sich in mich herabgesenkt, und deine Hand fuhr herab auf mich.

3 در اثر خشم تو جای سالمی در بدنم نمانده؛ به سبب گناهم استخوانهایم در هم کوبیده شده‌اند.

An meinem Leibe blieb nichts unversehrt infolge deines Grimms, nichts heil an meinen Gebeinen infolge meiner Sünde.

4 تقصیراتم از سرم گذشته‌اند و همچون باری گران بر من سنگینی می‌کنند.

Denn meine Verschuldungen gehen über mein Haupt; wie eine schwere Last sind sie mir zu schwer.

5 به سبب حماقتم، زخمهایم متعفن و چرکین شده‌اند.

Es stinken, es eitern meine Beulen infolge meiner Thorheit.

6 به خود می‌پیچم و به کلی خمیده شده‌ام. تمام روز می‌نالم و به این سو و آن سو می‌روم.

Ich bin überaus gekrümmt, gebeugt; immerfort gehe ich trauernd einher.

7 از شدت تب می‌سوزم و جای سالمی در بدنم نمانده است.

Denn meine Lenden sind voll Brand, und an meinem Leibe blieb nichts unversehrt.

8 تاب تحمل خود را از دست داده‌ام و به کلی از پای افتاده‌ام؛ غم، دلم را گرفته و از شدت درد می‌نالم.

Ich bin überaus erstarrt und zerschlagen; ich stöhne lauter, als ein Löwe brüllt.

9 خداوندا، تمام آرزوهایم را می‌دانی؛ آه و نالهٔ من از تو پوشیده نیست.

O Herr, all' mein Begehren ist dir offenbar, und mein Seufzen ist dir nicht verborgen.

10 قلب من به شدت می‌تپد، قوتم از بین رفته و چشمانم کم نور شده است.

Mein Herz pocht heftig, meine Kraft hat mich verlassen; selbst meiner Augen Licht ist nicht bei mir.

11 دوستان و رفقایم به سبب این بلایی که بر من عارض شده، از من فاصله می‌گیرند و همسایگانم از من دوری می‌کنند.

Die mich liebten und mir freund waren, treten abseits bei meiner Pein, und die mir nahe standen, halten sich fern.

12 آنانی که قصد جانم را دارند، برایم دام می‌گذارند و کسانی که در صدد آزارم هستند، به مرگ تهدیدم می‌کنند و تمام روز علیه من نقشه می‌کشند.

Und die mir nach dem Leben trachten, legten Schlingen, und die mein Unglück suchen, beschlossen Verderben und sinnen immerfort auf Trug.

13 من همچون شخص کری هستم که نمی‌تواند بشنود، مانند شخص لالی هستم که نمی‌تواند سخن بگوید.

Ich aber, gleich einem Tauben, höre nicht und bin wie ein Stummer, der seinen Mund nicht aufthut.

14 مثل کسی هستم که به سبب کری قادر نیست پاسخ دهد.

Ich ward wie einer, der nicht hört, in dessen Munde keine Widerrede ist.

15 ای خداوند، امیدوارم و یقین دارم که تو به من پاسخ خواهی داد.

Denn auf dich, Jahwe, habe ich geharrt; du wirst erhören, Herr, mein Gott.

16 نگذار دشمنانم به ناکامی من بخندند و وقتی می‌افتم خود را برتر از من بدانند.

Denn ich spreche: daß sie nur nicht über mich frohlocken! Da mein Fuß wankte, thaten sie groß wider mich.

17 نزدیک است از پای درآیم؛ این درد، دائم مرا عذاب می‌دهد.

Denn ich bin des Hinfallens gewärtig, und mein Schmerz verläßt mich nie.

18 من به گناهانم اعتراف می‌کنم و از کردار خود غمگین و پشیمانم.

Denn meine Schuld muß ich bekennen, gräme mich wegen meiner Sünde.

19 دشمنانم سالم و نیرومند هستند؛ کسانی که از من نفرت دارند بسیارند.

Aber zahlreich sind, die mich ohne Ursache anfeinden, und viel sind derer, die mich grundlos hassen.

20 آنها خوبی مرا با بدی پاسخ می‌دهند؛ با من مخالفت می‌ورزند زیرا من کوشش می‌کنم کار نیک انجام دهم.

Indem sie mir Gutes mit Bösem vergelten, befehden sie mich, dafür, daß ich dem Guten nachjage.

21 خداوندا، مرا تنها نگذار؛ ای خدای من، از من دور نباش.

Verlaß mich nicht, Jahwe; mein Gott, sei nicht fern von mir!

22 ای خداوند، تو نجا‌ت‌دهندۀ من هستی، به کمکم بشتاب!

Eile mir zu Hilfe, Herr, mein Heil!