مزامیر 38

1 مزمور داوود. از خدا می‌خواهد او را به یاد آورد. ای خداوند، هنگامی که غضبناک و خشمگین هستی مرا تنبیه نکن.

“A psalm of David, to bring to remembrance.” O Lord, correct me not in thy wrath, nor chastise me in thy fury.

2 تیرهای تو در بدنم فرو رفته و از ضرب دست تو به خاک افتاده‌ام.

For thy arrows have penetrated into me, and thy hand presseth down upon me.

3 در اثر خشم تو جای سالمی در بدنم نمانده؛ به سبب گناهم استخوانهایم در هم کوبیده شده‌اند.

There is no soundness in my flesh because of thy indignation: there is no peace in my bones because of my sin.

4 تقصیراتم از سرم گذشته‌اند و همچون باری گران بر من سنگینی می‌کنند.

For my iniquities are passed over my head, as a heavy burden are they too heavy for me.

5 به سبب حماقتم، زخمهایم متعفن و چرکین شده‌اند.

Foul, corrupt are my bruises because of my folly.

6 به خود می‌پیچم و به کلی خمیده شده‌ام. تمام روز می‌نالم و به این سو و آن سو می‌روم.

I am bent double; I am bowed down to the utmost; all the day long I go about full of grief.

7 از شدت تب می‌سوزم و جای سالمی در بدنم نمانده است.

For my loins are filled with a burning disease, and there is no soundness in my flesh.

8 تاب تحمل خود را از دست داده‌ام و به کلی از پای افتاده‌ام؛ غم، دلم را گرفته و از شدت درد می‌نالم.

I am made faint and crushed to the utmost; I cry aloud because of the groaning of my heart.

9 خداوندا، تمام آرزوهایم را می‌دانی؛ آه و نالهٔ من از تو پوشیده نیست.

Lord, before thee is all my longing; and my sighing is from thee not hidden.

10 قلب من به شدت می‌تپد، قوتم از بین رفته و چشمانم کم نور شده است.

My heart is restless, my strength hath left me; and the light of my eyes—that also is no more with me.

11 دوستان و رفقایم به سبب این بلایی که بر من عارض شده، از من فاصله می‌گیرند و همسایگانم از من دوری می‌کنند.

My lovers and my friends stand aloof from my plague; and my kinsmen stand afar off.

12 آنانی که قصد جانم را دارند، برایم دام می‌گذارند و کسانی که در صدد آزارم هستند، به مرگ تهدیدم می‌کنند و تمام روز علیه من نقشه می‌کشند.

They also that seek after my life lay snares; and they that wish for my mishap speak wicked falsehoods; and deceits do they devise all the day long.

13 من همچون شخص کری هستم که نمی‌تواند بشنود، مانند شخص لالی هستم که نمی‌تواند سخن بگوید.

But I, as a deaf man, hear not; and I am as a dumb man that cannot open his mouth.

14 مثل کسی هستم که به سبب کری قادر نیست پاسخ دهد.

Thus am I as a man that heareth not, and in whose mouth are no words of defence.

15 ای خداوند، امیدوارم و یقین دارم که تو به من پاسخ خواهی داد.

For in thee, O Lord, do I hope: thou wilt answer, O Lord my God.

16 نگذار دشمنانم به ناکامی من بخندند و وقتی می‌افتم خود را برتر از من بدانند.

For I said, Perhaps they might rejoice over me: when my foot slippeth, they might magnify themselves over me.

17 نزدیک است از پای درآیم؛ این درد، دائم مرا عذاب می‌دهد.

For I am prepared for [my] downfall, and my pain is continually before me.

18 من به گناهانم اعتراف می‌کنم و از کردار خود غمگین و پشیمانم.

For I will tell of my iniquity; I will be grieved because of my sin.

19 دشمنانم سالم و نیرومند هستند؛ کسانی که از من نفرت دارند بسیارند.

But my enemies are strong in life; and numerous are those that hate me wrongfully;

20 آنها خوبی مرا با بدی پاسخ می‌دهند؛ با من مخالفت می‌ورزند زیرا من کوشش می‌کنم کار نیک انجام دهم.

They also that repay [me] evil in lieu of good; they hate me bitterly because I pursue what is good.

21 خداوندا، مرا تنها نگذار؛ ای خدای من، از من دور نباش.

Forsake me not, O Lord: O my God, be not far from me.

22 ای خداوند، تو نجا‌ت‌دهندۀ من هستی، به کمکم بشتاب!

Make haste to help me, O Lord, my salvation.