مزامیر 38

1 مزمور داوود. از خدا می‌خواهد او را به یاد آورد. ای خداوند، هنگامی که غضبناک و خشمگین هستی مرا تنبیه نکن.

Žalm Davidův k připomínání. Hospodine, v prchlivosti své netresci mne, ani v hněvě svém kárej mne.

2 تیرهای تو در بدنم فرو رفته و از ضرب دست تو به خاک افتاده‌ام.

Nebo střely tvé uvázly ve mně, a ruka tvá na mne těžce dolehla.

3 در اثر خشم تو جای سالمی در بدنم نمانده؛ به سبب گناهم استخوانهایم در هم کوبیده شده‌اند.

Nic není celého v těle mém pro tvou hněvivost, nemají pokoje kosti mé pro hřích můj.

4 تقصیراتم از سرم گذشته‌اند و همچون باری گران بر من سنگینی می‌کنند.

Nebo nepravosti mé vzešly nad hlavu mou, jako břímě těžké nemožné jsou mi k unesení.

5 به سبب حماقتم، زخمهایم متعفن و چرکین شده‌اند.

Zahnojily se, a kyší rány mé pro bláznovství mé.

6 به خود می‌پیچم و به کلی خمیده شده‌ام. تمام روز می‌نالم و به این سو و آن سو می‌روم.

Pohrbený a sklíčený jsem náramně, každého dne v smutku chodím.

7 از شدت تب می‌سوزم و جای سالمی در بدنم نمانده است.

Nebo ledví má plná jsou mrzkosti, a nic není celého v těle mém.

8 تاب تحمل خود را از دست داده‌ام و به کلی از پای افتاده‌ام؛ غم، دلم را گرفته و از شدت درد می‌نالم.

Zemdlen jsem a potřín převelice, řvu pro úzkost srdce svého.

9 خداوندا، تمام آرزوهایم را می‌دانی؛ آه و نالهٔ من از تو پوشیده نیست.

Pane, před tebou jest všecka žádost má, a vzdychání mé není před tebou skryto.

10 قلب من به شدت می‌تپد، قوتم از بین رفته و چشمانم کم نور شده است.

Srdce mé zmítá se, opustila mne síla má, i to světlo očí mých není se mnou.

11 دوستان و رفقایم به سبب این بلایی که بر من عارض شده، از من فاصله می‌گیرند و همسایگانم از من دوری می‌کنند.

Ti, kteříž mne milovali, a tovaryši moji, štítí se ran mých, a příbuzní moji zdaleka stojí.

12 آنانی که قصد جانم را دارند، برایم دام می‌گذارند و کسانی که در صدد آزارم هستند، به مرگ تهدیدم می‌کنند و تمام روز علیه من نقشه می‌کشند.

Ti pak, kteříž stojí o bezživotí mé, osídla lécejí, a kteříž mého zlého hledají, mluví převráceně, a přes celý den lest a chytrost smýšlejí.

13 من همچون شخص کری هستم که نمی‌تواند بشنود، مانند شخص لالی هستم که نمی‌تواند سخن بگوید.

Ale já jako hluchý neslyším, a jako němý, kterýž neotvírá úst svých;

14 مثل کسی هستم که به سبب کری قادر نیست پاسخ دهد.

Tak jsem, jako člověk, kterýž neslyší, a v jehož ústech není žádného odporu.

15 ای خداوند، امیدوارم و یقین دارم که تو به من پاسخ خواهی داد.

Nebo na tě, Hospodine, očekávám, ty za mne odpovíš, Pane Bože můj.

16 نگذار دشمنانم به ناکامی من بخندند و وقتی می‌افتم خود را برتر از من بدانند.

Nebo jsem řekl: Ať se neradují ze mne, poklesla-li by se noha má, ať se pyšně nepozdvihují nade mnou,

17 نزدیک است از پای درآیم؛ این درد، دائم مرا عذاب می‌دهد.

Poněvadž k snášení bíd hotov jsem, anobrž bolest má vždycky jest přede mnou.

18 من به گناهانم اعتراف می‌کنم و از کردار خود غمگین و پشیمانم.

A že nepravosti své vyznávám, a pro hřích svůj tesklím.

19 دشمنانم سالم و نیرومند هستند؛ کسانی که از من نفرت دارند بسیارند.

Pročež nepřátelé moji veseli jsouce, silí se, a rozmnožují se ti, kteříž mne bez příčiny nenávidí.

20 آنها خوبی مرا با بدی پاسخ می‌دهند؛ با من مخالفت می‌ورزند زیرا من کوشش می‌کنم کار نیک انجام دهم.

A zlým za dobré mi se odplacujíce, činí mi protivenství, proto že dobrého následuji.

21 خداوندا، مرا تنها نگذار؛ ای خدای من، از من دور نباش.

Neopouštějž mne, Hospodine Bože můj, nevzdalujž se ode mne.

22 ای خداوند، تو نجا‌ت‌دهندۀ من هستی، به کمکم بشتاب!

Přispěj k spomožení mému, Pane spasení mého.