مزامیر 36
| برای رهبر سرایندگان. مزمور داوود، خدمتگزار خداوند. گناه در عمق دل انسان شرور لانه کرده است و هیچ ترسی از خدا ندارند. | 1 |
For the leader. Of the servant of the Lord, of David. Sin whispers within the heart of the wicked, who have no dread of God before their eyes.
| او چنان از خود راضی است که نمی‌تواند گناهش را ببیند و از آن رویگردان شود. | 2 |
It flatters them in their eyes that their sin will not be found out.
| سخنانش شرارت‌آمیز و مملو از دروغ است؛ حکمت و نیکی در وجودش نیست. | 3 |
First, their speech becomes wicked and false, they give up acting wisely and well.
| به راههای کج می‌رود و از کارهای خلاف دست نمی‌کشد. | 4 |
Then they plot deliberate wrong, take their stand on the wicked way, without the least shrinking from evil.
| محبت تو، ای خداوند، تا به آسمانها می‌رسد و وفاداری تو به بالاتر از ابرها! | 5 |
Your love, O Lord, touches the heavens, your faithfulness reaches the clouds.
| عدالت تو همچون کوههای بزرگ پابرجاست؛ احکام تو مانند دریا عمیق است. ای خداوند، تو حافظ انسانها و حیوانات هستی. | 6 |
Your justice is like the great mountains, your judgments are like the broad sea. Lord, you save people and animals.
| خدایا، محبت تو چه عظیم است! آدمیان زیر سایهٔ بالهای تو پناه می‌گیرند. | 7 |
How precious your love, O God! All may seek shelter in the shadow of your wings.
| آنها از برکت خانهٔ تو سیر می‌شوند و تو از چشمهٔ نیکویی خود به آنها می‌نوشانی. | 8 |
They feast on the fat of your house, they drink of your brook of delights.
| تو سرچشمهٔ حیات هستی؛ از نور تو است که ما نور حیات را می‌بینیم! | 9 |
For with you is the fountain of life, in the light that is yours we see light.
| خداوندا، محبت تو همیشه بر کسانی که تو را می‌شناسند باقی بماند و نیکویی تو پیوسته همراه راست‌دلان باشد. | 10 |
O continue your grace to the faithful, your love to the upright in heart.
| نگذار متکبران به من حمله کنند و شروران مرا متواری سازند. | 11 |
Let no arrogant foot tread upon me, no wicked hand drive me to exile.
| ببینید چگونه بدکاران افتاده‌اند! آنها نقش زمین شده‌اند و دیگر نمی‌توانند برخیزند! | 12 |
There the workers of wrong lie prostrate, thrust down to rise up no more.
