مزامیر 38

1 مزمور داوود. از خدا می‌خواهد او را به یاد آورد. ای خداوند، هنگامی که غضبناک و خشمگین هستی مرا تنبیه نکن.

Psaume de David, pour réduire en mémoire. Eternel, ne me reprends point en ta colère, et ne me châtie point en ta fureur.

2 تیرهای تو در بدنم فرو رفته و از ضرب دست تو به خاک افتاده‌ام.

Car tes flèches sont entrées en moi, et ta main s'est appesantie sur moi.

3 در اثر خشم تو جای سالمی در بدنم نمانده؛ به سبب گناهم استخوانهایم در هم کوبیده شده‌اند.

Il n'y a rien d'entier en ma chair, à cause de ton indignation; ni de repos dans mes os, à cause de mon péché.

4 تقصیراتم از سرم گذشته‌اند و همچون باری گران بر من سنگینی می‌کنند.

Car mes iniquités ont surmonté ma tête, elles se sont appesanties comme un pesant fardeau, au-delà de mes forces.

5 به سبب حماقتم، زخمهایم متعفن و چرکین شده‌اند.

Mes plaies sont pourries [et] coulent, à cause de ma folie.

6 به خود می‌پیچم و به کلی خمیده شده‌ام. تمام روز می‌نالم و به این سو و آن سو می‌روم.

Je suis courbé et penché outre mesure; je marche en deuil tout le jour.

7 از شدت تب می‌سوزم و جای سالمی در بدنم نمانده است.

Car mes aines sont remplies d'inflammation, et dans ma chair il [n'y a] rien d'entier.

8 تاب تحمل خود را از دست داده‌ام و به کلی از پای افتاده‌ام؛ غم، دلم را گرفته و از شدت درد می‌نالم.

Je suis affaibli et tout brisé, je rugis du grand frémissement de mon cœur.

9 خداوندا، تمام آرزوهایم را می‌دانی؛ آه و نالهٔ من از تو پوشیده نیست.

Seigneur, tout mon désir est devant toi, et mon gémissement ne t'est point caché.

10 قلب من به شدت می‌تپد، قوتم از بین رفته و چشمانم کم نور شده است.

Mon cœur est agité çà et là, ma force m'a abandonné, et la clarté aussi de mes yeux: même ils ne sont plus avec moi.

11 دوستان و رفقایم به سبب این بلایی که بر من عارض شده، از من فاصله می‌گیرند و همسایگانم از من دوری می‌کنند.

Ceux qui m'aiment, et même mes intimes amis, se tiennent loin de ma plaie, et mes proches se tiennent loin de [moi].

12 آنانی که قصد جانم را دارند، برایم دام می‌گذارند و کسانی که در صدد آزارم هستند، به مرگ تهدیدم می‌کنند و تمام روز علیه من نقشه می‌کشند.

Et ceux qui cherchent ma vie, m'ont tendu des filets, et ceux qui cherchent ma perte, parlent de calamités, et songent des tromperies tout le jour.

13 من همچون شخص کری هستم که نمی‌تواند بشنود، مانند شخص لالی هستم که نمی‌تواند سخن بگوید.

Mais moi je n'entends non plus qu'un sourd, et je suis comme un muet qui n'ouvre point sa bouche.

14 مثل کسی هستم که به سبب کری قادر نیست پاسخ دهد.

Je suis, dis-je, comme un homme qui n'entend point, et qui n'a point de réplique en sa bouche.

15 ای خداوند، امیدوارم و یقین دارم که تو به من پاسخ خواهی داد.

Puisque je me suis attendu à toi, ô Eternel, tu me répondras, Seigneur mon Dieu!

16 نگذار دشمنانم به ناکامی من بخندند و وقتی می‌افتم خود را برتر از من بدانند.

Car j'ai dit: [Il faut prendre garde] qu'ils ne triomphent de moi: quand mon pied glisse, ils s'élèvent contre moi.

17 نزدیک است از پای درآیم؛ این درد، دائم مرا عذاب می‌دهد.

Quand je suis prêt à clocher; et que ma douleur est continuellement devant moi;

18 من به گناهانم اعتراف می‌کنم و از کردار خود غمگین و پشیمانم.

Quand je déclare mon iniquité [et] que je suis en peine pour mon péché.

19 دشمنانم سالم و نیرومند هستند؛ کسانی که از من نفرت دارند بسیارند.

Cependant mes ennemis, qui sont vivants, se renforcent, et ceux qui me haïssent à tort se multiplient.

20 آنها خوبی مرا با بدی پاسخ می‌دهند؛ با من مخالفت می‌ورزند زیرا من کوشش می‌کنم کار نیک انجام دهم.

Et ceux qui me rendent le mal pour le bien, me sont contraires, parce que je recherche le bien.

21 خداوندا، مرا تنها نگذار؛ ای خدای من، از من دور نباش.

Eternel, ne m'abandonne point; mon Dieu! ne t'éloigne point de moi.

22 ای خداوند، تو نجا‌ت‌دهندۀ من هستی، به کمکم بشتاب!

Hâte-toi de venir à mon secours, Seigneur, qui es ma délivrance.