مزامیر 38

1 مزمور داوود. از خدا می‌خواهد او را به یاد آورد. ای خداوند، هنگامی که غضبناک و خشمگین هستی مرا تنبیه نکن.

Ein Psalm Davids. Zum Bekennen (der Sünde).

2 تیرهای تو در بدنم فرو رفته و از ضرب دست تو به خاک افتاده‌ام.

Jahwe, strafe mich nicht in deinem Zorn / Und züchtige mich nicht in deinem Grimm!

3 در اثر خشم تو جای سالمی در بدنم نمانده؛ به سبب گناهم استخوانهایم در هم کوبیده شده‌اند.

Denn deine Pfeile haben mich getroffen, / Und deine Hand liegt schwer auf mir.

4 تقصیراتم از سرم گذشته‌اند و همچون باری گران بر من سنگینی می‌کنند.

Nichts Gesundes ist an meinem Leib ob deines Grolls, / Nichts Heiles in meinem Gebein ob meiner Sünde.

5 به سبب حماقتم، زخمهایم متعفن و چرکین شده‌اند.

Denn meine Schuld geht über mein Haupt, / Wie schwere Last ist sie mir zu schwer.

6 به خود می‌پیچم و به کلی خمیده شده‌ام. تمام روز می‌نالم و به این سو و آن سو می‌روم.

Es stinken, es eitern meine Wunden / Um meiner Torheit willen.

7 از شدت تب می‌سوزم و جای سالمی در بدنم نمانده است.

Ich bin gekrümmt, bin sehr gebeugt, / Den ganzen Tag geh ich traurig einher.

8 تاب تحمل خود را از دست داده‌ام و به کلی از پای افتاده‌ام؛ غم، دلم را گرفته و از شدت درد می‌نالم.

Denn meine Lenden sind voll Brand, / Nichts Heiles ist an meinem Leib.

9 خداوندا، تمام آرزوهایم را می‌دانی؛ آه و نالهٔ من از تو پوشیده نیست.

Ohnmächtig bin ich, ganz zerschlagen, / Ich schrei vor dem Schmerz, der in mir tobt.

10 قلب من به شدت می‌تپد، قوتم از بین رفته و چشمانم کم نور شده است.

O Herr, du kennst all mein Verlangen, / Mein Seufzen ist dir nicht verborgen.

11 دوستان و رفقایم به سبب این بلایی که بر من عارض شده، از من فاصله می‌گیرند و همسایگانم از من دوری می‌کنند.

Mein Herz pocht laut, meine Kraft ist weg, / Und das Licht meiner Augen, auch das ist dahin!

12 آنانی که قصد جانم را دارند، برایم دام می‌گذارند و کسانی که در صدد آزارم هستند، به مرگ تهدیدم می‌کنند و تمام روز علیه من نقشه می‌کشند.

Meine Lieben und Freunde stehn fern meiner Pein, / Weit weg treten meine Verwandten.

13 من همچون شخص کری هستم که نمی‌تواند بشنود، مانند شخص لالی هستم که نمی‌تواند سخن بگوید.

Es legen Schlingen, die mir nach dem Leben trachten; / Die mein Unglück wünschen, beschließen Verderben / Und haben allzeit Tücke im Sinn.

14 مثل کسی هستم که به سبب کری قادر نیست پاسخ دهد.

Ich aber höre es nicht, als wäre ich taub, / Ich bin wie ein Stummer, der seinen Mund nicht öffnet.

15 ای خداوند، امیدوارم و یقین دارم که تو به من پاسخ خواهی داد.

Ich bin wie ein Mann, der nicht hören kann, / In dessen Mund keine Widerrede.

16 نگذار دشمنانم به ناکامی من بخندند و وقتی می‌افتم خود را برتر از من بدانند.

Denn auf dich, o Jahwe, harr ich, / Du wirst mich erhören, o Herr, mein Gott.

17 نزدیک است از پای درآیم؛ این درد، دائم مرا عذاب می‌دهد.

Denn ich spreche: "Laß sie mein sich nicht freun, / Wenn mein Fuß wankt, nicht wider mich großtun."

18 من به گناهانم اعتراف می‌کنم و از کردار خود غمگین و پشیمانم.

Ich bin ja nahe dem Fallen, / Und mein Kummer verläßt mich nie.

19 دشمنانم سالم و نیرومند هستند؛ کسانی که از من نفرت دارند بسیارند.

Denn meine Missetat mache ich kund, / Ich härme mich ob meiner Sünde.

20 آنها خوبی مرا با بدی پاسخ می‌دهند؛ با من مخالفت می‌ورزند زیرا من کوشش می‌کنم کار نیک انجام دهم.

Meine Feinde aber strotzen von Lebenskraft, / Und zahlreich sind, die mich grundlos hassen.

21 خداوندا، مرا تنها نگذار؛ ای خدای من، از من دور نباش.

Sie vergelten mir Gutes mit Bösem, / Sie feinden mich an, weil ich Gutes erstrebe.

22 ای خداوند، تو نجا‌ت‌دهندۀ من هستی، به کمکم بشتاب!

Verlaß mich nicht, o Jahwe! / Mein Gott, sei nicht ferne von mir! Eile, mir beizustehn, / Herr, meine Hilfe!