مزامیر 38

1 مزمور داوود. از خدا می‌خواهد او را به یاد آورد. ای خداوند، هنگامی که غضبناک و خشمگین هستی مرا تنبیه نکن.

A psalm for David, for a remembrance of the sabbath. Rebuke me not, O Lord, in thy indignation; nor chastise me in thy wrath.

2 تیرهای تو در بدنم فرو رفته و از ضرب دست تو به خاک افتاده‌ام.

For thy arrows are fastened in me: and thy hand hath been strong upon me.

3 در اثر خشم تو جای سالمی در بدنم نمانده؛ به سبب گناهم استخوانهایم در هم کوبیده شده‌اند.

There is no health in my flesh, because of thy wrath: there is no peace for my bones, because of my sins.

4 تقصیراتم از سرم گذشته‌اند و همچون باری گران بر من سنگینی می‌کنند.

For my iniquities are gone over my head: and as a heavy burden are become heavy upon me.

5 به سبب حماقتم، زخمهایم متعفن و چرکین شده‌اند.

My sores are putrified and corrupted, because of my foolishness.

6 به خود می‌پیچم و به کلی خمیده شده‌ام. تمام روز می‌نالم و به این سو و آن سو می‌روم.

I am become miserable, and am bowed down even to the end: I walked sorrowful all the day long.

7 از شدت تب می‌سوزم و جای سالمی در بدنم نمانده است.

For my loins are filled with illusions; and there is no health in my flesh.

8 تاب تحمل خود را از دست داده‌ام و به کلی از پای افتاده‌ام؛ غم، دلم را گرفته و از شدت درد می‌نالم.

I am afflicted and humbled exceedingly: I roared with the groaning of my heart.

9 خداوندا، تمام آرزوهایم را می‌دانی؛ آه و نالهٔ من از تو پوشیده نیست.

Lord, all my desire is before thee, and my groaning is not hidden from thee.

10 قلب من به شدت می‌تپد، قوتم از بین رفته و چشمانم کم نور شده است.

My heart is troubled, my strength hath left me, and the light of my eyes itself is not with me.

11 دوستان و رفقایم به سبب این بلایی که بر من عارض شده، از من فاصله می‌گیرند و همسایگانم از من دوری می‌کنند.

My friends and my neighbours have drawn near, and stood against me. And they that were near me stood afar off:

12 آنانی که قصد جانم را دارند، برایم دام می‌گذارند و کسانی که در صدد آزارم هستند، به مرگ تهدیدم می‌کنند و تمام روز علیه من نقشه می‌کشند.

And they that sought my soul used violence. And they that sought evils to me spoke vain things, and studied deceits all the day long.

13 من همچون شخص کری هستم که نمی‌تواند بشنود، مانند شخص لالی هستم که نمی‌تواند سخن بگوید.

But I, as a deaf man, heard not: and as a dumb man not opening his mouth.

14 مثل کسی هستم که به سبب کری قادر نیست پاسخ دهد.

And I became as a man that heareth not: and that hath no reproofs in his mouth.

15 ای خداوند، امیدوارم و یقین دارم که تو به من پاسخ خواهی داد.

For in thee, O Lord, have I hoped: thou wilt hear me, O Lord my God.

16 نگذار دشمنانم به ناکامی من بخندند و وقتی می‌افتم خود را برتر از من بدانند.

For I said: Lest at any time my enemies rejoice over me: and whilst my feet are moved, they speak great things against me.

17 نزدیک است از پای درآیم؛ این درد، دائم مرا عذاب می‌دهد.

For I am ready for scourges: and my sorrow is continually before me.

18 من به گناهانم اعتراف می‌کنم و از کردار خود غمگین و پشیمانم.

For I will declare my inequity: and I will think for my sin.

19 دشمنانم سالم و نیرومند هستند؛ کسانی که از من نفرت دارند بسیارند.

But my enemies live, and are stronger that I: and they hate me wrongfully are multiplied.

20 آنها خوبی مرا با بدی پاسخ می‌دهند؛ با من مخالفت می‌ورزند زیرا من کوشش می‌کنم کار نیک انجام دهم.

They that render evil for good, have detracted me, because I followed goodness.

21 خداوندا، مرا تنها نگذار؛ ای خدای من، از من دور نباش.

Forsake me not, O Lord my God: do not thou depart from me.

22 ای خداوند، تو نجا‌ت‌دهندۀ من هستی، به کمکم بشتاب!

Attend unto my help, O Lord, the God of my salvation.